Παιχνίδια
«Έλα να παίξουμε..»
Μ. Αναγνωστάκης
Από το τάβλι αρχίσαμε.
Να διασκεδάσουμε στ΄ αβέβαιο.
Όμως το αβέβαιο, στο βάθος, διασκέδαση δεν δίνει.
Έπειτα, σκάκι. Στρατηγικά και φρόνιμα.
Στο τέλος, τόση φρονιμάδα, ο ένας τον άλλον μάθαμε
-πότε πιόνι, πότε βασιλιάς, πότε πύργος κλειστός.
Βαρεθήκαμε.
Μετά στην παντομίμα βρήκαμε ενασχόληση.
Μα, το ότι άλλοι ήμασταν δεν ήταν δα σπουδαίο νέο.
Ούτε στα κλασικά βρήκαμε άκρη:
«Κρυφτό» - ποιος φυλάει;
«γύρω-γύρω» - ποιος στην μέση;
«περνά η μέλισσα»-ποιόν τσιμπά;
Στην αλάνα ξεμείναμε να κοιτιόμαστε καθώς
σουρούπωνε.
Τότε, είδαμε ο ένας του άλλου τα ματωμένα γόνατα.
Και μας πήραν, επιτέλους, τα δάκρυα των νηπίων.
Κανείς δεν είναι το παιχνίδι κανενός…
Ορφέας
Έξυπνο
ΑπάντησηΔιαγραφή