Η αλήθεια του Θεού - Noël Marie

Η αλήθεια του Θεού

Noël Marie

Πόσο συχνά δημιουργούμε μέσα μας μια ιδέα παράταιρη και στενή για την Αλήθεια του Θεού!

Και με τι έπαρση φανταζόμαστε πως η Αλήθεια του Θεού μπορεί να είναι ένας χώρος περιορισμένος σε όρια που δήθεν έχουν θεσπισθεί άπαξ και δια παντός από τους τάχα και ιδιοκτήτες του θείου νόμου.

Με τι επίμονη στενοκεφαλιά προσπαθώ να συλλάβω την Αλήθεια του Θεού ως κάτι αμετακίνητο και παγιωμένο, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που και η ελάχιστη αλλαγή να φαίνεται στα μάτια μου ως ιεροσυλία.

Πιστεύουμε πως η Αλήθεια του Θεού, από τη στιγμή που αποκαλύπτεται, όπως έγινε και τότε που ορθώθηκε ακέραια -ακέραια;- μπροστά σε δώδεκα άνδρες και σε κάποιους ακόμη, πρέπει να σταματά εκεί και να κλείνεται στα λόγια που ειπώθηκαν.

Από φόβο μήπως και μας διαφύγει, τη φυλακίζουμε, την κλείνουμε μέσα στο μνημείο, τη φρουρούμε με την κουστωδία, και τοποθετούμε πάνω της μια βαριά πλάκα για να αποτρέψουμε την απόδρασή της θέτοντας επιπλέον πάνω στην πλάκα αυτή τη σφραγίδα της αυθεντίας.

Πόσες προφυλάξεις, πόσες φυλακίσεις, πόσες άμυνες και απειλές, πόσες δίκες και ποινές ώστε να παραμείνει ες αεί απαραβίαστο στην ιερή του ακινησία το σώμα -το πτώμα- του Θεού.

Όμως ο Θεός ζεί, ανασταίνεται, δραπετεύει παρά το σφραγισμένο μνημείο, παρά τη βαριά και σφραγισμένη πέτρα, πάρα την κουστωδία… Και το Πνεύμα Του όπου θέλει πνει μέσα στις εξοχές.

Πιστεύω πως μια αλήθεια είναι τόσο περισσότερο αληθινή όσο είναι ζωντανή, όσο κινείται, όσο αναπτύσσεται και δίνει σε κάθε εποχή νέους καρπούς. Και είναι τόσο περισσότερο θεϊκή όσο μας διαφεύγει σα μια ιδέα ή εικόνα που τη ξανασυναντούμε λίγο πιο πέρα μέσα σε μια νέα ακτίνα φωτός, είναι τόσο περισσότερο αιώνια όσο παραμένει ανολοκλήρωτη μέσα μας, αφού είμαστε πεπερασμένοι, αλλά και αλλάζει στην αντίληψή μας μέσα στην πορεία της μέρας, μέσα στην πορεία της ζωής, μέσα στο διάβα των αιώνων και παραμένει ουσιωδώς για όλα -για τους αιώνες και για τους ανθρώπους- πάντα εκείνη που παρέχει το φως, πάντα εκείνη που τρέφει τη ζωή.

Όπως ας πούμε, μια αλήθεια σαν κι αυτή, που είναι η πιο Φωτεινή από όλες: Αγάπα τον Θεό με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ισχύ και τη διάνοια, και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου.

Απόσπασμα από το βιβλίο

«Notes intimes»

(Μεταφρ. Χάρης Χατζηγώγος)

Πηγή: Enoriako info