ΤΟ ΘΑΒΩΡ ΔΕΙΧΝΕΙ ΓΟΛΓΟΘΑ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

  ΤΟ   ΘΑΒΩΡ   ΔΕΙΧΝΕΙ   ΓΟΛΓΟΘΑ

 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 

        Πέμπτη 6^η Αυγούστου 2020, μεγάλη Δεσποτική γιορτή, μέγα θαύμα, η θεία Μεταμόρφωση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Προσεγγίζουμε αυτό το μεγάλο γεγονός που διασώζουν οι τρεις λεγόμενοι Συνοπτικοί Ευαγγελιστές με οδηγό τα εξόχως ενδιαφέροντα γραφόμενα από τον πρώτο, τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, στο ενιαίο σύνολο κεφ. 16,13-28 και 17,1-9.
        Λίγο πριν το σωτήριο Πάθος του ο Χριστός, μετά από σχετική ερώτηση που έχει απευθύνει στους μαθητές, ακούει να του λένε ότι ο κόσμος τον θεωρεί ως κάτι το ξεχωριστό, ως κάποιον από τους γνωστούς προφήτες ελθόντα στον κόσμο προφανώς. Ενώ στο όνομα όλων των μαθητών ακούει τον Πέτρο να λέει και να ομολογεί : «Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του αληθινού Θεού»-Μτ.16,16. Ομολογία την οποία ο Κύριος αποδίδει σε άνωθεν επαινετό φωτισμό. 
      Αμέσως μετά αρχίζει να ενημερώνει, και να προετοιμάζει τους μαθητές για όσα δεινά επίκειται να τον βρουν στα Ιεροσόλυμα, από τους «πρεσβύτερους», και τους «αρχιερείς» και τους «γραμματείς». Ότι, θα τον συλλάβουν, θα τον σταυρώσουν, θα πεθάνει, θα ταφεί, αλλά την 3^η ημέρα θα αναστηθεί. Το τελευταίο σαν να μην το άκουσαν, θαρρείς, κρατήθηκαν στα προηγούμενα, κι ένιωσαν λύπη πολύ πολλή. Διό πάλι ο Πέτρος στο όνομα όλων, τον παίρνει ιδιαίτερα κι αρχίζει να τον μαλώνει και να του λέει τα εξής : «Θεός φυλάξει, Κύριε, αυτό να μη σου συμβεί»-Μτ.16,22.
     Ο Ιησούς κατάλαβε πολλά και πολύ καλά. «Τι συμβαίνει εδώ;», αναρωτιέται ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «Έμαθε από θεία αποκάλυψη ότι είναι ο Μεσσίας, κι έπεσε γρήγορα τόσο χαμηλά, γιατί φοβήθηκε και δεν άντεξε το μυστήριο του Πάθους;-«ως φοβηθήναι το πάθος;». Ως φαίνεται η δια στόματος Πέτρου ομολογία τους :  «Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του αληθινού Θεού», απηχούσε τις τρέχουσες Ιουδαϊκές αντιλήψεις και προσδοκίες για Μεσσία, ας πούμε έτσι … «πλανητάρχη», μεγάλο ανορθωτή του Εβραϊκού λαού, και ανάδειξη του ως πρώτου στην οικουμένη και κυρίαρχου. Αυτό ερχόταν σε σύγκρουση και την περί Πάθους ενημέρωση τους από το Χριστό. Ήταν φανερό, παρ’ όσα θαυμαστά είχαν ακούσει, ιδεί, ζήσει κοντά του, αυτή η αντίληψη μεσουρανούσε μέσα τους. Αγράμματοι ψαράδες όλοι τους, πού ή πώς να καταλάβουν τη λιτή, ρητή, διαυγέστατη αναφορά του στα άκρως δυσάρεστα επικείμενα γι Αυτόν ! Και αυτή η κρυστάλλινη διαβεβαίωση ότι την 3^η  ημέρα όλα θα έχουν ξεπεραστεί, θα έχει αναστηθεί, θα είναι ο νικητής του θανάτου, ο Σωτήρας του κόσμου, ο Λυτρωτής, δε φαίνεται κάτι να τους είχε πει.
      Ο Ιησούς τα κατάλαβε όλα πολύ καλά. Κι αν ήταν άλλος, θα ταίριαζε να πει ή να γράψει κανείς, ότι έγινε «έξω φρενών», ή ότι «βγήκε από τα ρούχα του». Αυτό όμως είναι βέβηλο και δε γράφεται ποσώς. Απλώς σημειώνεται εδώ, ως παραδίδεται από τον Ευαγγελιστή η αυστηρή, η αυστηρότατη επίπληξη του Πέτρου, και όχι μόνο από το Χριστό : «Τότε ο Ιησούς γύρισε και του είπε: «Φύγε από μπροστά μου σατανά ! Εσύ μου γίνεσαι εμπόδιο, γιατί δε σκέφτεσαι, όπως θέλει ο Θεός-φυσικά και ο Υιός του Ανθρώπου- αλλά όπως θέλουν οι άνθρωποι»-Μτ.16,23. Ο Θεός τον είχε στείλει κι ο Ίδιος είχε δεχτεί να γίνει και άνθρωπος και να θυσιαστεί για τη σωτηρία του κόσμου. «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή Υιό του, για να μη χαθεί, όποιος πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια»-Ιωάν.2,16. Οι άνθρωποι όμως, οι συμπατριώτες του, επί του προκειμένου ο Πέτρος και μέσω αυτού όλοι οι μαθητές με αυτά τα αντίθετα που έδειχναν να θέλουν και να προσδοκούν, χωρίς να το καταλαβαίνουν, έδειχναν να μη θέλουν, να εμποδίζουν, να σαμποτάρουν το σωτήριο έργο του.
        Και παρευθύς γίνεται προς Πέτρο και προς όλους απόλυτα ξεκάθαρος. «Ακούστε να δείτε, τους λέει, ίσως να μην καταλάβατε, ότι σας κάλεσε κοντά μου για να σηκώσετε το Σταυρό της θυσιαστικής αγάπης, όπως σε λίγο θα τον σηκώσω πρώτος εγώ. Όποιος θέλει να με ακολουθήσει ας το έχει υπόψη αυτό»-16,24 ! Αλλά, επειδή είναι ο Θεός Υιός που «Αγάπη εστί», έξι μέρες μετά κάνει νέα προσπάθεια επ’ αυτού, παίρνει τους, Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη, κι ανηφορίζουν πεντακόσια πενήντα τόσα μέτρα στο «όρος Θαβώρ». Κι εκεί τους δείχνει ad hoc ότι είναι εντελώς άλλα όσα τον αφορούν. «Έλαμψε το πρόσωπό του σαν τον ήλιο, και τα ενδύματά του έγιναν άσπρα σαν το φως. Τότε εμφανίστηκε σ’ αυτούς ο Μωυσής και ο Ηλίας και συνομιλούσαν με τον Ιησού».
     Να όμως που ο Πέτρος βρίσκει πάλι έξοδο διαφυγής, το μυαλό του, και των άλλων κατά τεκμήριο  είναι και μένει κάτω στη γη.  «Κύριε είναι ωραία να μείνουμε εδώ, είπε ο Πέτρος στον Ιησού. Να κάνουμε αν θέλεις, εδώ τρεις σκηνές, μια για σένα, μία για το Μωυσή, και μια για τον Ηλία». Η απάντηση όμως τώρα τους έρχεται από πάνω ξεκάθαρα, εντυπωσιακά, επιβλητικά. «Φωτεινό σύννεφο τους σκέπασε, και μέσα από το σύννεφο ακούστηκε μια φωνή που έλεγε: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, ο εκλεκτός μου, αυτόν να ακούτε». Όταν άκουσαν οι τρεις μαθητές αυτό έπεσαν με το πρόσωπο στη γη, φοβήθηκαν πολύ»-17,6.
     Σε λίγο ένα χέρι τους αγγίζει απαλά, και είναι οικεία η φωνή που ακούνε να τους λέει. «Σηκωθείτε, μη φοβόσαστε». «Σήκωσαν τότε τα μάτια τους και είδαν μόνο τον Ιησού», όπως τον ήξεραν, άνθρωπο απλό, κρυμμένο Θεό. Τους παίρνει τότε Εκείνος, κι αρχίζουν να κατηφορίζουν μαζί στον κόσμο από το βουνό. Δεν τους λέει, δεν προσθέτει τίποτα ο Χριστός, τους τα είπε τόσο θαυμαστά και άμεσα όλα η άνω φωνή πάνω στο Θαβώρ ! Μόνο τους ζητεί, εντέλλεται αυστηρά. «Αυτά τα θαυμάσια θαυμαστά που είδατε πάνω στο βουνό, δε θα τα πείτε σε κανέναν πριν από τους νεκρούς αναστηθώ».
      Ιδού η σφραγίδα και η θεία του υπογραφή, η Ανάσταση ! Το μέγα θαύμα της Μεταμόρφωσης, την αποτύπωσε βαθιά μέσα τους. Δεν είχαν λόγο, να μην έχουν καταλάβει πια περί τίνος ακριβώς πρόκειτα. Και δε θέλω να χαλάσω την ατμόσφαιρα μεγαλείου, κρυστάλλινης καθαρότητας, ομορφιάς, χάρης, ακόμα και γραφικότητας του θαυμαστού γεγονότος, και να πω, το όφελος μέσα τους ήταν από δυσδιάκριτο μέχρι αδιάκριτο. Λίγες μέρες μετά ανηφορίζουν μαζί του για την «τελική λύση» στην Ιερουσαλήμ. Τους μιλάει  πάλι για το Πάθος Του καθαρά. Και, δυο απ’ αυτούς σαν να τον βλέπουν αυριανό … «πλανητάρχη», σπεύδουν και ζητούν να βάλει τον ένα δεξιά και τον άλλον αριστερά, κι οι υπόλοιποι πιο πίσω αγανακτούν για την απαίτηση των δυο …  Και να μην προσθέσω ότι τη «χαρά Θεού» αναστάσιμη πληροφόρηση των Μυροφόρων θεώρησαν γυναικείο παραλήρημα-«ωσεί λήρος». Ο Σταυρός της θυσιαστικής αγάπης ήταν και τους έπεφτε πολύ βαρύς … Και είναι γνωστό ότι, και μπόρεσαν και άρχισαν να τον σηκώνουν, και με φόρο αίματος, όταν τους έστειλε τον Παράκλητο, «εν τω συμπληρούσθαι την ημέραν της Πεντηκοστής !

******   ***   ******

      Κι εμείς σήμερα μιλάμε ή γράφουμε με εκπληκτικές λεκτικές συλλήψεις και εκφράσεις εντυπωσιακές για τα προκύπτοντα από τη Μεταμόρφωση του Χριστού !  Για θεώσεις και θεοπτίες και άλλα παρόμοια. Και τους δίνουμε και χώρο και αποκλειστικότητα ! Αλλά δεν ξέρω αν ή πόσο έχουμε προσέξει ότι τα θαυμαστά συμβάντα στο «όρος Θαβώρ» δείχνουν κατά τη μεριά του βράχου του Γολγοθά, όπου μένει αιώνια στημένος ως κύριο και καίριο χρέος μας της θυσιαστικής αγάπης του Χριστού ο Σταυρός ! Και η ανησυχία είναι μήπως έχουμε κάνει λάθος, κι αυτό που σηκώνουμε είναι υποκατάστατο Σταυρού, όχι ο Σταυρός της θυσιαστικής Αγάπης  του Χριστού !
     Αυτό μπορεί να είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα τουλάχιστον για όσους γιορτάζουν ως θέλει ο Χριστός, η Μία Αγία Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία, το μέγα θαύμα της θείας Του στο όρος Θαβώρ Μεταμόρφωσης !

              Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος Κοτταδάκης