Το πορτάκι
Πανδημία και φόβος. Φόβος θανάτου που απλώθηκε ύπουλα και τρύπωσε και στις πιο κρυφές χαραμάδες της ανθρώπινης ψυχής. Η Ν. ζούσε με την προσμονή των Χριστουγέννων.
Μέρες νηστείας και πνευματικής άσκησης, δεν ήταν εύκολο για εκείνην που είχε να παλέψει με την διαφορετική πραγματικότητα και τις δύσκολες συνθήκες της καθημερινότητας που έφερε η νέα λέξη: κορονοϊός!
Οι εκκλησιές κλειστές. Μόνο για κεράκι και ατομική προσευχή. Ένα τέτοιο κεράκι πήγε μια μέρα να ανάψει στον άγιό της για να της δίνει δύναμη και κουράγιο. Εκεί βρήκε την εκκλησάρισσα να της λέει με ύφος συνωμοτικό:
-Απ΄ το πορτάκι, έλα απ΄ το πορτάκι να μεταλάβεις, κάθε πρωί ο παππούλης βάζει κόσμο απ ΄το πορτάκι!
-Άλλη φορά, όχι τώρα, όταν με το καλό ανοίξουν οι εκκλησιές! Θα έρθω κανονικά, απάντησε η Ν.
Όχι επειδή φοβόταν μην κολλήσει τίποτα απ ΄το κοινό «κουταλάκι», αλλά γιατί δεν ήθελε να πάρει το «μαγικό ζωμό», χωρίς την συμπροσευχή και τη συμμετοχή όλων των πιστών στην Ευχαριστία. Πόσο μάλλον να συμμετέχει σε μυστικές Λειτουργίες με κρυφές προσκλήσεις σε «ημετέρους».
Από παντού άκουγε για φίλους και γνωστούς που κοινωνούσαν απ΄ το πορτάκι και το διατυμπάνιζαν καμαρώνοντας, για παράτυπες Λειτουργίες και τέλεση θρησκευτικών καθηκόντων κατά συνείδηση. Εκείνη είχε την κρυφή ελπίδα των Χριστουγέννων, όπου ο αριθμός των πιστών ανά εκκλησία θα ήταν μεγαλύτερος. Ελπίδα που της έδινε μεγάλη χαρά και προσμονή, λαχτάρα μικρού παιδιού που περιμένει το χριστουγεννιάτικο δώρο του.
Ξημέρωνε Χριστούγεννα 2020 και ο πρώτος χτύπος της καμπάνας τη βρήκε έξω από την εκκλησία. Τι κρίμα! Η πόρτα κλειδαμπαρωμένη και λιγοστός κόσμος περίμενε απ έξω μάταια να κρυφακούσει ένα «Χριστός Γεννάται». Ήταν προφανές: ο αριθμός των πιστών είχε συμπληρωθεί και έπρεπε να επιστρέψει για ...τηλεακολουθία και κατ’ οίκον προσευχή.
Σε δυό μέρες η Ν. πέθανε από ανεύρυσμα.
Αλειτούργητη και ακοινώνητη, σαν άλλη ηρωίδα του κυρ-Αλέξανδρου, συνάντησε στον ουρανό τον Άγγελο που τη ρώτησε:
-Χριστούγεννα ήρθαν, εκκλησιές κλειστές, δεν άκουσες όμως καλή μου για το...πορτάκι;
-Το άκουσα ,Άγγελέ μου, περίμενα όμως να ανοίξει η ..πόρτα!
Ο Άγγελος της χαμογέλασε, την άρπαξε τα φτερά του και πέταξαν μαζί ψηλά.. ολοένα και πιο ψηλά....
Αειπλάνητος
( Εξ αφορμής ενός. .Αααα..τι
κρίμα..)
Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχχχχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω τι έγινε στην Πάτρα, εδώ που μένω η εκκλησία είναι μονίμως κλειδωμένη.
Δεν επιτρέπεται ούτε ένα κεράκι να πας να ανάψεις, ούτε ένα "Κύριε ελέησον" να πεις ...
Μια μέρα το έσκασα από τη δουλειά και πήγα στο ναό που είναι κοντά στην υπηρεσία μου.
Ήμουν έντονα φορτισμένη κι ήθελα να κάτσω για λίγο μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς.
Για λίγο...
Μόνο για δυο λεπτά.
Ύστερα θα έτρεχα πίσω στη δουλειά.
Βρήκα την πόρτα κλειδωμένη.
Μ' έπιασε το παράπονο.
Όταν το είπα σε κάποια ψυχή, μου είπε σχεδόν συνωμοτικά:
"Δεν έχεις κανένα γνωστό παπά, καμιά κυρία της Φιλοπτώχου να σε μπάσει μέσα κρυφά;"
Ε λοιπόν, δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι χρειάζεται να βάλεις μέσον για να συναντήσεις το Θεό!
Επιπλέον, με τι μούτρα θα αντίκρυζα φίλους και συγγενείς που είχαν βδομάδες να λειτουργηθούν;
Τι θα τους έλεγα;
Ότι εγώ, ήμουν τι;
Πιο καλή;
Πιο πνευματική;
Πιο τυχερή;
Πιο καταφερτζού;
Θα ντρεπόμουνα να τους κοιτάξω στα μάτια!
μια άλλη Ν. (και όχι φυσικά η πρωταγωνίστρια της ιστοριούλας)
Καλά τους φίλους σου και συγγενείς, τον Χριστό όταν συναντήσεις τι θα του πεις δεν το σκέπτεσαι;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί χριστιανοί σκέπτονται και ενεργούν σαν να ανήκουν σε μυστική παράνομη οργάνωση και με έντονο το αίσθημα του διωγμού εκ μέρους της πολιτείας. Μόνο που σε όλο αυτό το σενάριο δεν χωράει ο Χριστός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙφ
Δυστυχώς κύριε Ιφ, η Πολιτεία η ίδια με τις διάφορες ΚΥΑ που εκδίδει, έκανε τους ανθρώπους να αισθανωνται παράνομοι και να έχουν αίσθημα διωγμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού είναι οι Διατάξεις του Συντάγματος για την ελευθερία του Θρησκεύεσθαι ?
Πού είναι η ελευθερία της μετακίνησης ?
Κανείς δεν αναφέρεται σε αυτά, επειδή οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί γίνονται "για το καλό μας".
Μερικοί υποψιάζονται ότι το σενάριο αυτό έγινε ακριβώς για να μήν χωράει ο Χριστός.
Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά. Η Γέννηση του Χριστού μας να γλυκάνει τις καρδιές μας και να τις ανεβάσει πιο ψηλά. Ζητώντας εκ των προτέρων συγγνώμη, αν κάποιους στενοχωρήσω, θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις μου. Πολύς λόγος γίνεται από αρκετούς χριστιανούς για το κρυφά, τους ημετέρους, το πλάι και τώρα το πορτάκι... Όλα αυτά μας διχάζουν . Και σε μένα δόθηκε η ευκαιρία να εκκλησιαστώ και κάποιες φορές απ την πλαϊνή πόρτα. Όμως η πόρτα ήταν μισάνοικτη κι έμπαιναν όλοι από εκεί. Δεν ένιωσα ότι είμαι ξεχωριστή. Ευχαρίστησα τον Θεό που μπόρεσα και πήγα , γιατί στο σπίτι πολύ δύσκολα συγκεντρώνομαι και εκ των δυσκόλων συνθηκών παρακολουθώ. Δεν ήμουν ούτε η ημετέρα κάποιου εκ του Ναού που πήγα. Μου το είπε κάποια ενορίτισσα ότι ο ιερεύς αυτός λειτουργεί και το είπα κι εγώ με την σειρά μου σε άλλους ... Κι όποιος θέλει πάει... Και πήγα άλλη φορά παρόμοια σε άλλη εκκλησία , που μου είπαν ,άγνωστη μεταξύ αγνώστων... ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ , ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ;ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΣ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΜΟΙΑ , ΤΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΛΟΓΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ; ΜΗΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΓΚΡΙΖΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΕ ΚΑΙ ΣΚΟΡΠΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΧΟΝΟΙΑΑς ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝ αγιάσει το στοματακι σου...
ΔιαγραφήΠολύ προβοκατορικο διήγημα είναι αλήθεια. Η μία πλευρά είναι αυτή. Υπάρχει κ η άλλη με πολλά επιχειρήματα υπέρ.
ΔιαγραφήΟ αρθρογράφος προς τι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί;
Τί εξυπηρετεί;