Μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Νίκωνος και των συν αυτώ 199 μαρτύρων (23 Μαρτίου)

 Η αγία μας Εκκλησία τιμά σήμερα τη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Νίκωνος και των 199 μαθητών του, καθώς και του Αγίου Νεομάρτυρος Λουκά από την Αδριανούπολη, που μαρτύρησε το 1802 στη Μυτιλήνη.
Ο Άγιος Νίκων καταγόταν από τη Νεάπολη της Ιταλίας και γεννήθηκε περί τα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα. Από τη χριστιανή μητέρα του διδάχθηκε το ιερό Ευαγγέλιο,  ενώ διακρινόταν για τις επιδόσεις του στα γράμματα και τις στρατιωτικές αρετές.
Περιφρονώντας λαμπρές επαγγελματικές προοπτικές στο ρωμαϊκό στρατό, πήγε στο νησί της Χίου όπου έλαβε το μοναχικό σχήμα, κοπίασε πνευματικά στην υπομονή και την ταπείνωση και αναδείχθηκε σε ηγούμενο μεγάλου μοναστηριού.
Μετά το θάνατο των γονέων του, γύρισε στην πατρίδα του και μαζί με 199 πνευματικά παιδιά του, μόνασε τελικά στη Σικελία. Η φήμη και οι αρετές του Αγίου προκάλεσαν το μίσος του τοπικού ηγεμόνα, ο οποίος διέταξε να συλληφθούν όλα τα μέλη της αδελφότητας και να οδηγηθούν στο κριτήριο.
Εκεί τους ζητήθηκε να αρνηθούν το Χριστό, τους συμπεριφέρθηκαν με εξευτελιστικό τρόπο και διλήμματα, αλλά όλοι, με την ίδια ομοψυχία, απάντησαν ότι τίποτε δεν μπορεί να τους χωρίσει από την αγάπη του Κυρίου. ΄Ετσι, όλοι μαζί οδηγήθηκαν στο μαρτύριο και έλαβαν επάξια το στεφάνι της αιωνιότητας και της ευλογίας του Τριαδικού Θεού.
Η αγία Τεσσαρακοστή που διανύουμε είναι μια έξοχη ευκαιρία για αγώνα και καλλιέργεια των αρετών. Οφείλουμε συνεπώς να αποβάλουμε τη ραθυμία και να εργαστούμε στο δρόμο της αρετής, κορυφή της οποίας είναι η ταπείνωση, η διάκριση και η αγάπη. Με αγάπη και συγχωρητικότητα προς όλους έλκεται και μας επισκιάζει η χάρις του Θεού.
Tόσο οι μάρτυρες των πρώτων αιώνων όσο και οι λεγόμενοι νεομάρτυρες κατά την εποχή της τουρκοκρατίας δείχνουν το δρόμο της ορθής ομολογίας της Πίστεως μέχρι και το μαρτύριο του αίματος. Αυτό προβάλει εντονότερα εφέτος με την ευκαιρία της επετείου των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως το 1821.
Εμείς, οι σύγχρονοι Χριστιανοί ζούμε καθημερινά το μαρτύριο της συνειδήσεως, με ευαισθησία και αγωνιστικότητα.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου