Τό τραπέζι εἶναι ἕτοιμο - π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

Κυριακή ΙΑ΄ Λουκᾶ
Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

Τό τραπέζι εἶναι ἕτοιμο

 «Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα» (Λουκ.ιδ΄17)

Του μακαριστού

Αρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

(†11/01/2021)

Ἀρχιγραμματέως  Ἱεράς Συνόδου

τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου

                   Πλησιάζουν Χριστούγεννα, ἀδελφοί. Λίγες ἡμέ­ρες μᾶς χωρίζουν ἀπό τήν μεγάλη καί κοσμοσωτήρια ἑορτή. Μέσα σ’ ἕνα κόσμο ταραγμένο θά χτυπήσουν ξανά οἱ καμπάνες τήν ἅγια νύχτα προσκαλώντας τή βασανισμένη γῆ στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ.

                    Ἀπό καιρό τώρα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει γιά νά μπορέσουμε νά ἀνταποκριθοῦμε σ’ αὐτή τή σωτήρια πρόσκληση. Ἰδιαιτέρως μάλιστα σήμερα μέ τήν παραβολή τοῦ μεγάλου Δείπνου, στό ὁποῖο μέ τόσο παραστατικό καί ἔντονο τρόπο μᾶς προσκαλεῖ ὅλους ὁ Θεός. Ἐλᾶτε, μᾶς λέγει, νά ἀπολαύσετε τό δεῖπνο μου.  Ὅλα εἶναι ἕτοιμα καί σᾶς περιμένουν.

                   Ἐμεῖς τήν ὥρα αὐτή ἄς δοῦμε μέ πολλή προσοχή τρία πράγματα: Πρῶτον ποιό εἶναι αὐτό τό μέγα δεῖπνο, δεύτερον πῶς μᾶς καλεῖ σ’ αὐτό ὁ Θεός καί τρίτον πῶς ἐμεῖς ἀνταπο­κρινόμαστε στήν πρόσκλησή του.

****

«Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα»

                    Τό μέγα δεῖπνο στό ὁποῖο μᾶς προσκαλεῖ μέ τόση ἐπιμονή ὁ οἰκοδεσπότης, ὅπως ὅλοι ἀντιλαμβανό­μαστε, δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πού ἀρχίζει ἀπό τόν κόσμο αὐτό καί ἐκτείνεται στήν αἰωνιότητα. Τό μέγα Δεῖπνο εἶναι ὁ Παράδεισος τοῦ Θεοῦ, τό ἀτελείωτο πανηγύρι, ἡ ἄπειρη δόξα καί ἡ χαρά τῆς αἰωνιότητας. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας τό ὀνομάζει «Οἰκουμενικήν πανήγυριν», πανηγύρι δηλ. ὁλόκληρης τῆς οὐκουμέ­νης, ὅλου τοῦ σύμπαντος.

                   Τήν εἰκόνα τοῦ δείπνου τή χρησιμοποιεῖ ἐδῶ ὁ Κύριος, προκειμένου νά μᾶς βοηθήσει νά καταλάβουμε καλύτερα τήν πραγματικότητα. Ἐδῶ σ’ ἕνα δεῖπνο, δηλ. σ’ ἕνα ἐπίσημο βραδινό τραπέζι, ὅλα εἶναι εὐχά­ρι­στα, ὄμορφα, εὐφρόσυνα, χαρούμενα καί ὡραῖα.  Ἔτ­σι  λοιπόν καί ἐκεῖ, στό Οὐράνιο δεῖπνο, τό δεῖπνο τοῦ Θεοῦ μας, ὅλα θά εἶναι πλημμυρισμένα ἀπό χαρά καί ὡραιότητα καί εὐφροσύνη.

                   Χαρακτηρίζεται δέ μέγα αὐτό τό δεῖπνο, πρωτίστως, διότι εἶναι μέγας αὐτός, πού τό προσφέρει, δηλ. ὁ ὑπεράπειρος Τριαδικός Θεός. Χαρακτηρίζεται ἐπίσης μεγάλο καί διότι αὐτά τά ὁποῖα προσφέρονται, εἶναι μεγάλα καί ἀκατάληπτα καί ἀνερ­μή­νευτα  ἀπό τήν  ἀν­θρώπινη διάνοια. Τό σπουδαιότερο μάλιστα εἶναι ὅτι Αὐτός ὁ Ἴδιος ὁ Δημιουργός μας στό δεῖπνο του προσφέρει τόν Ἑαυτό Του, τή θεϊκή Του δόξα καί χάρη. Τό Δεῖπνο τοῦ Θεοῦ μας εἶναι ἀκόμη μεγάλο γιατί εἶναι ἀναρίθμητο τό πλῆθος τῶν ἐκλεκτῶν ἐκείνων ψυχῶν, πού θά συμμετάσχουν σ’ αὐτό. Στό δεῖπνο τοῦ Θεοῦ οἱ θέσεις εἶναι ἀπεριόριστες. Εἶναι ἐπίσης μεγάλο τό δεῖπνο, διότι ἡ διάρκειά του θά εἶναι μεγάλη, θά εἶναι αἰώνια. Ἐδῶ στή γῆ καί τό σπουδαιότερο βασιλικό δεῖπνο, ὅσο εὐχάριστο καί νά εἶναι, κάποια στιγμή τελειώνει. Τό Δεῖπνο τοῦ Θεοῦ ὅμως δέν τελειώνει ποτέ.

                   Αὐτοῦ τοῦ μεγάλου δείπνου μιά πρόγευση δοκιμάζουμε οἱ πιστοί ἤδη ἀπό αὐτήν ἐδῶ τή ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία - ἰδιαιτέρως ὅταν μετέχουμε, μετανοημένοι καί ἐξομολογημένοι, στό ὑπερφυές Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Αὐτή ἡ συμμετοχή μας εἶναι ἕ­νας ἀρραβώνας τῆς οὐράνιας βασιλείας, τοῦ πρα­γμα­τικοῦ μεγάλου δείπνου, στό ὁποῖο μέ ἄπειρη ἀγά­πη μᾶς καλεῖ ἐπίμονα ὁ Πανάγαθος Θεός μας. Καί μᾶς καλεῖ ὅλους μας ἀνεξαιρέτως. Πῶς ὅμως μᾶς καλεῖ; Μέ ποιό τρόπο;

**** 

          Στό ἐρώτημα αὐτό τήν ἀπάντηση μᾶς τή δίνει ἡ μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, πού  πλησιάζει. Αὐ­τή ἀκριβῶς ἡ παγχαρμόσυνη ἑορτή μᾶς λέγει ὅτι τήν πρόσκληση μᾶς τήν ἀπηύθυνε ὁ Ἅγιος Θεός αὐτοπρο­σώπως. Δέν ἔστειλε κάποιον ἄγγελο, οὔτε ἄνθρωπο ἀλλά ὁ Ἴδιος ἀφήνει τή δόξα τοῦ οὐρανοῦ κι ἔρχεται στή γῆ. Καί ἔρχεται «μορφήν δούλου λαβών» (Φιλιπ. β΄7). Ἦλθε ὡς ἄνθρωπος ὅμοι­ος μ’ ἐμᾶς, πού εἴμαστε δοῦλοι.

          Ἦρθε ὁ Ἴδιος καί μᾶς ἐκάλεσε. Καί τό σπουδαῖο εἶναι ὅτι ἡ πρόσκληση εἶναι προσωπική. «Μετανοεῖτε· ἤγκικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρα­νῶν» (Ματθ. δ΄17), ἦταν τά πρῶτα λόγια τοῦ κηρύγματός του. Καί ἐφώ­ναζε. «Δεῦτε πρός με», ἐλᾶτε κοντά μου! Ἐλᾶτε. Σᾶς ὑπόσχο­μαι νά σᾶς χαρίσω βασιλικό ἀξίω­μα, «ἵνα ἐ­σθίητε καί πίνητε ἐπί τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ βασιλείᾳ μου» (Λουκ. κβ΄30)· γιά νά τρῶτε καί νά πίνετε στό τραπέζι μου, στή βασιλεία μου. Καί στό ἀποκορύφωμα καί τήν ὑπερβολή τῆς ἀγάπης Του, αὐ­τή τήν ὑπέροχη πρόσκληση τήν ὑπέγραψε μέ τό Αἷμα Του ἐπάνω στό Σταυρό.

          Ὥστε ὄχι μόνο ἡ διδασκαλία του, ἀλλά καί ὁλό­κληρη ἡ ζωή του καί ὁ θάνατος καί ἡ Ἀνάστασή Του εἶναι μιά συνεχής, μιά πύρινη πρόσκληση: Ἐλᾶτε!  «Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά εστι πάντα». Ἐλᾶτε! «Κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου». Ἐλᾶτε!

          Ἐλᾶτε, φωνάζει καί σήμερα σέ ὅλους ἀνεξαι­ρέ­τωςτούς ἀνθρώπους καί μάλιστα στόν καθένα μας προσωπικά. Καί μᾶς τό φωνάζει μέ πολλούς καί ποικίλους τρόπους. Μᾶς τό φωνάζει μέ τό Εὐαγγέλιό Του, μέ τά θαυμαστά γεγονότα τῆς ζωῆς μας, ἀκόμη καί μέ τίς δοκιμασίες καί τίς ἀσθένειες, μέ ἀνθρώπους δικούς του, πού παρουσιάζει στό δρόμο μας, καί μέ ἀμέτρητο πλῆθος  εὐκαιριῶν τίς ὁποῖες μᾶς χαρίζει ἡ ἀγάπη Του.

*****

          Στήν ὑπέροχη τώρα αὐτή πρόσκληση τοῦ Κυρίου μας πῶς ἆραγε ἀνταποκρινόμαστε οἱ ἄνθρωποι; Μιά εἰλικρινής ἐξέταση τῶν πραγμάτων μᾶς κάμνει νά λυπηθοῦμε. Νά λυπηθοῦμε, διότι ἀρ­κετοί ἀπό ἐμᾶς τούς χριστιανούς, φερόμαστε μέ χλιαρότητα. Λίγοι φερόμαστε μέ θερμότητα αἰσθημάτων καί ζῆλο φλογερό. Οἱ πολλοί φέρονται, ὅπως  ἀκρι­βῶς οἱ προσκεκλημένοι τῆς παραβολῆς. Δηλαδή μέ ἀδιαφορία. Εἶναι βαρύς ὁ λόγος. Δυστυχῶς ὅμως αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα. Ὁ ἕνας λέει «ἀγρόν ἠγόρα­σα», ὁ ἄλλος «ζεύγη βοῶν ἠγό­ρασα πέντε» καί ὁ τρίτος «γυναῖκα ἔγημα». Καί λοιπόν, ἀδελφέ μου, ἐπειδή ἀγόρασες ἕνα χωράφι, ἤ πέντε ζευγάρια βόδια ἤ ἔκαμες γάμο πρέπει νά λείψεις ἀπό τό μέγα δεῖπνο;

          Θά πεῖτε «μά εἶναι κακό νά κάμει κάποιος μιάν ἀγορά, ἤ νά δημιουργήσει οἰκογένεια»; Ἀσφαλῶς τίποτε ἀπ’ αὐτά δέν εἶναι κακό. Τί εἶναι κακό λοιπόν; Κακό εἶναι τό νά γίνουν ὅλα ἤ κάποιο ἀπ’ αὐτά ἐμπόδιο γιά τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἡ οἰκογένεια, τό ἐπάγγελμα καί ὅποια ἄλλη δραστηριότητά μας, δέν εἶναι αὐτοσκοπός. Εἶναι τό μέσο μόνον, τό ὁποῖο μᾶς ὁδηγεῖ στό σκοπό.

          Καί σκοπός εἶναι μόνο αὐτός: τό νά μετάσχουμε στό μέγα Δεῖπνο, τήν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

*****

«Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα»

          Αὐτό λέγει καί σ’ ἐμᾶς σήμερα ὁ Κύριος, ἀδε­λφοί. Μᾶς προσκαλεῖ ὅλους στό μέγα δεῖπνο. Στό Οὐράνιο Μέγα Δεῖπνο τῆς Βασιλείας Του, ἀλλά καί στό ἐπίγειο Μέγα Δεῖπνο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τῆς θείας Κοινωνίας.

          Χριστούγεννα πλησιάζουν. Ἄς φροντίσουμε λοι­πόν νά ἑτοιμασθοῦμε, γιά νά μετάσχουμε στό Δεῖπνο τοῦ Κυρίου κατά τή μεγάλη αὐτή ἑορτή. Νά φροντίσουμε. Δηλαδή νά μήν ἀμελήσουμε, ἀλλά ἐγκαίρως καί μέ προθυμία νά τρέξουμε στούς πνευματικούς, νά ἐξομολογηθοῦμε μέ εἰλικρίνεια τά ἁμαρτήματά μας, νά νηστεύσουμε, νά προσευχηθοῦμε καί μέ καθαρή τήν καρδιά νά πλησιάσουμε στό θεϊκό τραπέζι.

          Στό ἐπίγειο τώρα, καί στό Οὐράνιο τότε, ὅταν Ἐκεῖνος μᾶς καλέσει γιά πάντα κοντά Του.