ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΛΙΤΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΑ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 ΑΠΛΑ   ΚΑΙ   ΛΙΤΑ   ΚΑΙ   ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΑ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

     Ευπρόσδεκτο αγαπητέ π, Αναστάσιε, και για το ιερό Λειτούργημα διαπαντός σεβαστέ που παρασπονδήσατε και μου απαντήσατε, έστω και δηλώνοντας ότι δε θα επανέλθετε. Αλλά και απορίας άξιο, που δεν θέλετε διάλογο με έναν «εγκρατή του λόγου» και τα λοιπά αγαθά που μου επιδαψιλεύσατε. Εν πάση περιπτώσει, έχοντας διαβάσει το γραπτό σας και μια, και δυο, και τρεις φορές, συγχωρέστε μου που θα ειπώ ευθέως και από την αρχή ότι, εκείνο που κατάλαβα είναι πως επιλέξατε την πεπατημένη του, αυτό-δικαιώνεσθαι !

     Όμως ! Επειδή “scripta manent”, και, καθένας διαβάζει και καταλαβαίνει, και, αντίθετα από εσάς, προσωπικά με ενδιαφέρει τι καταλαβαίνει, ή τι κατανοεί, γιατί ενδέχεται ο νους του να μην είναι «αλητήριος» πολύ, περιορίζομαι στο ακόλουθο που έγραψα πριν μισό αιώνα σε κάποιον αποφαινόμενο ρηματικά, ή όπως λέει ο λαός, «δε σήκωνε στο σπαθί του ούτε μύγα». «Το γραπτό μου και το γραπτό σας είναι δείγματα του κόσμου μου και του κόσμου σας».

           Απαντώ, λοιπόν, απλά, και λιτά, και συγκεκριμένα σε μερικά βασικά.

1.           Η ουσία του γραπτού σας, ως υποδηλώνεται στον τίτλο του καθαρά είναι : «Άγιος Δημήτριος Θεσσαλονίκης». Και, ο σκοπός και ο στόχος είναι η παγίωση της εκ προοιμίου αναφερόμενης ρηματικής σας θεώρησης, θέσης, διακήρυξης : «Και όμως τελικά δεν κολλάει …»-στο Ναό και στη Λατρεία ο Κοβιτ19. Και έρχομαι και λέω. «Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων»; Όταν αυτός ο ίδιος ο τίτλος περίτρανα μαρτυρεί, και, «ως χαλκός ηχών και κύμβαλον αλαλάζον» εκ προοιμίου διατυμπανίζει τον ουσιαστικό σκοπό και στόχο της γραφής σας; Από κει και πέρα αυτά που βρήκατε και παραθέσατε, δεν ήταν τίποτε πιο πολύ από μια δική σας τυπική ή συμβατική επιλογή !

    Παρά ταύτα δεν αμφισβήτησα, ούτε αμφισβητώ την εγκυρότητα των όσων παρατάξατε αναλυτικά. Επισήμανα και επισημαίνω  ότι, από ένα, μόνο ένα, και το αυτό, γεγονός, τα συμβάντα στη γιορτή του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, με ένα αβυσσαλέο λογικό άλμα πήγατε να βγάλετε, και βγάλατε, και «θεμελιώσατε» και αναγγείλατε πανηγυρικά ως γενικό και καθολικό κανόνα το ανωτέρω δικό σας πρόταγμα ! Και, όχι μόνο, αλλά και το προτάσσετε ρηματικά-θριαμβικά και στο παρόν γραπτό σας ως «τελικό» γενικό κανόνα και καθολικό ! π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, τ. σ. Σφραγίδα και υπογραφή ! Και, το αδιανόητο εδώ είναι ότι, δεν καταλαβαίνετε, ούτε υποψιάζεστε ποσώς, πως τα τοιαύτα και πάνε κατ’ ευθείαν, αλλά και ακουμπούν καλά στο … γνωστό : «Πες, πες, στο τέλος κάτι μένει» !

    Ποια σχέση μπορεί να έχει με αυτή τη στοχοθεσία του γραπτού σας, ένα γραπτό ως αυτό του Μητροπολίτη Χονγκ-Κονγκ, όπου καταγγέλλονται, η πλαστότητα μιας φωτογραφίας εκκλησιαστικού γεγονότος και οι πονηροί σχεδιασμοί των πατρόνων της εις βάρος της Εκκλησίας ; Δεν προεκτείνω, ούτε λέω τι θα μπορούσατε να συναγάγετε, και να γράψετε μετά την εκτενή παράθεση των συμβάντων στη γιορτή, για να μην πείτε ότι θέλω να σας επιβάλω τη δική μου θεώρηση. Απλώς σημειώνω ως τόπο κοινό και κλειδί ότι, «ο Θεός δε ζητάει από μας άδεια πού θα πάει, και τι θα κάνει» ! Και προσθέτω με νόημα και νεύμα ευανάγνωστο και σε παραλλαγή το ακόλουθο του λίαν εγκρατούς Πανεπιστημιακού Θεολόγου αείμνηστου Νικόλαου Νησιώτη. «Την πίστη δεν την-το Θεό δεν τον- έχει στο τσεπάκι του κανείς» !

2.           Κατά ταύτα δε φαίνεται να είναι και τόσο έωλα ή απαράδεκτα όσα έγραψα για την αποφυγή από μέρους σας της αναφοράς στην έτερη ανάρτησή του ίδιου Μητροπολίτη Χονγκ-Κονγκ. Αυτήν που λέει καθαρά, ξάστερα, και θαρραλέα, και προωθημένα, το ευθέως αντίθετο από τον ανωτέρω γενικό και καθολικό δικό σας κανόνα, ή ρήτρα σας-«Και όμως τελικά δεν κολλάει …». Αυτήν που θέσατε εκ προοιμίου στον τίτλο του προηγούμενου γραπτού σας, και την προτάσσετε ντε και καλά στον τίτλο του νυν ως την «τελική». Επαναλαμβάνω, χωρίς έστω να υποψιάζεστε ποσώς ότι τα τοιαύτα και πάνε κατ’ ευθείαν και ακουμπούν καλά στο … τόσο γνωστό : «Πες, πες, στο τέλος κάτι μένει», στο οποίο ανεπαισθήτως διολισθαίνετε;

3.           Στο «εκ βαθέων» σας για πικρόχολα σχόλια εναντίον των απόψεων σας, αυτά ανώνυμων «σχολιαστών ποδοσφαιρικού- οπαδικού τύπου»-όπως καλά λέτε, υιοθετώντας παλιά δική μου διατύπωση, και παραλείποντας μόνο το, «π.χ. Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού»-αυτά που φτάνουν να δείχνουν, όπως λέτε πως, «με έχουν φοβερό άχτι», ας μου επιτραπεί η απορία. Πώς δε σας έκαναν να αναρωτηθείτε, να περάσει έστω από το νου σας, που ασφαλώς δεν τον αφήνετε να είναι «αλητήριος» ποσώς-ειλικρινές αυτό, σε καμιά περίπτωση ειρωνικό-μήπως και ενοχλεί ευρύτερα το ρηματικό ύφος σας, και η συνακόλουθα διαχεόμενη καλώς ή κακώς αίσθηση του «ξερόλα» που δίνετε, αποφαινόμενος κατά περίπτωση, άλλοτε ως υπέρ Πατριάρχης, και άλλοτε ως υπέρ Ιατρός;  

4.           Γράφετε. «Δείτε σας παρακαλώ-κ. Κωστόπουλε-τα ανώνυμα σχόλια που ακολούθησαν π.χ. την τελευταία ανάρτηση του κ. Κ. … που ανώνυμοι σχολιαστές γράφουν με ενθουσιασμό μεταξύ άλλων: «τον αποστόμωσε» ή «τον έκανε με τα κρεμμυδάκια» ή «τον έκανε σκόνη» κοκ …». Ναι, γράφω με τη σειρά μου κι εγώ. «Δείτε παρακαλώ κ. Κωστόπουλε, και πείτε στον π. Αναστάσιο αν τα βρήκατε αυτά. Πιο πολύ δείτε, και δείξτε του αυτό που ο ίδιος προσπέρασε(;) ή δεν είδε(;), ότι έσπευσα να διαχωρίσω τη θέση μου, να κρατηθώ μακριά από πολλά παραπλήσια επισημαίνοντας :  γ/ Σε γραπτά σαν κι αυτό έχω πάντα στο νου το του Αριστοτέλη: «Φίλος μεν ο Πλάτων, φιλτάτη δ’ αλήθεια» ! Επί του προκειμένου. «Σεβαστός ο π. Αναστάσιος ως Λειτουργός του Κυρίου, φίλτατη δ’ αλήθεια» … ! Δείτε όμως-παρακαλώ κ. Κωστόπουλε- και τα αντίστοιχα σχόλια, και σε τι ύφος, εξαπολύει σειρά όλη ανωνύμων εκφραστών του «παλαιοημερολογισμού»-δηλαδή, μια «Ορθοδοξία» κλειστή στο καβούκι της, όχι ανοιχτή στον κόσμο ως έχει εντολή από το Χριστό η Ορθοδοξία η Οικουμενική-ευρισκομένων σαν σε επιφυλακή, και εξορμούντων ο ένας από τον άλλον μετά, για να καταθέσουν τα ίδια σαν από καρμπόν θετικά σχόλια κάθε φορά που ο π. Αναστάσιος, η πνευματική Ναυαρχίδα της καταπολέμησης … της «παν-αίρεσης» του … «οικουμενισμού» ρίχνει τις οβίδες του, και πείτε, αν βρίσκετε κάποιο σχόλιο δικής του διαφοροποίησης ή αποστασιοποίησης από αυτά !

5.           Τελευταίο και ίσως το πιο ενδιαφέρον, το πιο σπουδαίο, το πιο αξιοπρόσεκτο. Τα σχετικά με το «ευχαριστώ» σε ένα παιδάκι του μακαριστού π. Ευσεβίου, και το, «αυτά μας αξίζουν» του ίδιου για το βρωμερό φτύσιμο κάποιου στο ράσο πίσω στην πλάτη του, τα παρέθεσα πρώτιστα και κύρια για εαυτούς και αλλήλους ως διδαχές υψηλής εμβέλειας, καθένας καταλαβαίνει περί τίνος ακριβώς ! Το αυτό και τα κατά τη συζήτηση των δυο Γερόντων στο Άγιο Όρος που καταγράφει ο μακαριστός π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος ως παρών. Το αυτό και τα σχετικά με «το χτεσινό καλογεράκι», και ιδιαίτερα τις προεκτάσεις του. Πολύ, μα πολύ πιο πολύ το του Ιερού Αυγουστίνου μάλιστα από διακεκριμένο ιατρό. «Υπάρχει και κάτι πολύ χειρότερο από την αμαρτία. Είναι η αλαζονεία της αρετής» ! Πρώτιστα και κύρια για εαυτούς και αλλήλους της Εκκλησίας εγγύς ή εντός, ιδιαίτερα τους τα πρώτα φέροντες. Το επαναλαμβάνω απλώς ! Έχω την αίσθηση ότι τα βάλατε στο πλάι, ενώ δεν παραλείψατε να διευκρινίσετε ότι τα «εγώ» κι «εγώ» με έντονα ψηφία είναι δικής μου, και όχι δικής σας κοπής. Επίσης να ξεκαθαρίσετε πού πέφτει το βάρος της ερμηνείας της γραφής «κάθε κ. Κοτταδάκης», αλλά όχι της γραφής, «ο κάθε κ. Κοτταδάκης», που υπάρχει στο γραπτό σας.

      «Φίλος μεν ο Πλάτων, φιλτάτη δ’ αλήθεια» !  Ήτοι, «Σεβαστός ο π. Αναστάσιος ως Λειτουργός του Κυρίου, φίλτατη δ’ αλήθεια» διαπαντός !

Με «την αγάπην την πρώτην, ήν ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος Κοτταδάκης