Τρίτη του Πάσχα (4 Μαΐου 2021)

 Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Η σημερινή ημέρα, Τρίτη της Διακαινησίμου, είναι αφιερωμένη στην Υπεραγία Θεοτόκο. Επίσης, σήμερα, η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη της μάρτυρος Πελαγίας, των Οσίων Ιλαρίου και Αθανασίου Κορίνθου, και επίσης εκ μεταθέσεως από τις 25 Απριλίου, του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Μάρκου, ο οποίος μαζί με τους αποστόλους Παύλο και Βαρνάβα κήρυξαν το Χριστιανισμό και στην Κύπρο, και επίσης εκ μεταθέσεως από τις 9 Απριλίου, τη μνήμη των νεοφανών μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.
Ο Ιερομάρτυρας Ραφαήλ καταγόταν από την Ιθάκη και έζησε στις αρχές του 15ου αιώνα. Αρχικά ονομαζόταν Γεώργιος και στα παιδικά του χρόνια έλαβε πλούσια μόρφωση. Στη συνέχεια, ακολούθησε το μοναχικό βίο και έλαβε το όνομα Ραφαήλ. Χειροτονήθηκε ιερέας και έλαβε το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη. Μετά την άλωση της Βασιλεύουσας από τους Τούρκους το 1453, εγκατέλειψε τον τόπο της ασκήσεώς του στη Μακεδονία και, μαζί με το συμμοναστή του Νικόλαο, εγκαταστάθηκαν στη Μονή της Θεοτόκου, στο νησί της Λέσβου.
Κατά την επιδρομή των Τούρκων, το έτος 1463, συνελήφθησαν και υπέστησαν φρικτό θάνατο, μαζί με τη μικρή Ειρήνη, από το χωριό Θερμή. Ο τόπος του μαρτυρίου και οι βίοι των τριών Αγίων αποκαλύφθηκαν, το έτος 1959, μετά από θαυμαστές θεοσημείες του Αγίου Ραφαήλ σε πιστούς της περιοχής.
Το μοναστήρι τους στη Λέσβο αποτελεί πόλο έλξης και πηγή ιαμάτων για τους πιστούς, που προστρέχουν στη χάρη τους, από όλα τα σημεία της γης.
Σήμερα γίνεται μεγάλη πανήγυρις, εκτός από τη Λέσβο, και στην Κύπρο, στον Παχύαμμο της Τιλλιρίας, όπου και ο ναός του Αγίου Ραφαήλ, καθώς και στην Ι. Μονή Αγίας Μαρίνης και Αγίου Ραφαήλ, στην Ξυλοτύμβου. Επίσης, σήμερα πανηγυρίζουν οι πλείστες μονές και εκκλησίες, που είναι αφιερωμένες στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Εορτάζουμε, επίσης, σήμερα τη μνήμη της μάρτυρος Πελαγίας, η οποία κατοικούσε στη Ρώμη, ενώ η καταγωγή της ήταν από την Ταρσό της Κιλικίας. Είδε σε όραμα άγγελο να την καλεί να βαπτισθεί Χριστιανή. Επισκέφθηκε τότε τον Επίσκοπο Ρώμης και ζήτησε να γνωρίσει τη χριστιανική διδασκαλία και να βαπτισθεί στο όνομα της αγίας Τριάδας, διηγούμενη το όραμά της.
Η μητέρα της μόλις έμαθε για την είσοδό της στη χριστιανική πίστη, αναστατώθηκε και με δάκρυα την καλούσε να επιστρέψει στην πατρώα πίστη των ειδώλων.
Η Αγία Πελαγία λυπήθηκε για την όλη εξέλιξη, αλλά παρέμεινε σταθερή μαθήτρια του αναστημένου Ιησού. Όταν το έμαθε και ο γιός του Διοκλητιανού, ο οποίος ήταν αρραβωνιαστικός της Πελαγίας, λυπήθηκε μέχρι θανάτου.
Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο αυτοκράτορας, κάλεσε την Πελαγία και ζήτησε εξηγήσεις. Αμέσως, γεμάτος θυμό, αποφάσισε τη θανάτωσή της. Διέταξε και την έβαλαν σε χάλκινο πυρακτωμένο βόδι, όπου και παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο Ιησού Χριστό.
Η Αγία Πελαγία, όπως και οι νεομάρτυρες Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη, παρέμειναν τεκμήριο αγιότητας με θάρρος και αυταπάρνηση, προσηλωμένοι στον «ἐν νεκροῖς ἐλεύθερον» Υιό της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Με σεμνότητα αναφωνούμε μαζί με τον υμνογράφο περιγράφοντας το πρόσωπο και έργο της Θεοτόκου:
«Τίς μὴ μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τίς μὴ ἀνυμνήσει σου τὸν ἀλόχευτον τόκον; ὁ γὰρ ἀχρόνως ἐκ Πατρὸς ἐκλάμψας Υἱὸς μονογενής, ὁ αὐτὸς ἐκ σοῦ τῆς Ἁγνῆς προῆλθεν, ἀφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεὸς ὑπάρχων, καὶ φύσει γενόμενος ἄνθρωπος δι’ ἡμᾶς, οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ’ ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως γνωριζόμενος. Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ Παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν» (Θεοτοκίον – Ὀκτώηχος, Ἦχος πλ. β΄).
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου