Α Ν Θ Ο Λ Ο Γ Ι Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΣΥΝ ΠΛΗΝ ΣΤΗ ΛΟΙΜΙΚΗ COVIT19 - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 Α Ν Θ Ο Λ Ο Γ Ι Ο

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ   ΣΥΝ   ΠΛΗΝ   ΣΤΗ   ΛΟΙΜΙΚΗ   COVIT19

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

        Ασφαλώς και ήταν λίαν δυσάρεστη η εικόνα του περίλαμπρου Ναού του Πολιούχου της Πάτρας κλειστού, όχι όμως αλειτούργητου ! Πρώτιστα και κύρια  για τον ίδιο τον Πρωτόκλητο Απόστολο Άγιο Ανδρέα, που μαρτύρησε στην Αχαϊκή πρωτεύουσα τιμημένος από το Χριστό με μαρτύριο σαν το δικό του  σταυρικό. Και βέβαια, μεγάλη η θλίψη του εξαίρετου Αρχιερέα της, με την εν υπομονή υποδειγματική πιστότητα στα ιατρικώς δέοντα χριστιανικής αντιμετώπισης της θανατερής απειλής και δοκιμασίας από τη λοιμική του και αόρατου δια γυμνού οφθαλμού ιού Covit19, που έχει πλήξει όλο τον κόσμο ! Προφανώς όχι μικρότερη κι εκείνη των ορθόδοξων πιστών «της Εκκλησίας του Χριστού που παροικεί στην Πάτρα», των Πατρινών ευρύτερα, και όλων των Ελλήνων.
       Ωστόσο στα πλαίσια της εόρτιας μνήμης  του, ευλόγησε ο Θεός, να εκπεμφθεί καίριο μήνυμα χριστιανικό, ορθόδοξο. α. Από την εικόνα του Αρχιερέα  προσευχόμενου στον Εσπερινό γονατιστά ! β. Από την κατά την πανηγυρική Λειτουργία  αναφορά του στις θερμές ικεσίες στον Άγιο Ανδρέα να μεσιτεύσει στο Χριστό της άπειρης Αγάπης και μακροθυμίας να άρει  από την πόλη, την πατρίδα μας, και όλο τον κόσμο τη θανατερή λοιμική. Ικεσίες που αναπέμφθηκαν με το σωματικά απόν λόγω λοιμικής  Covit19, άλλοτε υπέρ πλήθος των πιστών, νυν όμως για τον ίδιο λόγο, αυταπόδεικτα πιο έντονα ψυχικά και πνευματικά παρόν, με βάσιμη την ελπίδα ότι, Χριστός ο Θεός της Ανάστασης και της ζωής δε θα βραδύνει να δώσει λύση με το φως που παραχωρεί στην επιστήμη της ιατρικής !

       Αυτά επικυρώνονται περίλαμπρα από το ότι επίσης ευλόγησε ο Θεός, την ίδια εύσημη μέρα της γιορτής του Αγίου, λαμβάνοντας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος Β΄ εξιτήριο ιατρικό, να εκπέμψει urbi et orbi πατρικά το ακόλουθο λίαν ευανάγνωστο και άξιο μεγάλης και πολλής προσοχής εκ βαθέων του !  «Αυτή τη στιγμή ανάβω, στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Παύλου στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ένα κερί για όλους τους Έλληνες και για όλες τις Ελληνίδες και για όλους τους συνανθρώπους μας, που δίνουν τον προσωπικό τους αγώνα απέναντι σε αυτόν τον επικίνδυνο και ύπουλο εχθρό. Έναν εχθρό τον οποίο θα υπερνικήσουμε με την βοήθεια του Θεού και της Επιστήμης. Θέλω όλοι να ξέρουν ότι προσεύχομαι για όλους κάθε στιγμή, για όλους ανεξαιρέτως, γιατί, πέρα και έξω από το τι είναι ο καθένας μας και σε τι πιστεύει, και εάν πιστεύει, είμαστε όλοι άνθρωποι, δυνατοί κι αδύναμοι συνάμα, πλάσματα όμως όλοι του Δημιουργού. Θέλω όλοι να ξέρουν ότι κάθε στιγμή στο προσκεφάλι τους και στο πλευρό τους βρίσκονται οι αληθινοί ήρωες αυτής της μεγάλης δοκιμασίας για την Πατρίδα μας και για όλη την Οικουμένη. Οι ιατροί μας και οι νοσηλευτές μας και όλο το προσωπικό των Νοσοκομείων μας, που θυσιάζουν κάθε έννοια του εγώ τους για να προστατεύσουν την υγεία και για να διασώσουν την ζωή όλων μας, που ξεχνούν ότι υπάρχουν για να υπάρξουμε εμείς. Καμία κουβέντα δεν φθάνει, κανένας λόγος δεν είναι αρκετός, για να αποτυπώσει όσα, ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια, κάνουν για εμάς τους συνανθρώπους τους.
       Δεν θέλω όμως να σας κρύψω ότι, στη διάρκεια της δικής μου δοκιμασίας φοβήθηκα πολύ και πόνεσα πολύ, όπως όλοι οι άνθρωποι. Περνώντας την θύρα του «Ευαγγελισμού», ήμουν προετοιμασμένος για όλα, και ως κληρικός, πιο εξοικειωμένος με την ιδέα που όλοι αποδιώχνουμε, ότι δεν θα ξαναγυρίσουμε στο σπίτι μας, ότι δεν θα αγκαλιάσουμε ξανά τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ότι δεν θα δώσουμε και δεν θα δεχθούμε αγάπη. Άφησα τον εαυτό μου στα χέρια του Θεού και των ιατρών μου και έκανα τον Σταυρό μου με Πίστη στον Δημιουργό μου …
       Από τα βάθη της καρδιάς μου ευχαριστώ όλους και όλες όσοι στάθηκαν με τις προσευχές τους και με τα μηνύματά τους δίπλα μου. Ήταν βάλσαμο για τις πολύ δύσκολες ώρες που πέρασα … Και, σας παρακαλώ θερμά όλους για  μία  ακόμη φορά : Tηρήστε ευλαβικά τους κανόνες και τα μέτρα των αρμοδίων υγειονομικών αρχών της Πολιτείας. Αυτοπεριοριστείτε, πειθαρχήστε και προστατεύστε, με τη στάση σας και με τη συμπεριφορά σας, την υγεία και τη ζωή τη δική σας  και των αγαπημένων σας ανθρώπων και όλων των συνανθρώπων μας. Ενωμένοι ως Λαός, να είστε βέβαιοι ότι δε θα μας εγκαταλείψει ποτέ ο Θεός» !
      Να περάσουμε όμως ως είναι απαραίτητο και σωστό και στο ίσως και ασυγχώρητο μεγάλο πλην. Αντί ως χριστιανοί να είμαστε πρωτοπόροι στο χρέος προστασίας της υγείας και της ζωής εαυτών, ισοδύναμα τουλάχιστον και των συνανθρώπων μας, περάσαμε, ως μη όφειλε, στην αντίπερα όχθη ! Ακόμα και όταν η οδύνη είχε πιάσει κορυφή-δες, ατέρμονη σειρά φέρετρα ανθρώπων, έγκλειστων κοντά στα άλλα και σε εξοντωτικά στεγανή μοναξιά. Όχι αμελητέος κύκλος κληρικών κορυφής, και όχι μόνο, καθώς και χριστιανών «υπέρ ορθοδοξίας» ευσεβιστικής, να έχει υποκύψει και να επιμένει στον πειρασμό απερισκεψίας εγωιστικής ! Να θεωρεί, δηλαδή, ότι κατά ένα θαυμαστό τρόπο θα υψώσει για τους χριστιανούς τείχος ο Θεός, και θα μείνουν μόνο αυτοί απρόσβλητοι από τη θανατερή επιβουλή της λοιμικής.
       Και δεν είναι μόνο  ότι διαψεύστηκαν παταγωδώς, αλλά και ότι έγιναν αφορμή να χαθεί η ευκαιρία να διαμηνυθεί λόγω τε και έργω, πώς αντιμετωπίζεται χριστιανικά, τεράστιας σημασίας ευκαιρία για την εποχή μας αυτό, ετούτη η όχι εν αγνοία του Θεού της Τριαδικής Αγάπης, ο οποίος «ούτε κοιμάται», «ούτε πέθανε» πολύ περισσότερο, ως φαντάζονται πολλοί, δεινή, δεινότατη σε παγκόσμια κλίμακα και θανατερή απειλή και δοκιμασία. Σηκώνει πολλή συζήτηση το τελευταίο, και είναι και δυσερμήνευτο επί πλέον, στο μέτρο ότι είμαστε πολύ μικροί για να ξέρουμε πώς και γιατί έτσι ή αλλιώς ο Θεός ενεργεί. Αλλά, όσο μπορεί να διακρίνει κανείς  με τον προφητικό λόγο-φακό : «Ουκ εισίν αι βουλαί μου, ώσπερ αι βουλαί υμών, ουδέ αι οδού υμών, ώσπερ αι οδοί μου, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ»-Ησ.55,8-φαίνεται ότι το πράγμα πάει κατά κει.

       Δεν μένουμε άλλο εδώ, προτιμότερο να δούμε τα προηγηθέντα με απόσπασμα  θαυμάσιας, πλην και εκτενούς ανάρτησης του λίαν αγαπητού ως της ίδιας «αυλής», και δια το κορυφαίο του Λειτούργημα ισοδύναμα σεβαστού Μητροπολίτη Αργολίδος Νεκτάριου. Που, με επίκεντρο τον και εορτάζοντα σήμερα-2.12-Άγιο Πορφύριο, «της αγάπης, όχι του φόβου στο πλησίασμα του Θεού, από τον Καθηγητή της Καρδιολογίας, και προσωπικό γιατρό του, αείμνηστο Γιώργο Παπαζάχο-προσθέτω, για μένα, πρώτα αγαπημένο αδελφό και φίλο συμφοιτητή, και συνάδελφο θεολόγο της ίδιας «αυλής», εξαίρετη καρδιά και αγία ψυχή-μας διαμηνύει τα εξής.
       «Όλοι σήμερα στεκόμαστε με θαυμασμό στη μεγάλη μορφή του Αγίου Πορφυρίου. Και πολλοί έχουν  γευτεί την θαυματουργική θεραπεία του. Ο ίδιος όμως ποτέ δεν υποτίμησε την επιστήμη, ούτε αρνήθηκε την ιατρική βοήθεια. Η μαρτυρία του μακαριστού καθηγητή Γ. Παπαζάχου είναι πολύ σημαντική: «Ωστόσο, ποτέ δεν αρνήθηκε την ιατρική βοήθεια των πολλών γιατρών-πνευματικών του παιδιών. Μάλιστα μια μέρα τον ρώτησα: «Γιατί πολλοί πνευματικοί άνθρωποι, κυρίως μοναχοί, αρνούνται την ιατρική βοήθεια, πιστεύοντας ότι θα τους βοηθήσει κατ' ευθείαν η Παναγία»; Μου απάντησε : «Είναι εγωισμός-πονηρή ενέργεια-να νομίζεις ότι ο Θεός θα κάνει, κατ' εξαίρεση από τους πολλούς, θαυματουργική επέμβαση για σένα. Ο Θεός κάνει θαύματα και τώρα, αλλά εσύ δεν πρέπει να το προσδοκάς για σένα. Είναι εγωιστική εξαίρεση. Άλλωστε και μέσω των γιατρών ο ίδιος ο Θεός ενεργεί. «Ιατρούς και φάρμακα Κύριος έδωκε», λέει η Αγία Γραφή».

       Αλλά και επεκτείνω από τη λίαν ενδιαφέρουσα αναφορά του Δεσπότη τώρα, «στο φαινόμενο των «κρυφών λειτουργιών». Παρά τις συστάσεις της Ιεράς Συνόδου, εφημέριοι, γέροντες και γερόντισσες καλούν επιλεκτικά τους «δικούς τους» να μεταλάβουν «κρυφά», που σημαίνει «εμείς να σωθούμε και οι άλλοι να πάνε στο πυρ το εξώτερον»-Προσθέτω. Και άλλοι έβγαλαν στη γύρα την Αγία Κοινωνία, την περιέφεραν και την πρόσφεραν δίκην σωτηρίου συσσιτίου από σπίτι σε σπίτι στους ενορίτες τους- Φτάσαμε, δηλαδή, στο σημείο να χρειάζεται μέσον για να κοινωνήσεις ! Αναρωτιέμαι : Είναι η Θεία Κοινωνία ατομικό γεγονός, ή αποκλειστικά και μόνον για κάποια χριστιανική ελίτ; Μεμέρισται ο Χριστός; Οι άλλοι δεν είναι μέλη του Χριστού; Αν η Θεία Κοινωνία είναι ατομικό γεγονός, ας κάνουμε αυτό που κάνουν χριστιανικές σέχτες στην Αμερική: Μηχανήματα σαν τους αυτόματους πωλητές σε διάφορα σημεία της πόλης. Πατάς το κουμπί και σου βγάζει σε σελοφάν τη Θεία Κοινωνία. Παίρνεις το χαπάκι σου και σώζεσαι, δεν χρειάζεται να κοινωνείς με τους αδελφούς σου. Έτσι δεν κινδυνεύεις και από την αστυνομία και το πρόστιμο.!

     Προσέχουμε τώρα πόσο διακριτικά, αλλά όχι λίγο ρεαλιστικά μέσω Αγίου Ασκητή αγγίζει το καίριο θέμα. «Πριν από χρόνια είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ αρκετές φορές τον σύγχρονο ασκητή και Άγιο της Ρουμανίας, τον πατέρα Κλεόπα. Ο χαρισματικός αυτός γέροντας μας μίλησε τότε για τους πέντε τρόπους κοινωνίας με το Θεό. Παραθέτω τα λόγια του, τουλάχιστον για τους καλοπροαίρετους Χριστιανούς που βρίσκονται σε σύγχυση με τόσα που γράφονται και λέγονται και αναζητούν ένα φωτάκι ελπίδας. «Όταν πήγα στην Αθήνα, στην Ιερά Σύνοδο με ρώτησαν πόσων ειδών κοινωνίες έχουμε. Και τους απάντησα πως με πέντε τρόπους μπορεί να κοινωνήσει ο χριστιανός. Ο πρώτος τρόπος είναι με την συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας, όταν ο ιερέας μας κοινωνεί με την λαβίδα. Ο δεύτερος τρόπος, με την ευχή του Ιησού. Όταν λες την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με», είτε με το νου είτε με την καρδιά, μπορείς καθημερινά να κοινωνείς άπειρες φορές το Χριστό. Ο τρίτος τρόπος είναι με την τήρηση των εντολών του Χριστού. Όποιος τηρεί τις εντολές του Χριστού, ενώνεται με το Χριστό, ενώνεται με την Αγία Τριάδα.  Αυτήν την κοινωνία μας φανέρωσε ο ίδιος ο Χριστός. «Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτὸν ελευσόμεθα και μονὴν παρ᾿ αυτώ ποιήσομεν¨.(Ιωαν.ιδ,23). Και ¨ Εὰν τας εντολάς μου τηρήσητε, μενείτε εν τη αγάπῃ μου¨(Ιωαν.ιε,10) . Επίσης ο Άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης λέγει ότι: ¨Η ομοιοτητά μας και η ενότητα μας με το Θεό πραγματοποιείται μόνο με την εφαρμογή των θείων εντολών¨.

     Ο τέταρτος τρόπος κοινωνίας -εδώ σταμάτησε λίγο, πήρε μια βαθιά ανάσα και φώναξε δυνατά- είναι με τα αυτιά !-χαμογέλασε και συνέχισε- Γίνεται με την ακρόαση του λόγου του Θεού, διότι ο λόγος του Θεού έρχεται με την ακοή και διοχετεύεται στην καρδιά. Την ίδια κοινωνία που δέχεσαι από τον ιερέα με τη λαβίδα, την ίδια δέχεσαι από τα  αυτιά, όταν ακούς με ευλάβεια το λόγο του Θεού. Εάν λοιπόν κάθεσαι στην εκκλησία ήσυχα, όπως κάθεστε εδώ, κι έχεις φόβο Θεού, τότε λοιπόν κάθε φορά κοινωνείς το Χριστό από τα αυτιά. Ο πέμπτος τρόπος κοινωνίας γίνεται με την προσκομιδή, όπου ο ιερέας μνημονεύει τα ονόματα και βγάζει μερίδες πάνω στον άγιο δίσκο.  Τη στιγμή της συστολής που ο ιερέας ρίχνει τις μερίδες στο άγιο ποτήριο και ενώνονται με το αίμα του Χριστού, οι πιστοί που μνημονεύθηκαν κοινωνούν το Χριστό και καθαρίζονται από τις αμαρτίες».  Η συζήτηση κατέληξε με την όμορφη ευχή του, που συνήθιζε να λέει στους επισκέπτες: «Να σας φάει ο Παράδεισος»! Υστερόγραφο δικό μου. Αμήν» !
       Περνάω τώρα σε λίγο π. Θεοδίσιο Μαρτζούχο που μας προσγειώνει απλά, ήρεμα, ειρηνικά. «Ναι, αγαπητοί μου αδελφοί, παντού πλέον θα χρειάζεται να φοράμε μάσκα στο πρόσωπό μας. Η διάδοση της γνωστής επικίνδυνης ίωσης το κάνει απαραίτητο. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι τεχνικό θέμα, χωρίς κανένα πνευματικό συνεπαγόμενο για τους χριστιανούς, γιατί όπως, όταν δεν βλέπουμε καλά φοράμε γυαλιά έτσι και τώρα, πράγμα που επίσης είναι πνευματικά αδιάφορο. Στον Ναό πηγαίνουμε ζητώντας από τον Χριστό να ανοίξει αφ’ ενός τα μάτια της διανοίας μας και αφ’ ετέρου να μας αφαιρέσει κάθε υποκρισία «διπλής όψεως»... Δεν Του ζητάμε να μας βγάλει τα υλικά γυαλιά και την υφασμάτινη μάσκα... !! Ας μη γελοιοποιούμε τα μέγιστα με χαζές-δήθεν πνευματικές φοβίες.  Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ελάτε λοιπόν να ικετεύσουμε τον Χριστό-και με μάσκα ... δεν ενοχλείται-να μας ελεήσει, απαλλάσσοντας και μας, χάριν του ελέους Του προς τους εν ανάγκαις αδελφούς μας-όπου γης-που θα υποφέρουν πολλαπλάσια από μας … Ας μάθουμε την αγάπη Του. Ίσως σ’ αυτό το διάστημα δεν θα είναι δυνατόν να μετέχουμε στη Θ. Λειτουργία. Ας μη μας συγχύζει κάτι τέτοιο. Η θυσία του Χριστού θα προσφέρεται και η πλειονότητα των χριστιανών θα απουσιάζουν, όχι αδικαιολόγητα-πράγμα που τον υπόλοιπο καιρό πολλάκις συμβαίνει, χωρίς κάτι τέτοιο να μας ενοχλεί!- αλλά δι’ ΕΥΛΟΓΟΝ αιτίαν».
      Και κλείνω πάλι με απόσπασμα Επισκοπικό. Λέει τα πράγματα με το όνομά τους όσο πολύ πρέπει αυστηρά. «Η ευσεβιστική αλλοφροσύνη μετέτρεψε τα λογικά πρόβατα σε απρόβλεπτα ερίφια που θέλησαν να υποκαταστήσουν τους ποιμένες. Ενώ ο ίδιος ο Θεός μας διδάσκει να υπακούμε ακόμα και στην κοσμική εξουσία (που στο κάτω-κάτω στις μέρες μας είναι από το λαό μας δημοκρατικά εκλεγμένη), πολλοί χριστιανοί μας κίνησαν επανάσταση ενάντια στην Εκκλησία τους, που δεν ξέρω αν φέρει ανάσταση, πάντως μέχρι τώρα σπέρνει θανάτους. Πιστέψαμε ότι εμάς, λόγω της πίστεώς μας, υποχρεούται ο Θεός να μας σώσει (τους άλλους όχι), και κάναμε επίδειξη αυτής της πίστεώς μας. Όμως αυτή η πίστη μας αποδείχθηκε λίγη, φτωχή, μικρή πίστη, που όχι μόνο βουνά δεν μπορεί να μετακινήσει, αλλά ούτε καν τον απειροελάχιστο ιό». Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος. «Οι χριστιανοί, συνεχίζει, διακρίθηκαν σε ευσεβείς : τάχα, όσοι ανεύθυνα αδιαφορούσαν για τον ιό, και πίστευαν αφελώς ότι είναι άτρωτοι, και σε ασεβείς : συνήθως έτσι λένε τους Επισκόπους κι όσους συγκατανεύσαμε στα μέτρα και καλέσαμε σε υπακοή στην Εκκλησία και σε τάξη …

  … Η στάση συγκεκριμένων ακραίων ομάδων, με περιδεή πίστη και ελλιπή θεολογική κατάρτιση, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Είναι οι ίδιες ομάδες, εφημερίδες και ιστοσελίδες που επιτίθενται χυδαία στον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη, στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, και στην Ιερά Σύνοδο κατηγορώντας μας όλους ότι προδίδουμε την πίστη μας. Νομίζετε ότι είναι τυχαίο, που οι ίδιες ομάδες, πρωτοστατούν στην καταδίκη της Πανορθοδόξου Συνόδου της Κρήτης και του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου; Δυστυχώς, συγκεκριμένες λαθεμένες κινήσεις πολιτικών προσώπων, κομμάτων, επιστημόνων αλλά και δημοσιογράφων, τους επέτρεψαν να ξεθαρρέψουν, να αμφισβητήσουν, μέχρι και να επαναστατήσουν ενάντια στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου, που απέβλεπαν στη γρήγορη απαλλαγή μας από την πανδημία. Βλέπετε, είναι και το πολίτευμα της Εκκλησίας μας τέτοιο, που επιτρέπει ελευθερία στην «κατά τόπους» διαχείριση των καταστάσεων και έτσι η εικόνα που δόθηκε ήταν εικόνα διγλωσσίας και πολυφωνίας …»
     Δεν υποκύπτω στον πειρασμό να κάνω τα ανωτέρω συγκεκριμένα στην Αχαΐα και ονομαστικά. Όχι για άλλο λόγο, παρά για να μην τους δοθεί η ευκαιρία να φανταστούν πως είναι πάνω από  όλα και όλους ακόμα μια φορά !

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος  Κοτταδάκης