Ἑορτή τῶν Ἀχαιῶν Ἁγίων- Χειροτονία Διακόνου στήν Πάτρα.

        Μέ λαμπρότητα ἑορτάσθη τήν Κυριακή πρό τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου στήν Πάτρα, στόν μεγαλοπρεπῆ Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἡ ἱερά μνήμη πάντων τῶν ἐν Ἀχαΐᾳ καί ἐξ’ Ἀχαΐας Ἁγίων. Στό κέντρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ εἶχαν τοποθετηθῆ τά ἱερά Λείψανα τοῦ Ὁσίου Ἰωακείμ τῶν Νοτενῶν, ἡ κάρα τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εἰρήνης καί ἡ εἰκόνα τῶν Ἀχαιῶν Ἁγίων στούς ὁποίους προσετέθη καί ὁ Ἃγος Ἐθνοϊερομάρτυς Γρηγόριος Μητροπολίτης Δέρκων (+1821), τοῦ ὁποίου ἡ πρώτη ἱερά εἰκών, καθιερώθη ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομο, τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς.

          Κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, τῆς ὁποίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν, συλλειτουργοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, ἐγένετο ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου, ἡ εἰς Διάκονον χειροτονία, τοῦ Παναγιώτου Λάγιου, Λαμπαδαρίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παντοκράτορος Πατρῶν καί καθηγητοῦ τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν.

          Στήν προσλαλιά του ὁ χειροτονηθείς, ἀνεφέρθη μέ λόγια βαθειά συγκινητικά στήν ἐξ’ ἀπαλῶν ὀνύχων ἀνατροφήν του ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου, εὐχαρίστησε τόν Κύριο καί τήν Παναγία Μητέρα Του, τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα, τούς πνευματικούς του πατέρες, ττούς γονεῖς του, τήν σύζυγό του Χρυσάνθη καί τούς γονεῖς τῆς συζύγου του, ὡς καί ὃλους ὃσοι συνέβαλαν στήν κατά Θεόν πορεία του καί στήν πραγματοποίηση τῆς ἐπιθυμίας του καί μεγάλης ἀποφάσεώς του, νά ἱερωθῇ.

          Ἐξαιρέτως εὐχαρίστησε τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομον γιά τήν πατρική του ἀγάπη ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού τόν ἐγνώρισε.

          Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του, ἐδόξασε τόν Θεό γιατί ἀποστέλλει ἐργάτας στόν ἀμπελῶνα Του, παιδιά εὐλογημένα τά ὁποῖα παρά τίς σύγχρονες ἀντίξοες συνθῆκες, ἀποδέχονται τήν κλήση καί ἒχοντας τήν κλίση, προσφέρονται στήν Ἐκκλησία γιά νά ἱερατεύσουν ἐνώπιον τοῦ φρικτοῦ Θυσιαστηρίου.

          Μίλησε γιά τούς γονεῖς τῶν Ἱερέων, τίς Πρεσβυτέρες καί εὐχαρίστησε γιά τήν προσφορά τῶν παιδιῶν τους, τῶν ἐργατῶν τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου, δηλ. τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

          Ἐκάλεσε δέ τόν νέο κληρικό νά παραμείνῃ σεμνός, ταπεινός, ἀφοσιωμένος στήν Ἐκκλησία, μέ ζῆλο θερμουργό καί μέ ἀμείωτο τόν ἐνθουσιασμό, ἢ μᾶλλον αὐξανόμενον καθ’ ἡμέραν, γιά τήν πνευματική καί λειτουργική ζωή.

          Τόν ἐνεθάρρυνε δέ συμβουλεύοντάς τον νά μή φοβηθῇ τίς δυσκολίες τῆς ἱερατικῆς πορείας καί ζωῆς καί ἐτόνισε, ὃτι πρέπει νά γνωρίζῃ καί νά μή λησμονῇ τόν λόγον τοῦ Θεοῦ «οὐ μή σέ ἀνῶ, οὐδ’ οὐ μή σ’ ἐγκαταλείπω...»(Ἐβρ, 13, 5)

          Τόν διεβεβαίωσε τέλος, ὃτι, θά εἶναι δίπλα του μέ τήν μεγάλη πατρική του ἀγάπη, ὃπως μέχρι τώρα, ἐνισχύοντάς τον στόν δύσκολο καί τραχύ δρόμο τοῦ ὁποίου κατάρχεται σήμερα.

          Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ἐλιτανεύθη ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἡ πανσεβάσμιος Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί ἐτοποθετήθη στό μέσο τοῦ Ναοῦ γιά προσκύνηση ἀπό τούς πιστούς  πού καταφθάνουν στό ἱερόν Ἀποστολεῖον.