Νεκρολογία στον Σπυρίδωνα Γ. Καυκόπουλο - Βασίλης Π. Καυκόπουλος

 Νεκρολογία (εξεφωνήθη ως επικήδειος στην 8η Φεβρουαρίου 2021) 

στον Σπυρίδωνα Γ. Καυκόπουλο

Αγαπημένε μου ξάδερφε Σπύρο, όταν προ 16 ετών πορεύθηκε ο πατέρας μου και θείος σου Παναγιώτης προς την Θριαμβεύουσα Εκκλησία και συνεπώς την αιώνια ζωή, καθώς τότε μπήκες στο σπίτι μας - το πατρικό σπίτι στον Αλισσό- με αγκάλιασες και μου είπες: "Άντε, σιγά-σιγά να παίρνουμε και εμείς σειρά". Τα λόγια σου εκείνα είχαν έναν αυθορμητισμό και μία καταπληκτική φυσικότητα που παρ' ότι εκείνες τις δύσκολες για μένα ώρες, που είχα "χάσει" το έδαφος κάτω από τα πόδια μου, μου έδωσαν μια τέτοια δύναμη, ώστε αυτή την ώρα, αβίαστα να σου απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ! Όμως, μου ενεφύσησες τότε έναν σοβαρό προβληματισμό. Και ο προβληματισμός αυτός έχει - πιο σωστά είχε, έχει και θα έχει- να κάνει με τη βαθύτατη εξοικείωσή σου με το μυστήριο της ζωής και του θανάτου... 

Τούτο, Σπυράκο μου - όπως με αγάπη σε αποκαλούσε ο θείος ο Γιώργης, ο πατέρας σου, και η θεία η Κική, η μητέρα σου, η θεία η Γεωργία, αλλά και ο πατέρας μου και ο θείος ο Ντίνος, ο νονός μου, καταδεικνύει τη βαθιά στο ευσέβεια, την γνήσια πίστη σου προς τον Χριστό και Θεό μας, την αγάπη σου προς την Εκκλησία, που απεδείχθη λόγω και έργω! 

Αγαπημένε μου ξάδερφε Σπύρο, τούτη την ώρα από το μυαλό που περνά όλη η ζωή μας, η ζωή σου, η ζωή μου, η στρατιωτική μου θητεία ως νεοσύλλεκτος στο ΚΕΤΧ - ΚΕΤΕΣ όπως λέμε οι Πατρινοί, όπου εργαζόσουν και ο ξάδερφός μου ήταν ένα αποκούμπι, που θα επιθυμούσε κάθε φαντάρος, η ζωή των δικών μας ανθρώπων, η τίμια πορεία του θείου του Γιώργη στη ζωή του, για να σε μεγαλώσει. Η δική σου τίμια πορεία στη ζωή, με την αγαπημένη μας Λίτσα! Σκέφτομαι τούτη την ώρα, όταν έφερες τη Λίτσα για πρώτη φορά στο χωριό να τη γνωρίσουμε! Κι εγώ θυμάμαι, όταν σας είδα, άφησα τότε το παιδικό μου παιγνίδι στην αλάνα και έτρεξα να γνωρίσω τη νέα μου ξαδέρφη! Θυμάμαι τον γάμο σου στον Άγιο Νικόλαο Πατρών. Τα πάντα κυλούν στη σκέψη μου, ξάδερφε! 

Σπύρο μου, ήσουν ένας εκφάντωρ (πολύ φωτεινός άνθρωπος). Έκανες περήφανη την οικογένειά μας, διότι πορεύτηκες με μοναδική τιμιότητα, αξιοπρέπεια, σεβασμό προς όλους στο σχετικά σύντομο διάβα της ζωής σου. Είμαστε απολύτως βέβαιοι, σήμερα, μαζί με το σκήνωμα σου, προπέμπουμε την καλοσύνη, το χαμόγελο, τη στοργή που υποδειγματικά προσέφερες στα παιδιά και τα εγγόνια σου. Προπέμπουμε ακόμη, το χιούμορ, την ευρηματικότητα, αλλά και τη σοβαρότητα. Σπύρο μας, είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι δεν πορεύεσαι στο αδιανόητο τίποτα, αλλά στο ξέφωτο του παραδείσου! Για όλους εμάς, τους οικείους σου, τους συγγενείς, τους φίλους σου και όλους όσοι σε γνώρισαν, "ο βασιλιάς ο ήλιος ζει"! 

Πορεύσου στη Χώρα όπου δεν υπάρχει ούτε αρρώστια, ούτε πόνος, ούτε λύπη, ούτε στεναγμός! Πορεύσου στην αγκαλιά του Δημιουργού, συγκάτοικος πια με τους εκλεκτούς γονείς σου. Εκεί θ'ακούς τον θείο σου τον Παναγιώτη, τον πατέρα μου, να ψάλλει, τον Τζίμη με τ' αστεία του. Δώσε στη μάνα μου χαιρετισμούς, που πριν λίγους μήνες αναχώρησε κι εκείνη για να σε προϋπαντήσει. Ομοίως και στη θεία την Γεωγραφούλα και όλους τους συγγενείς και φίλους... Εγώ κρατώ τη δύναμή σου, έτσι όπως αυτή εξεφράσθη την 1η του Γενάρη φέτος, στο τηλεφώνημα που μου έκανες για την ονομαστική μου εορτή: "Δε στεναχωριέμαι καθόλου", μου είπες! Ήταν ο Θεός μέσα σου! Ως αντιπελάργωση αγάπης, θα προσεύχωμαι πάντοτε για σένα αγαπημένε μου ξάδερφε... Λίτσα, Αντζελα, Καλλιόπη, Δημήτρη και λοιποί οικογενείας, ο Θεός να σας παρηγορεί και η Παναγιά να σας στηρίζει. Ξάδερφε, καλό παράδεισο! 

Βασίλης Π. Καυκόπουλος