Η πανδημία είναι ένας πόλεμος - π. Γεώργιος

Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του 2021 και διανύοντας τον δεύτερο χρόνο της πανδημίας, σκέφτηκα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις για τελευταία φορά. Είμαστε όλοι κουρασμένοι. Όσα ήταν να ειπωθούν τα είπαμε, τα ξαναείπαμε. Όλοι έχουν κατασταλάξει στις απόψεις και τις θέσεις τους. Φυσικά ουδέποτε είχα την πρόθεση να αλλάξω τις απόψεις των άλλων καταθέτοντας τις δικές μου ή να επηρεάσω ανθρώπους. Αυτό είναι "τέχνη" άλλων, όχι δική μου. Πιστεύω ότι είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι και αναλαμβάνουμε ο καθένας τις ευθύνες του. Όλοι άλλωστε στο τέλος θα κριθούμε από τον Θεό, από την ιστορία και τη συνείδησή μας, όση θα μας έχει απομείνει δηλαδή.
 
Είμαστε όμως ελεύθεροι και να εκφράζουμε την άποψη μας. Κάτι που σε εμένα προσωπικά αμφισβητήθηκε. Υπήρξαν πολλοί που επειδή ενοχλήθηκαν από όσα έγραφα μου επιτέθηκαν, με εκβίασαν, προσπάθησαν να με εκφοβίσουν. Σχολίασαν με αγένεια και προσβλητικά λόγια. Ο Θεός να τους ευλογεί και να τους συγχωρέσει όλους και να χαρίσει φώτιση.
 
Προσωπικά θεώρησα εξ αρχής την πανδημία σαν έναν πόλεμο. Και ο πόλεμος αυτός έχει δυστυχώς, όπως φάνηκε στην πορεία, εκατομμύρια θύματα παγκόσμια και δεκάδες χιλιάδες στον τόπο μας. Σε συνθήκες πολέμου λοιπόν όλα ανατρέπονται αίφνης. Πρώτες πρώτες οι βεβαιότητές μας, τα σχέδιά μας. Γκρεμίζονται όλα σε μια στιγμή. 
 
Σε έναν πόλεμο λοιπόν υπάρχει ιεραρχία. Αρχιστράτηγος, στρατηγοί, αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, στρατιώτες. Υπάρχουν επίσης οι άμαχοι, οι λιποτάκτες, οι προδότες. Τη συνολική ευθύνη την έχουν οι στρατηγοί. Αν είναι έμπειροι, διορατικοί και έχουν σωστή στρατηγική, μάλλον θα νικήσουν. Αν υποτιμήσουν τον αντίπαλο, κινδυνεύουν. Εξαιρετικά σημαντική προϋπόθεση επιτυχίας αποτελεί επίσης να ακολουθούν τον σχεδιασμό όλοι όσοι είναι υπό την καθοδήγησή τους, να είναι αφοσιωμένοι στην επιτυχία και τον κοινό σκοπό.
 
Μπορεί κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων κάποιος να έχει επιφυλάξεις ή να μη συμφωνεί με την στρατηγική των ανωτέρων. Παρ' όλα αυτά δεν μπορεί να βγει εκτός σχηματισμού θεωρώντας ότι μπορεί να νικήσει μόνος τον εχθρό ή έστω με μια παρέα ομοϊδεατών. 
 
Παραλληλίζοντας την κατάσταση με όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι αρχιστράτηγος και στρατηγοί είναι οι πολιτειακοί άρχοντες, αξιωματικοί οι γιατροί και οι επιστήμονες, υπαξιωματικοί το υγειονομικό προσωπικό εντός και εκτός Νοσοκομείων και στρατιώτες οι πολίτες. Σε συνθήκες πολέμου δεν υπάρχει η πολυτέλεια να κρίνουμε τα πρόσωπα των στρατηγών. Θα έρθει η ώρα για την κριτική. Έχουμε όμως τον εχθρό που επιτίθεται, προελαύνει και θέλει να αφαιρέσει τις ζωές μας. Η προσοχή μας θα είναι στραμμένη στον άμεσο κίνδυνο και όχι στις ιδεολογικές διαφορές που μπορεί να έχουμε με την ηγεσία.
 
Θαυμαστό ιστορικό παράδειγμα αποτελεί η ολόθερμη συστράτευση του ελληνικού λαού, όταν υπερασπίστηκαν την ακεραιότητα της πατρίδας το 1940. Ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας αλλά έτυχε την εποχή εκείνη να κυβερνά αυτός. Ήξεραν οι άνθρωποι ότι δεν πολεμάνε για τον Μεταξά αλλά για την Ελλάδα. Και όλοι μαζί αντιστάθηκαν στον εχθρό και πέτυχαν σπουδαία πράγματα.
 
Με την πολιτική διάσταση που έχει πάρει σήμερα για πολλούς η πανδημία, θεωρούν ορισμένοι ότι το ζήτημα αφορά πρόσωπα, που έτυχε να είναι της παρούσας κυβέρνησης - θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε άλλη-, και όχι τον ίδιο τον αδυσώπητο ιμπεριαλιστή και πολεμοχαρή εχθρό, τον κορωνοϊό.
 
Άλλοι συστρατεύτηκαν στον αγώνα ενώπιον του κοινού κινδύνου ξεφορώντας τα κομματικά τους γυαλιά ενώ άλλοι θεώρησαν ότι είναι μια καλή ευκαιρία να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη κεφαλαιοποιώντας το ζηλωτικό κίνημα της εναντίωσης στα μέτρα. Έτσι εκδηλώθηκε εξ αρχής το φαινόμενο της άρνησης, το οποίο υποδαυλίστηκε και θέριεψε με τη δύναμη και των social media.
 
Άρνηση του ιού. Κοροδοϊός, μουφοϊός. Ψευτοϊός. Άρνηση της μάσκας. Ερμηνεία της από φανατικούς κύκλους ως βλασφημίας του Αγίου Πνεύματος. Fake news για υποξία, υπερκαπνία και άλλα. Άρνηση του εμβολίου. Ιστορίες ανυπόστατες για εκτρωμένα έμβρυα. Ανυπομονησία για θανάτους και παρενέργειες για να πανηγυρίσουν ότι το μπόλι, το σκεύασμα, είναι μέρος σχεδίου για μείωση του πληθυσμού. Σύνδεσή του από ακραίους προτεσταντικούς κύκλους με τον Αντίχριστο και το 666 και αφελής υιοθέτηση αυτών των θεωριών από Ορθόδοξους. Άρνηση νοσηλείας και διασωλήνωσης θεωρώντας τους γιατρούς δολοφόνους που εφαρμόζουν πρωτόκολλα θανάτου. 
 
Ούτε μία κατάφαση. Ούτε ένα ίσως. Μόνο θυμός, οργή, απειλές, ύβρεις, κατάρες, συλλαλητήρια και μια αδιόρατη και αδιάλειπτη προσμονή της συντέλειας.
 
Είπε ευφυέστατα ένας ιατρός κληρικός ότι ο ιός αυτός φανέρωσε τη δόξα του Θεού και τη λόξα των χριστιανών. Σχολιάζω εγώ, πολλοί χριστιανοί ακατήχητοι και αθεολόγητοι, με απουσία εκκλησιολογικής συνείδησης, φάνηκαν εξαιρετικά επιρρεπείς σε κάθε απίθανη και ανόητη θεωρία. Έβαλαν με αδιανόητη ευκολία τον γέροντά τους πάνω από την Ιερά Σύνοδο, πάνω από τις εν Συνόδω αποφάσεις όλων των ανά την οικουμένη Ορθοδόξων Εκκλησιών. Και αντί να σκεφτούν ότι μπορεί να πλανήθηκε ο δικός τους γέροντας θεωρούν ότι πλανήθηκε ολόκληρη η Εκκλησία. Ποιοί είναι τελικά οι ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες, για τους οποίους είπε ο Χριστός "ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς"; Ποιοί μιλούν για τον Χριστό και στέλνουν ανθρώπους στον θάνατο; Ποιοί είναι όλοι αυτοί οι προφητειολάγνοι που δεν έχουν ιδέα για το αληθινό νόημα της προφητείας, που είναι η μετάνοια, και χαίρονται να τρομοκρατούν τον κόσμο;
 
Μα η πίστη μας είναι πίστη χαράς, ελπίδας, παραμυθίας. Ο Χριστός κάλεσε κοντά του τους ανθρώπους που είναι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, για να τους αναπαύσει. Όχι για να επιτείνει την αγωνία τους. Οι χριστιανοί κληθήκαμε ἐπ' ἐλευθερίᾳ και όχι στη βάση του φόβου, με τον οποίο προσπαθούν κάποιοι να υποδουλώσουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Φοβούνται κάποιοι ότι θα μας στερήσουν την ελευθερία, όταν οι ίδιοι την έχουν εκχωρήσει εν λευκώ σε ένα πρόσωπο, σε κάποιον που θεωρούν δήθεν φωτισμένο μα μπορεί να είναι βυθισμένος στο πιο σκοτεινό σκοτάδι. Και είναι σίγουρα σκοτάδι η έγερση σε ανυπακοή προς την Εκκλησία. Είναι αίρεση η θέση εαυτών υπεράνω αυτής.
 
Η συντριπτική πλειοψηφία των χριστιανών, κληρικών και λαϊκών, ακολούθησε τις σοφές συμβουλές και οδηγίες της Εκκλησίας. Είπαν με ταπείνωση "νά' ναι ευλογημένο". Έκαναν υπακοή με χαρά. Λίγοι, πολύ λίγοι άδραξαν την ευκαιρία να παρουσιαστούν ως νέοι Μάρκοι Ευγενικοί, σωτήρες της Ορθοδοξίας, περιφρονώντας με τρόπο προτεσταντικό τη δομή της. Έτσι τους έβγαλαν όλους όσους δεν ασπάστηκαν τις δικές τους ακραίες θέσεις προδότες, αιρετικούς, μασόνους, συστημικούς. Τους συκοφάντησαν αισχρά, τους καταράστηκαν με τις πιο βαρειές κατάρες κι ας ήταν ιερείς, αρχιερείς, αρχιεπίσκοποι ή πατριάρχες. Μα εξαιτίας αυτών των λίγων, πολύ λίγων, στοχοποιήθηκαν όλοι οι χριστιανοί. Και αυτό είναι άδικο. 
 

π. Γεώργιος, 

Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Θεσσαλονίκης.