ΣΚΗΝΗ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΣ - π. Δημητρίου Μπόκου

 ΣΚΗΝΗ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

«…στήσεις την Σκηνήν του Μαρτυρίου και θήσεις την Κιβωτόν του Μαρτυρίου και σκεπάσεις αυτήν τω καταπετάσματι… Και λήψη το έλαιον του χρίσματος και χρίσεις την Σκηνήν και πάντα τα εν αυτή και αγιάσεις αυτήν και πάντα τα σκεύη αυτής και έσται αγία… Και εκάλυψεν η νεφέλη την Σκηνήν του Μαρτυρίου και δόξης Κυρίου επλήσθη η Σκηνή» (Εξ. 40, 1-34).

Στο όρος Σινά ο Μωυσής έλαβε από τον Θεό λεπτομερείς οδηγίες για την κατασκευή και τον καθαγιασμό της Σκηνής του Μαρτυρίου, του κινητού ναού των Ισραηλιτών κατά την πορεία τους στην έρημο. Τα Άγια και τα Άγια των Αγίων, τα δύο μέρη της Σκηνής του Μαρτυρίου, ήταν ο ιερός χώρος της λατρείας του Θεού. Εκεί ο Θεός φανέρωνε αισθητά τη δόξα του, πάνω από το ιλαστήριο, το σκέπασμα της Κιβωτού της Διαθήκης, με τη μορφή νεφέλης φωτεινής. Το ίδιο συνέβαινε αργότερα στον ναό του Σολομώντα.

Ολόκληρη η Σκηνή, αλλά και κάθε σκεύος της χωριστά, καθαγιάζονταν με τρόπο ειδικό για τη λατρεία του Θεού. Στο εξής δεν θα μπορούσαν πια να χρησιμοποιηθούν για άλλο σκοπό. Ήταν ανάθημα, αφιέρωμα στον Θεό. Ούτε επιτρεπόταν να χρησιμοποιηθεί για τη λατρεία του Θεού σκεύος κοινό, χωρίς να έχει καθαγιασθεί για τον σκοπό αυτό. Τα πάντα έπρεπε να είναι καθαρά και άγια, κατά τον τύπο που υποδείχθηκε «εν τω όρει» στον Μωυσή από τον Θεό.

Αυτή ήταν η πρώτη Σκηνή. Και ήταν προτύπωση και σύμβολο της δεύτερης Σκηνής, «της μείζονος και τελειοτέρας», που ονομάζεται «ηγιασμένη Σκηνή, έμψυχος Κιβωτός, έμψυχος, αγιώτατος και θεοχώρητος Ναός». Αυτή είναι «η πανύμνητος Παρθένος», η Υπεραγία Θεοτόκος. «Αύτη υπάρχει Σκηνή επουράνιος».

Αφιερώνεται τριετής στον Θεό. Εισέρχεται στον Ναό για να αγιασθεί, όπως η πρώτη Σκηνή και ακόμη περισσότερο. Να χρισθεί με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, για να γίνει σκεύος καθαρό και άγιο για τη λατρεία και μόνο του Θεού. Καμμιά άλλη χρήση της δεν θα είναι επιτρεπτή. Για όλους τους άλλους θα παραμείνει για πάντα βιβλίο σφραγισμένο, κλειστό. «Τη αγνεία εσφραγισμένη και παρθενία φυλαττομένη». Μόνο ο Θεός θα σκηνώσει μέσα της. Από όλες τις γενιές, είναι η μόνη που έχει εκλεγεί «εις κατοίκησιν του Παντάνακτος». Θα γίνει «οικητήριον του Ιησού, Σκηνή του Θεού και Λόγου», αφού από αυτήν, με τρόπο άσπιλο, θα γεννηθεί εν χρόνω ο γεννημένος αχρόνως Υιός του Θεού.

Εισοδεύει λοιπόν στον Ναό, για να γίνει «προς υποδοχήν ετοίμη Θεού». Σ’ αυτήν και μόνο επιφυλάχθηκε η τιμή αυτή. «Όντως ανωτέρα πάντων υπάρχεις, Παρθένε αγνή»!

Καλό Σαρανταήμερο!