Ο σεμνός
Λειτουργός και υπηρέτης του Θυσιαστηρίου,
π. Παύλος
Χριστοδουλής
ανέχωρησε
προ ετών για τους ουρανούς, κατόπιν πιστής ιερατικής πορείας, με πλήρη αφοσίωση και
συναίσθηση του ύψους του ιερατικού υπουργήματος.
Όλοι οι ενορίτες στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής (Άνω πόλεως) Πατρών, και εις το παρεκκλήσιο της ενορίας τον Άγιο Αθανάσιο (Μαρούδα), που κοπίασε να τον τελειοποιήσει, τον θυμόμαστε ευθυτενή, ακίνητο και προσηλωμένο ενώπιον του Άγιου Θυσιαστηρίου, ιεροπρεπή και ανεπιτήδευτο, να ιερουργεί ανελλιπώς, και να ομιλεί πάντα με ουσία και κατάλληλη προετοιμασία, ώστε εντός ολίγου χρόνου να λέγει πολλά. Τελούσε τον Όρθρο και τον εσπερινό καθημερινώς, κινούμενος από βαθιά πίστη προς το Θεό και από αληθινή αγάπη προς τους εορτάζοντας Αγίους της Εκκλησίας.
Διακρινόταν για την ακεραιότητα του χαρακτήρα, την ευγένεια και την προσήνεια προς όλους. Έχαιρε εκτιμήσεως και σεβασμού απ’ όλους τους Ενορίτες του. Ήταν άνθρωπος της υπακοής και της υπομονής, κι αυτά τα δώρα του Θεού τα φανέρωνε στην καθημερινότητά του.
Ὁ μακαριστός π. Παύλος ήταν ένας σεμνός και ταπεινός εργάτης του Ευαγγελίου, ο λόγος του ήταν «πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος» (Κολ 4,6), μεστός, συμβουλευτικός, ειλικρινής, ασυμβίβαστος και φιλαλήθης. Υπήρξε γνήσιος πνευματικός Πατέρας με κατανόηση και σεβασμό στον χαρακτήρα του κάθε πιστού, και την εσωτερική ελευθερία του. Ήταν παράδειγμα υπομονής, ισχυρής θελήσεως, εγκράτειας, ανεξικακίας, αρχοντιάς και αξιοπρέπειας.
Παρά την βαριά αρρώστια του προς
το τέλος της επί γης ζωής του, παρά την δοκιμασία που του έστειλε ο Θεός, δεν
λύγισε, ούτε απελπίστηκε, αλλά με υποδειγματική ιώβεια υπομονή και ψυχική
δύναμη σήκωσε τον Σταυρό της ασθένειάς του έως τέλους όπου ο Κύριος τον κάλεσε για να
τον αναπαύσει
Ο όσιος Παΐσιος είχε πει: «Ο
πνευματικός και αληθινός ιερέας δεν φαίνεται ούτε στα πολλά κομποσχοίνια, ούτε
στις νηστείες, ούτε στις πολλές αγρυπνίες που κάνει· αγρυπνίες κάνει και ο σατανάς, που δεν
κοιμάται, ούτε και τρώει. Φαίνεται από τη στάση που έχει απέναντι στο χρήμα,
από το πόσο εύκολα συγχωρεί αυτούς που τον πίκραναν και από το να μην σκέφτεται
το εγώ, αλλά το εμείς και τις εντολές του Χριστού.» Αυτές τις τρεις
προϋποθέσεις του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Παϊσίου τις διέθετε ο
μακαριστός π. Παύλος.
Είθε η ιερατική βιωτή του να είναι πρότυπο και για συγχρόνους κληρικούς.
Αιωνία σου ἡ μνήμη π. Παύλε
Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος
Ένας από τους άριστους ιερείς της Μητροπόλεως Πατρών. Το κενό της απουσίας του έως και σήμερα είναι εμφανές. Που είσαι π. Παύλε σήμερα που η τοπική Εκκλησία της Πάτρας είχε ανάγκη της παρουσίας σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ.Κ.
Ψάχνεις να βρεις ιερέα και διαπιστώνεις ότι αυτοί που ήταν σαν τον π. Παύλο λιγοστεύουν. Σήμερα σηκώσανε μπαϊράκι και το παίζουν σωτήρες της εκκλησίας. Έγιναν οι περισσότεροι των δημοσίων σχέσεων και των επιδείξεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αναφέρεις ότι το πέρασμά του από την Κάτω Αχαγιά ήταν μοναδικό και δημιουργικό. Άρχισαν οι ομιλίες, τα κηρύγματα, τα κατηχητικά, οι γιορτές, οι αγιογραφήσεις. Όπου και να έστρεφες το μάτι σου έβλεπες τον π. Παύλο. Για εμάς που περάσαμε από τα κατηχητικά του αντηχεί ο λόγος του. Μαζί με την δασκάλα πρεσβυτέρα του Αθηνά έκαναν σημαντικά για την πρόοδό μας έργα. Έφυγε τότε από δω για την Ευαγγείστρια και πονέσαμε, κλάψαμε….Αιωνία του η μνήμη.
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ευχή του να έχουμε. Ήταν παπάς με ίσκιο!
Πέρασαν χρόνια…. και όμως δεν τον ξεχνάμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια σου παπά-Παύλο ήσουν απίθανος. Τέλειος άνθρωπος και ιερέας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ενορία δεν πήγα ξανά από τον θάνατο του π. Παύλου. Ήταν ο καλός ποιμένας. Έχω πάει εκεί από κοινωνική υποχρέωση σε δύο κηδείες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλησμόνητος ιερέας! Ο τρόπος που τελούσε τη θεία λειτουργία τα απεδείκνυε όλα. Σταθερός στην ουσία χωρίς επιδείξεις, αρχηγικές βλέψεις, ευγνώμων με γνήσια χαρά στο πρόσωπο και την αναστροφή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως λείπει και πάντα θα υπάρχει σαν όρος συγκρίσεως για σύγχρονους " γεροντάδες" που μόνο σύγχυση και ταραχή προκαλούν.
Αιωνία του η μνήμη!
π. Ιάκωβος, π. Βασίλειος, π. Ανδριανός, π. Παρασκευάς και ο π. Παύλος έγραψαν την ΙΣΤΟΡΙΑ της Αγίας Παρασκευής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιωνία η μνήμη των μεγάλων αυτών ιερέων μας.
Καθημερινά τον έβλεπα να προχωρά με τα πόδια Ταμπάχανα Ψαροφάι. Σου ενέπνεε σεβασμό. Δεν χαζολογούσε στον δρόμο. Προχωρούσε σοβαρά και με βήμα γοργό. Πήγαινα στην πρωινή του Αγίου Αθανασίου. Λειτουργός που μετέφερε τον ουρανό στον ναό. Ήταν ανεπανάληπτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πρεσβεύει για όλους μας.