Τι ακριβώς έγινε με τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού μας; - Ανδρέας Χριστοφόρου

 

 Τι ακριβώς έγινε με τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού μας;

Με την άρνηση των πρωτοπλάστων, Αδάμ και Εύας, να Μετανοήσουν μετά την απαγορευμένη βρώση του καρπού, έχασε ο Άνθρωπος τη Μετάνοια!

Ο Θεός κάλεσε τον Άνθρωπο να Μετανοήσει και αυτός αρνήθηκε!

Δε μπορούσε να επιστρέψει ο Άνθρωπος στον Θεό, το μεσότοιχο της Αμαρτίας, παρά το κλάμα των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, παρά το Κήρυγμα του Τιμίου Προδρόμου, παρά την προετοιμασία του γκρεμίσματος από τη Θεοτόκο και τη Γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δεν έπεσε!

Το μεσότοιχο της Αμαρτίας έπεσε πάνω στον Σταυρό, έπεσε με την Εκούσια Σταύρωση του Χριστού.

Τι ακριβώς έγινε πάνω στον Σταυρό;

Κενούμενος εκούσια ο Χριστός, ως Άνθρωπος, από τη Θεία Φύση Του, απογυμνωμένος εντελώς από κάθε Θεία και Ανθρώπινη παρηγοριά, δέχτηκε όλο τον εξευτελισμό του Σατανά, όλο το μένος του, σαν το αποκορύφωμα της υπερηφάνειάς του και τον νίκησε ως Άνθρωπος.

Ο Αδάμ ηττήθηκε εκούσια με την Πτώση και αιχμαλωτίστηκε από την Υπερηφάνεια του Σατανά στον Παράδεισο, με συνέπειες την έξοδο από τον Παράδεισο, τη φθορά, τον θάνατο και τον Άδη.

Κυριότερη, όμως, συνέπεια, εκτός των πιο πάνω, της πτώσης του Αδάμ και της εξουσίας του διαβόλου στον άνθρωπο, ήταν η οντολογική αμετανοησία, η παντελής αδυναμία του ανθρώπου να μετανοήσει και να επιστρέψει οντολογικά στον Θεό, να ενωθεί μαζί Του.

Αυτό έγινε, γιατί η υπερηφάνεια του Σατανά έγινε το μόνιμο ένδυμα της Ανθρώπινης Φύσης, οντολογικά, πέραν από την ταπεινή προαίρεση για Μετάνοια όλων των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης.

Ιδού, λοιπόν, τι έγινε πάνω στον Σταυρό!

Η εκούσια απογύμνωση του Χριστού, ως Ανθρώπου, από τη Θεία Φύση Του, ήταν η Άκρα Ταπείνωση, που χρειαζόταν το Ανθρώπινο Γένος και η Ανθρώπινη Φύση, ως το φάρμακο, για να απεκδυθεί τη Σατανική υπερηφάνεια, που ενδύθηκε με την Πτώση των Πρωτοπλάστων!

Η Ανθρώπινη Φύση στο Πρόσωπο του Χριστού, απαλλάχτηκε δυναμικά από την αιχμαλωσία της εξουσίας του διαβόλου και του κυριότερου καρπού αυτής της εξουσίας, που ήταν, όχι μόνον ο θάνατος και η φθορά, αλλά η αμετανοησία και η αδυναμία ένωσης με τον Θεό.

Νικήθηκε στη Σταύρωση του Χριστού η Αμετανοησία του Ανθρώπου, που είναι η ασθένεια του διαβόλου, που πήρε ο Άνθρωπος με την Πτώση.

Κερδήθηκε, εκ μέρους του Χριστού, από τον Θεό Πατέρα, η Μετάνοια και με την κάθοδο του Χριστού στον Άδη και την Ανάσταση της Ανθρώπινης Φύσης, η Άφεση των Αμαρτιών.

Όχι διότι ικανοποιήθηκε η Θεία δικαιοσύνη, αλλά διότι ελεύθερα ο Άνθρωπος, στο Πρόσωπο του Χριστού, με Άκρα Ταπείνωση και εκούσιο εξευτελισμό εξαγόρασε την υπερηφάνεια και την Αμετανοησία του Αδάμ και ζήτησε την Άφεση των Αμαρτιών με τους λόγους:

«Άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23, 34).

Από τότε, υπάρχει η δυνατότητα επιστροφής του Ανθρώπου και Ένωσής του με τον Θεό, μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία:

Μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, Μετάνοια εκ μέρους του Ανθρώπου και Άφεση Αμαρτιών εκ μέρους του Θεού, μαζί, είναι η οδός της ενώσεως του ανθρώπου με τον Θεό, που εδόθη και δίνεται από τον Ιησού Χριστό.

Γι’ αυτό, μετά την Ανάσταση, μόλις ο Χριστός είδε τους Αποστόλους τους μετέδωσε την Εξουσία Του να συγχωρούν τις Αμαρτίες, για να μπορούν, με την Άφεση των Αμαρτιών, να ενώνουν οι Απόστολοι τον Άνθρωπο με τον Θεό.

Με την παραχώρηση αυτής της Εξουσίας στους Μαθητές, ο Χριστός, την παρέδιδε στην Εκκλησία, που δια των Επισκόπων και Ιερέων, ως διαδόχων των Αποστόλων, μέχρι σήμερα, συνεχίζει να την κρατεί.

Ιδού, λοιπόν, τι έγινε με τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού:

Εδόθη στον Άνθρωπο η δυνατότητα της Μετανοίας και της Αφέσεως των Αμαρτιών, που είναι η Οδός Ενώσεως με τον Χριστό, μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, με το Βάπτισμα, τη Μετάνοια, με την Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία.

Με τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού εδόθη η Μετανοία και η Άφεση των Αμαρτιών στους Βαπτισμένους Χριστιανούς, εδόθη η Αιώνιος Ζωή και η Αθανασία και άνοιξαν οι πύλες του Παραδείσου και της Βασιλείας των Ουρανών.

Ανδρέας Χριστοφόρου