«ΟΧΙ! Δεν τελείωσαν…»

 «ΟΧΙ! Δεν τελείωσαν…»!
         
          Είναι όντως ο πιο υπέροχος πίνακας. Τον περιεργαστήκαμε προσεκτικά, τον χαρήκαμε, τον απολαύσαμε, δεν ξεκολλούσαν τα μάτια μας από πάνω του. Κάποιοι, μάλιστα, ομολόγησαν πως ένιωθαν ένα μέρος, εκεί ταπεινά σε μια ακρούλα, μέσα από το πλαίσιό του. Είναι απίστευτο σε πόσα αμέτρητα αντίγραφα, κυκλοφορεί σ’ όλο τον κόσμο, κρεμασμένος ευλαβικά. Εκεί στο κέντρο του Ναού στολισμένος εκπέμπει μια ουράνια, μοναδική ηρεμία και ομορφιά. Είναι ο πολύτιμος πίνακας της Άγιας Νύχτας! Η εικόνα της θείας Γέννησης του Χριστού μας!
          Ένα ολοζώντανο μέρος του επιθυμούσε να είναι και ο Κ. Παλαμάς, στο ποίημά του «Χριστούγεννα», όταν έγραφε: «Νάμουν του στάβλου ένα άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι, την ώρα που άνοιγε ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι…»! Ένα ταπεινό άχυρο ο ποιητής, ένα εσύ, ένα ο άλλος, οι πολλοί, ένα κι εγώ…, να γεμίσουμε τη θεία Φάτνη, να στρώσουμε το κρύο σπήλαιο, για να ζεστάνουμε τον μικρό Χριστό, στην παγωμένη και μολυσμένη, από αρρώστιες του σώματος και της ψυχής, εποχής μας.
          Συγκλονιστικό! Τα πάντα σ’ αυτή την Ουράνια Σύνθεση προσκυνούν και υπηρετούν τον Κύριό μας. Η Σπηλιά φιλοξενεί, ο Ιωσήφ προστατεύει, η Παρθένος τίκτει, η Φάτνη αναπαύει το Νεογέννητο, τα ζώα και τα άχυρα το ζεσταίνουν, το αστέρι φωτίζει, οι Άγγελοι δοξολογούν, οι αγράμματοι Ποιμένες που έτρεξαν από κοντά και οι σοφοί Μάγοι, που ταξίδεψαν από μακριά, γονατιστοί θαυμάζουν το θαύμα και εναποθέτουν τα δώρα τους. Ουρανός και γη, έμψυχα και άψυχα συνεργάζονται με  απόλυτη αρμονία!
          Κι εγώ, ένα άσημο τιποτένιο αχυράκι, δέν  χορταίνω το βάρος της ουράνιος Δωρεάς…! «Υιοθεσία!», «Απελεύθερος!», «Δυνατός!» για την αντιμετώπιση κάθε μορφής κακού, που χάνει τώρα και στο εξής την καταστρεπτική του δύναμη…! «Εγεννήθη ο Χριστός…»…! Χαίρομαι πολύ αλλά και ντρέπομαι: Το δικό μου δώρο; Δεν έχω τίποτα παρά μόνο τον αμαρτωλό εαυτό μου..! Δεν έχω τίποτα παρά την αμαρτωλή ζωή μου. Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με… Σου τα δίνω, και τον εαυτό μου και τη ζωή μου. Καθάρισέ τα Εσύ. Κάνε τα μόνιμη Φάτνη Σου. Σε ευγνωμονώ, σε ευχαριστώ, που γεννήθηκες και για μένα, το άθλιο παιδί Σου, και για όλους…! Με τέτοια βιώματα γιορτάσαμε και φέτος. Στις Εκκλησίες, στα σπίτια, στις καρδιές μας! Μεγάλη Γιορτή…!
          Και ο χρόνος τρέχει αδυσώπητα. Έρχονται κι άλλες Γιορτές και σιγά – σιγά αρχίζει το χριστουγεννιάτικο ξεστόλισμα. Πέρασαν και τα φετινά Χριστούγεννα οικογενειακά, πνευματικά, εκκλησιαστικά, εσωτερικά στα βάθη του «είναι» μας. Ανεκλάλητη χαρά ο Ερχομός Του. Άντε, και του χρόνου. Στην ευχή αυτή αντιδρώ, όσο κι αν συνηθίζεται… Αυτό ήταν όλο; Προετοιμαζόμαστε 40 ημέρες με προσευχή, νηστεία, αγώνες για να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα μόνο μία εβδομάδα; ΟΧΙ! Δεν είναι αυτό μόνο τα Χριστούγεννα! Μπορεί ανθρωπίνως,  χρονικά να έφυγαν. Πνευματικά, όμως, ποτέ δε φεύγει το νόημά τους!
          ΟΧΙ! Δεν πέρασαν τα Χριστούγεννα, αφήνοντας πίσω τη γλυκιά τους θύμηση. Μένουν ζωντανά ως τρόπος ζωής των πιστών… «Αιώνια μέσα μας Χριστούγεννα» βροντοφωνάζει και εύχεται ο χριστιανός ποιητής Γ. Βερίτης. «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου» ψάλλει η Αγία μας Εκκλησία, διότι τα Χριστούγεννα είναι πέρα από χρονικούς περιορισμούς «αιώνιο παρόν»!
     ΟΧΙ! Δεν έφυγαν τα Χριστούγεννα δημιουργώντας μας χαρούμενες παραστάσεις.   Μένουν ζωντανά ως εμπειρίες αγώνα των ανθρώπων: «Χριστός επι γης, υψώθητε»! Κάθε εικόνα του πίνακα δείχνει διαφορετικά αγωνίσματα. Απαιτείται καθημερινή πάλη για να κατορθωθεί το «υψώθητε». Να ζούμε στη γη με πνεύμα ουρανού…!
          ΟΧΙ! Δεν τελείωσαν τα Χριστούγεννα, θυμίζοντας στον καθένα το σκοπό της ζωής του. Μένουν ζωντανά να δείχνουν το δρόμο προς την τελείωση, τελειοποίηση του κόσμου γύρω μας και εντός μας. «Χριστούγεννα ξανάνιωμα του παλιωμένου κόσμου», προτρέπει ο ποιητής. Αναδημιουργία, Ανακαίνιση, Αναγέννηση του εαυτού μας. Καινούργιοι άνθρωποι. «Καινή Κτίσις»…, πορεία προς Ουρανό.
          ΟΧΙ! Δεν ήρθαν κι έφυγαν τα Χριστούγεννα, διδάσκοντας τον ατομισμό. Μένουν ζωντανά για την επίτευξη της κοινωνίας των προσώπων. Τι παραστατικά το δείχνει ο πίνακας της Άγιας Νύχτας! Λοιπόν; «Μες τις ψυχές μας το φως Σου σαν θα ιδεί, ίσως κινήσει κάποιος να ‘ρθει, Θεέ μου, να Σε βρει»! Ιεραποστολική διάθεση και εργασία. Όλοι μαζί στη Φάτνη Του, λυτρωμένοι, σωσμένοι, χαρούμενοι ουρανοπολίτες... «Εν ευφροσύνη ανυμνήσατε λαοί ότι δεδόξασται»!
          Μ’ αυτό τον τρόπο, γιορτάζοντας ατέλειωτα τα Χριστούγεννα θα ολοκληρώσουμε συνειδητά το περιεχόμενο και την προοπτική του πίνακα της Άγιας Νύχτας στη ζωή μας. ΑΜΗΝ.
 

Σας ευχαριστώ

Ένας φτωχό αντίγραφο