Η ταπείνωση της Θεοτόκου

 Χριστόδουλου Γ. Παχουλίδη

Την 23η Αυγούστου, οκτώ ημέρες μετά την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ημέρα της απόδοσης της πιο πάνω εορτής, η Αγία μας Εκκλησία όρισε να αναγιγνώσκεται το αποστολικό ανάγνωσμα, από την προς Φιλιππησίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου (κεφ. β΄, 6-11), που αναφέρεται στην ταπείνωση αλλά και στη δόξα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος «… Ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, … ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Διό και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε … ίνα εν τω ονόματι Ιησού πάν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχνθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς  Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός».

Αυτό έγινε τρόπον τινά και για την Παναγία Μητέρα Του. Το πιο όμορφο πνευματικό στολίδι της Παναγίας ήταν η ταπείνωση. Της εμφανίστηκε ο αρχάγγελος Γαβριήλ και της ανήγγειλε το χαρμόσυνο μήνυμα ότι ο Θεός την επέλεξε να γίνει μητέρα του Υιού Του και να φέρει στην παρθενική της κοιλία τον «τα πάντα φέροντα» Θεό Λόγο. Ο λογισμός αλαζονείας δεν πέρασε από τον πεντακάθαρο νου της. Ο Αρχάγγελος την προσφώνησε, την ύψωσε και την ονόμασε «Κεχαριτωμένη», ενώ εκείνη ταπείνωσε τον εαυτό της με την παραδοχή, ότι είναι «δούλη Κυρίου». Παρέμεινε στη σιωπή και στην αφάνεια σε όλη την μετέπειτα ζωή της.

Είναι για τούτο που ο Θεός της χάρισε υπερβάλλουσα τιμή. Σε κάθε Θεία Λειτουργία διακηρύττεται ότι αυτή είναι «Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Είναι το ιερότερο πρόσωπο στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, το δε μεγαλείο της είναι αμείωτο.

Ας αναπέμπουμε λοιπόν ακατάπαυστα κι εμείς, τις εκ βάθους καρδίας θερμές ικεσίες μας στην «Πλατυτέρα των Ουρανών», την Παναγία Μητέρα του Χριστού, την Μητέρα όλων των πιστών στον Υιό και Θεό της, να μας έχει κάτω από την αγία Σκέπη της, στους δύσκολους αυτούς καιρούς που περνούμε ως άτομα και ως Ελληνισμός. Αμήν.