Μνήμη του Οσίου Νίκωνα (26 Νοεμβρίου)

 Ο Όσιος Νίκων που εορτάζουμε σήμερα, γεννήθηκε στο Δυτικό Πόντο, μεταξύ των ετών 920 – 925 μ.Χ., και  καταγόταν από την Επαρχία του Πολεμωνιακού Πόντο και ήταν γιος Ρωμιού μεγιστάνα.
Ο Όσιος Νίκων, που επίσης εορτάζουμε σήμερα, γεννήθηκε στο Δυτικό Πόντο, μεταξύ των ετών 920 – 925 μ.Χ., και  καταγόταν από την Επαρχία του Πολεμωνιακού Πόντου και ήταν γιος Ρωμιού μεγιστάνα.
Νέος ακόμα άφησε το πατρικό του σπίτι και μόνασε. Τον διέκρινε ιερός ζήλος και μεγάλο χάρισμα διδακτικότητας, γύρισε όλη την Ανατολή ως απεσταλμένος της Μονής του κηρύττοντας το Ευαγγέλιο και επαναλάμβανε τη φωνή που αντήχησε πρώτα στην έρημο της Ιουδαίας και κοντά στις όχθες του Ιορδάνη: «Μετανοεῖτε».
Κατόπιν ο Όσιος Νίκων πήγε στην Κρήτη, όπου παρέμεινε διδάσκοντας για 20 χρόνια. Μετά την απελευθέρωσή της από το Νικηφόρο Φωκά το 961, και συνέγαλε στην επαναφορά στην Εκκλησία των κατοίκων της που είχαν εξισλαμιστεί.
Από το Λιβυκό πέλαγος πήγε στην Πελοπόννησο, όπου κατέληξε στην πόλη των Λακώνων. Εκεί κήρυξε, έκανε διάφορα θαύματα και έκτισε ναό στο όνομα του Σωτήρος Ιησού Χριστού. Η ηθική επιρροή του στους κατοίκους υπήρξε μεγάλη με αγάπη και διάκριση. Και στον τόπο αυτό, που αγάπησε περισσότερο και από την πατρίδα του, άφησε την τελευταία του πνοή το έτος 998 μ.Χ.
Να σημειωθεί ότι ο Όσιος Νίκων επισκέφτηκε και την Εύβοια. Εκεί ασχολήθηκε, όπως έπραττε παντού, με το κήρυγμα. Έλαβε αφορμή από το φαινόμενο της παλίρροιας και μίλησε «Περί της ρευστότητας και μεταβλητότητας του εγκοσμίου βίου και περί των ασταθών τρόπων των ευμετάβλητων ανθρώπων». Τόπος από όπου εκήρυττε ήταν το υψηλό φρούριο του Ευρίπου (Χαλκίδος). Θαυματούργησε σώζοντας ένα παιδί που έπεσε από ψηλά από το φρούριο. Όλοι νόμιζαν ότι σκοτώθηκε. Όταν συνήλθε το παιδί, είπε: Δεν σκοτώθηκα, γιατί με κράτησε αυτός ο μοναχός που λέει «Μετανοείτε». Επίσης θεράπευσε μία δαιμονόπληκτη γυναίκα, για τη θεραπεία της οποίας προσευχήθηκε δημόσια με τη συμμετοχή του λαού.
Οι δύο τιμώμενοι όσιοι ασκητές Άγιοι Στυλιανός Παφλαγών και Νίκων ο «Μετανοείτε» είναι προσφιλείς στους Χριστιανούς, οι οποίοι βιώνουν την προστασία τους, ένεκα της ζωντανής παρουσίας και της παρρησίας των Αγίων.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου