ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΔΙΑΤΡΗΤΗ «ΔΙΑΨΕΥΣΗ» - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 

ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ   ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΩΝ  ΜΟΝΑΧΩΝ  ΔΙΑΤΡΗΤΗ  «ΔΙΑΨΕΥΣΗ»

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

      «Είναι ψέμα», “fake news”, να αποσυρθεί, απαιτούν οι «στυλοβάτες» της Ορθοδοξίας! «Αγαπητέ Αναστασιε, Νομίζω ότι επιβάλλεται να αναρτήσεις την αποκατάσταση της αλήθεια … Δυστυχώς η αθλιότητα στον εκκλησιαστικό χώρο δεν έχει όρια … Συγχαρητήρια, πάντως, στους Αγιορείτες για τον αντρίκιο λόγο τους» προσθέτει «αιδημόνως» και εδώ ο π. ΑΚΓ ως και στο, «Και αναστάντα την τρίτην ημέραν, κατά τας Γραφάς», όχι «ο Πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος» πια.

     Για φαντάσου! Αχ, αυτός ο άθλιος «Χαράλαμπος» τι πήγε κι έγραψε για τον μακαριστό πια Αγιορείτη Αγιαννανίτη Ιερομόναχο Χρύσανθο, που  οι εν τη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου αδελφοί του διαψεύδουν ηρωικά! Για να δούμε, λοιπόν, μαζί το τι και γιατί αυτής της περίφημης «διάψευσης»!

   Γράφουν οι εγκαταβιούντες εις την «Καλύβην του Τιμίου Προδρόμου Ιεράς Αγίας Άννης».  «… Ο πατὴρ Χρύσανθος ἀπὸ τὴν ἐμφάνισιν του  “κορωνοϊοῦ  δὲν ἐξῆλθε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἐξῆλθε ἐφ’ ὅσον ἐνόσησε καὶ ἐπιδεινώθηκε ἡ κατάστασις τῆς ὑγείας του, καὶ ἐπῆγε κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὸ Νοσοκομεῖον Παπαγεωργίου τῆς Θεσσαλονίκης μὲ τὴν συνοδείαν ἀδελφοῦ μας χωρὶς νὰ συναντήσῃ κανέναν». Μάλιστα. Και πού ταξίδεψε μετά; Εμφανέστατο, τον πήρε κοντά του από αυτή την οδό ο Χριστός! Κοινώς, κοινότατα, πέθανε από κορονοϊό.

 

    Τι γράφει επ’ αυτού ο Άγιος Αργολίδος;  «Γνώριζα από παλιά έναν υπέροχο άνθρωπο, συμφοιτητή στο Πανεπιστήμιο. Πάντα τον θαύμαζα για την καλοσύνη, την ευγένεια, το μόνιμο χαμόγελο του. Πολύ νέος έφυγε για το Άγιον Όρος. Υπόδειγμα μοναχού. Πριν μερικές μέρες προσβλήθηκε από κορονοιό. Απ’ ότι έμαθα ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα. Ο θάνατός μας προξένησε σε όσους τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε πολύ θλίψη». Ποια η διαφορά της «διάψευσης» Αγιαννατινών και Αρχιερέα στο καίριο θέμα και ουσιαστικό; Ασφαλώς καμιά! Απροκάλυπτα και συγκεκριμένα οι Αγιορείτες μοναχοί της «Καλύβης …» λένε ότι ο Ιερομόναχος Χρύσανθος νόσησε από κορονοιό πήγε στο Παπαγεωργίου, αλλά δε γύρισε πίσω, τον πήρε ο Χριστός στον ουρανό! Κοινώς, κοινότατα, πέθανε από κορονοϊό!

      Και πού του την έστησε, και τον βρήκε, και τον πέτυχε ο κορονοιός; Μα βέβαια στο Άγιο Όρος, σε τόπο του Θεού, Άγιο και Ιερό. «Στην «Καλύβην του Τιμίου Προδρόμου Ιεράς Αγίας Άννης». Όπου, προσέχουμε πολύ εδώ, γράφουν, ομολογούν, και δεν ξέρω αν καταλαβαίνουν αυτό που γράφουν. «Ὁ πατὴρ Χρύσανθος δηλώνουμε, ὅτι δὲν ἦτο ἐκτὸς πραγματικότητος καὶ δὲν ἀρνήθηκε τὴν ὕπαρξι τοῦ κορωνοϊοῦ. Ὅσον γιὰ τὸ μέτρον τῆς μασκοφορίας δὲν τοῦ ἐχρειάσθηκε ποτέ, ὅπως καὶ σὲ ὅλους μας ὅσοι ζοῦμε στὴν Σκήτη …» Δεν αρνείται, όπως κι αυτοί, ότι υπάρχει ο κορονοιός και είναι επικίνδυνος. Πώς να το κάνει, όταν έχουν πεθάνει ήδη στον έξω κόσμο μυριάδες, στο μέσα, στο Όρος, και τον περί τους κληρικούς έξω χώρο όχι λίγοι, και μάλιστα κάποιοι τρανταχτοί Επίσκοποι. Αλλά ο Γέροντας, όπως και οι γράφοντες είναι της μάσκας αρνητές! Η δική τους «θεολογία» λέει … και οι «φωτισμένοι» Γεροντάδες, έγραφε έτσι αόριστα έτερος άλλης Αγιορείτικης Μονής μοναχός εις προς τον Αρχιεπίσκοπο Επιστολή, λένε ότι δεν την έχει ανάγκη «ο χριστιανός ορθόδοξος». Ρίχνει πάνω τους, όπως και πάνω από τους ιερούς χώρους προστατευτικό δίχτυ ο Θεός! Και αυτά προεκτείνονται τώρα και στα εμβόλια, και Κύριος οίδε, τι άλλο πρόκειται στην επιφάνεια να βγει.

        Βάλτε, λοιπόν, στο πλάι την υπόθεση «Χαράλαμπος» και τα καθεξής-προσέξτε, στο πλάι απλώς, τίποτε άλλο. Πείτε, δηλαδή, ότι ούτε επικοινώνησε με το μακαριστό Γέροντα, ούτε του είπε όσα έγραψε ότι του είπε. Ήταν βλέπεις κέρβερος και το βεβαιώνει ο συνοδός του αδελφός! Πού βρίσκεται η «αχίλλειος πτέρνα» των όσων «διαψεύδουν» οι Αγιορείτες Αγιαννανίτες μοναχοί, ποιος ο κοινός τόπος, ο κοινός παρονομαστής αυτών και όσων κάνει να αναθαρρούν, ως οι παντός είδους «στυλοβάτες» της Ορθοδοξίας, και ζητούν από τον Ιστολόγο  το και το;  Ασφαλώς και βέβαια η μάσκα, και η εξ αυτής τόσο επικίνδυνη δι εαυτούς και αλλήλους μυθολογία τους!

      Πριν λίγο τέλειωνα σχόλιο στο γραπτό του Αγίου Αργολίδος με τα εξής. «Αυτές τις μέρες αναρωτιέμαι, αλήθεια. Ο Παράδεισος της Εδέμ, αυτός ο τόπος πλησμονής της θείας Αγάπης, όπου ο Θεός έβαλε τα δυο παιδιά Του να ζουν. Αλλά και!  Να είναι τόπος συνάντησης και συνομιλίας Του με αυτά-«Και ήκουσαν της φωνής Κυρίου περιπατούντος εν τω παραδείσω το δειλινόν … Και εκάλεσεν Κύριος ο Θεός τον Αδάμ και είπεν αυτώ. Αδάμ που ει»;-Γεν.3,8. Δεν ήταν έτσι και κάτι σαν Ναός;  Και «ο όφις», δεν πήγε και δεν κουλουριάστηκε εκεί στο δέντρο, και τελικά δεν έκανε και τη μεγάλη ζημιά, δυστυχώς;  Αυτό! Τάχα μου δε μας λέει κάτι πολύ σοβαρό για το αν μπαίνει ή δεν μπαίνει και σε ιερούς χώρους ο ιός;

 

   Σήμερα, γράφοντας αυτά, έπεσε το μάτι μου σε γραπτό του από τα νεανικά χρόνια λίαν αγαπητού και σε μένα, μακαριστού πια π, Ευσέβιου Βίτη, που κάνει λόγο κι εξηγεί τι εστί, ας πούμε, «απόνοια εωσφορική»! «Η κατάσταση, λέει, του Φαρισαίου χαρακτηρίζεται πρώτα-πρώτα ως απόνοια. Τι είναι η απόνοια; Είναι η παρέκκλιση από τη λογική και το σωστό. Είναι η κατάσταση τρέλας και παραφροσύνης, είναι η κατάσταση ανόητης υπερηφάνειας και αυταρέσκειας.

     Αλλά η μεν παραφροσύνη ενός ανθρώπου, που χωρίς να το θέλει στερήθηκε το λογικό του, αποτελεί μια άξια λύπης και συμπόνιας για το συνάνθρωπο παθολογική κατάσταση. Η πνευματική όμως απόνοια-η εσωτερική κατάσταση του Φαρισαίου-είναι αρρώστια αξιοκατάκριτη, και άξια αποστροφής. Ένα πρώτο εκδήλωμα αυτής της απόνοιας είναι η αλαζονική αυτοδικαίωση, η ανακήρυξη του Φαρισαίου από τον ίδιο του τον εαυτό ως δικαίου».

      Κλείνω, λοιπόν, και σήμερα και με συγχωρείτε για το εντελώς ακατάλληλο του καιρού, χίλια συγγνώμη όντως, λίγες ώρας πριν τη Μ. Εβδομάδα 2021 με τα εξής. «Οι μοναχοί του Αγίου Όρους και οι απανταχού της καθ’ ημάς Ορθόδοξης Ανατολής καλό είναι να ασχολούνται κυρίαρχα πια με το βασικό χρέος που είναι «η προσευχή της καρδίας του Ιησού, μάλιστα, με “ημάς” - “ελέησον ημάς τους αμαρτωλούς.” - αντί του “με” - “ελέησόν με τον αμαρτωλό”», και η Λειτουργική, ιδιαίτερα αυτά τα δίσεχτα χρόνια ακόμα πιο εντατικά. Και, να αφήσουν όλα τα άλλα, στη Συνοδική Ηγεσία της Εκκλησίας και το όλο συγκροτημένο Σώμα των μελών της που ζει εντός του κόσμου τούτου, ήτοι, στην πρώτη γραμμή μάχης αυτής της εποχής. Το αυτό και οι εκτός μοναχικής παρεμβολής «παραπλήσιοι» αυτών συνήθως ανώνυμοι ή ψευδώνυμοι κληρικοί και λαϊκοί. Σαν να παρατράβηξε η τακτική να τη βάζουν σε θέση παντοειδούς, ακόμα κι «αιρετικής» υποψίας, και εαυτούς σχεδόν ή περίπου σε θέση Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή.  Αυτό μπορεί και να είναι «απόνοια εωσφορική»!

      Και πάλι αληθινά, πολύ αληθινά, «χίλια συγγνώμη» για το ακατάλληλο του καιρού! Αμοιβαία, «Καλή Μεγάλη Εβδομάδα, και Ανάσταση Χριστού.

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος Κοτταδάκης