Αι ολίγαι πλουτούσαι Ιεραί Μοναί αρωγοί εις ενορίας που πένονται - Του Β. Χαραλάμπους

Αι ολίγαι πλουτούσαι Ιεραί Μοναί αρωγοί εις ενορίας που  πένονται

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Οι εξαιρετικά δύσκολες μέρες λόγω κορωνοϊού και για το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει μεγάλο μέρος του λαού, συνεπακόλουθα δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα και στις περισσότερες ενορίες.  Το μεγάλο πρόβλημα της ταμειακής ρευστότητας μαζί με την ιδιόμορφη ανεργία λόγω καραντίνας, έχουν διαλύσει οικονομικώς τα περισσότερα νοικοκυριά.  Φυσικό επακόλουθο είναι και οι ενορίες να αντιμετωπίζουν υπερβολικές οικονομικές δυσκολίες.
 
Πρόσφατα είδαμε να καταγράφεται σε διαδικτυακούς ιστότοπους εκκλησιαστικών ειδήσεων, η αγωνία ενοριών αναφορικά με τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν λόγω των ακραίων μέτρων που έχουν επιβληθεί στις ενορίες εξ αφορμής του κορωνοϊού.  Το οικονομικό πρόβλημα αρκετών ενοριών είναι τεράστιο.
Αυτό που Άγιος Μάξιμος ο Γραικός αναφέρει ασκών κριτική για τη μεγάλη κατοχή γης από Ιερές Μονές, θα μπορούσε αναμφίβολα να ειπωθεί και για τον χρηματικό πλούτο.  Στις μέρες μας η αναφορά του Αγίου Μαξίμου του Γραικού για τη γαιοκτησία Ιερών Μονών, καθίσταται ακόμα πιο σημαντική και επίκαιρη.
 
Είναι ευκολότερο για τις ολίγιστες Ιερές Μονές με μεγάλο χρηματικό πλούτο, να δωρίσουν ικανό μέρος αυτού στην Εκκλησία, από εκείνες που η περιουσία τους αφορά ιδιαιτέρως μεγάλη γαιοκτησία. Η ευχέρεια της ταμειακής ρευστότητας είναι που παρέχει τη μεγάλη δυνατότητα να δοθεί ικανό μέρος του πλούτου στην Εκκλησία.  Η ευκολία αυτή καθίσταται ακόμα μεγαλύτερη, αν ο πλούτος είναι αποτέλεσμα μεγαλοδωρεών.  Ακολούθως η Εκκλησία, μπορεί να διαχειριστεί το θέμα συνοδικώς, για να βοηθηθούν ισόρροπα οι ενορίες που αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα.  Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, το ζήτημα της κατοχής μεγάλου πλούτου από ελάχιστες  Ιερές Μονές, απαιτεί τον εκκλησιαστικό τρόπο επίλυσής του. 
 
Ποια η χρεία να κατέχεται τόσος πλούτος από  Ιερές Μονές, τη στιγμή που ενορίες Ιερών Μητροπόλεων πένονται;  Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός, ότι δίνονται δωρεές φιλανθρωπίας από  τις ολίγιστες αυτές Ιερές Μονές που πιθανόν να κατέχουν εξαιρετικά μεγάλο χρηματικό πλούτο. 
 
Το να δίδονται φιλανθρωπίες σε Ιερές Μητροπόλεις κατά το δοκούν,  δεν αποτελεί την ουσιαστική άβλυνση του προβλήματος, καθότι δεν μπορεί να αποτελέσει η ενέργεια αυτή ισόρροπη διαχείριση του πολύ μεγάλου οικονομικού προβλήματος των ενοριών.  Δεν συντρέχει κανείς λόγος να κατέχεται μεγάλος πλούτος από ολίγιστες Ιερές Μονές, τη στιγμή μάλιστα που ενορίες πένονται.