ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ: ΣΤΕΦΑΝΟΣ Μ. ΒΑΚΑΛΗΣ (1941 - 2021)

 ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ:

ΣΤΕΦΑΝΟΣ Μ. ΒΑΚΑΛΗΣ (1941 - 2021) 

        Ρέει ο χρόνος και φεύγει και πάει χωρίς να επιστρέφει και παίρνει μαζί του και ανθρώπους, που κι αυτοί φεύγουν και πάνε και δεν επιστρέφουν! Σχεδόν στο γύρισμα της χρονιάς έφυγε από κοντά μας ο Στέφανος Μ. Βακάλης (=Σ.Β.), Φιλόλογος, Διευθυντής Λυκείου.

        Γεννήθηκε στα Τσερίτσανα Ιωαννίνων, στις 25 Μαρτίου 1941, τη μέρα που ολοκληρωνόταν η ήττα του Μουσολίνι. Νήπιο ακόμα στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής δοκίμασε την πείνα που επέβαλλαν οι Ούννοι η οποία τον έκανε να φωνάζει για λίγο φαγάκι και η φωνή του έσκιζε τα σπλάχνα της ανήμπορης να αντιμετωπίσει την πείνα μάνας του. Στη διάρκεια του εμφυλίου γνώρισε την προσφυγιά ως ανταρτόπληκτος στα Γιάννινα χωρίς σχολείο, χωρίς τις στοιχειώδεις ανέσεις μέσα στη δυστυχία των προσφυγικών οικισμών των Ιωαννίνων. Στην ιερατική οικογένειά του και στο ψαλτήρι του Αϊ-Νικόλα των Τσεριτσάνων μυήθηκε στη Θεία Λατρεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και στα Ελληνικά Γράμματα από τον παπα - Μιχάλη, ο οποίος δεν ήταν μόνο γονιός, αλλά και δάσκαλος τρόπου ζωής και ήθους. Αυτό το  ήθος της εντιμότητας και των αρχών που θεμελίωσε στην παιδική του ψυχή ο παπα - Μιχάλης το πλάτυνε και το καλλιέργησε πιο πολύ κοντά στον άλλο μεγάλο Δάσκαλο του ήθους της πίστης και του πατριωτισμού, τον τότε Αρχιμανδρίτη μετέπειτα Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανό Οικονομίδη, του οποίου υπήρξε από τους πρώτους και σταθερούς μαθητές μαζί με τον π. Χριστόδουλο Δεληγιάννη, τον Σωτήρη/Αθανάσιο Χατζή της Δουραχάνης, τον Απ. Ζαχάρη, Οδοντίατρο, τον Στεφ. Μπακάλη, Αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού κ.α. 

         Ο Σ. Β. σπούδασε κλασσική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών . Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ο μετέπειτα Μητροπολίτης Χίου Χρυσόστομος Γιαλούρης τον διόρισε Κατηχητή σε ναούς των Αθηνών. Το ήθος και τη σοβαρότητά του εξετίμησαν και οι ιθύνοντες του Ιδρύματος Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα, στη Φοιτητική Εστία του οποίου διέμενε ως Φοιτητής και του πρότειναν συνεργασία μετά τη λήψη του πτυχίου. Το γεγονός ότι άκουγε από ραδιοφώνου στα πολιτικώς ταραγμένα χρόνια του 1963 -65 τραγούδια του μεγάλου Μουσουργού Μ. Θεοδωράκη τον έβαλε κι αυτόν και την οικογένειά του στο στόχαστρο της Ασφάλειας. Γιατί οι καταδότες δεν κατέχουν από τέχνες και η ψυχή τους αρέσκεται στο σκοτάδι μακριά απ' το φως της τέχνης. Την αγάπη του για την κλασσική παιδεία και τα αριστουργηματικά έργα των αρχαίων Ελλήνων ποιητών φανερώνει το γεγονός ότι ως Φοιτητής ξεκινούσε πεζός από τα Τσερίτσανα, δρασκέλιζε την Ολύτσικα, έφτανε στη Δωδώνη, στο θέατρο της οποίας παρακολουθούσε βραδινές παραστάσεις αρχαίων ελληνικών τραγωδιών και επέστρεφε πάλι νύχτα στο χωριό του! 

         Ο Σ. Β.  ήταν κάτοχος όσο λίγοι της επιστήμης του. Εργάστηκε στην ιδιωτική και δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, σε Φροντιστηριακούς Οργανισμούς των Ιωαννίνων, στο Ιδιωτικό Λύκειο του Τσεριτσανιώτη Ποιητή, Δοκιμιογράφου, Καθηγητή Πανεπιστημίου κλπ Ιωάννη Δάλλα, στο Γυμνάσιο Ηγουμενίτσας, στο Ιεροδιδασκαλείο  Βελλάς υπό τη διεύθυνση των αγίων Αρχιμανδριτών Συμεών Χατζή, πρ. Πρωτοσυγκέλου και Ηγουμένου της Μονής Γηροκομείου Πατρών και Μαξίμου Ψιλοπούλου - Αγιορείτου και ως Διευθυντής του Κλασσικού και 4ου Λυκείου Ιωαννίνων. Γενιές και γενιές μαθητών πέρασαν από τα χέρια του και όσοι ήθελαν ωφελήθηκαν από περίσσευμα των πιστευμάτων και των γνώσεών του, τις οποίες διέδιδε και με ομιλίες εθνικού, ιστορικού και Χριστιανικού περιεχομένου από το βήμα διαφόρων Συλλόγων και από τα ερτζιανά ραδιοφωνικών σταθμών. Δε δίδασκε μόνο με τον λόγο του αλλά και με το παράδειγμά του.

         Ο κ. Δ. Μίχας, Φιλόλογος και πρ. Διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής θυμάται: "΄Ημουν φτωχόπαιδο, ΄Εμενα στο Οικοτροφείο του Αθ. Χατζή. Δυσκολευόμουν στα μαθήματα. Ο Στεφ. Βακάλης δέχθηκε και μου έκανε μαθήματα χωρίς να μου πάρει χρήματα. Με τη βοήθειά του, την αρωγή του και τις συμβουλές του προχώρησα. Είχα πάντοτε ανεξίτηλη την εικόνα του μέσα μου. Αισθάνομαι πολύ περισσότερη ευγνωμοσύνη από όση μπορώ να εκφράσω. Αν δεν ήταν ο Σ. Βακάλης και ο Γεώργ. Μακρίδης δε θα είχα προχωρήσει".

         ΄Εντονη φιλεκπαιδευτική δραστηριότητα και παρεμβάσεις στα πολιτιστικά δρώμενα των Ιωαννίνων και τα εθνικά μας θέματα, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους κατατρεγμένους πανταχόθεν Βορειοηπειρώτες ανέπτυξε ο Σ. Β. συλλογικά μέσω της Ηπειρωτικής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας της οποίας υπήρξε μέλος και επί σειρά ετών Πρόεδρος. Με σπουδαίους συνεργάτες - όπως η κ. Μ. Κωστή κ.α. - βοήθησε αρκετούς Φοιτητές με υποτροφίες κλπ. Ο Ομότιμος Καθηγητής και τ. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Γ. Καψάλης έγραψε: "Ο Σ. Β. ήταν εξαιρετική πνευματική προσωπικότητα. ΄Ανθρωπος με ήθος και αρχές. Ξεχωριστή φυσιογνωμία στα Γράμματα και τον πολιτισμό του τόπου μας. Διακεκριμένος Δάσκαλος". 

        Ιδιαιτέρως αγαπούσε τη γενέτειρά του για την υλική και πνευματική αρωγή των κατοίκων της οποίας υπήρξε συνιδρυτής του Μορφωτικού Συλλόγου των τότε Πλατανίων (1962) και της Αδελφότητας Πλατανιωτών "ΤΑ ΤΣΕΡΙΤΣΑΝΑ", για το φυσικό περιβάλλον των οποίων φρόντισε και με τη δική του μέριμνα αποφασίστηκε και πραγματοποιήθηκε η αναδάσωση μεγάλης έκτασης στα νοτιοανατολικά του χωριού. Αυτό το περιβάλλον διάλεξε και ως τελευταία του κατοικία.

         Στη μνήμη του Σ. Β. κατέθεσαν χρηματικά ποσά υπέρ του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Τσεριτσάνων οι: Π. Μπέλλος, Δημ. Λώλης, Αθ. Κοκκίνης, Αφρ. Δήμου, Μιχ. Κατσιγιάννης, Βασ. Δάλλας, Δημ. Κόρδας, Κων. Παππάς, Χαρ. Τζουβάρας, Σωτ. Κοκκίνης, Αθ. Λώλης, Γ. Θεμελής, Λαμπ. Κόρδα, Σοφ. Βακάλη και η Ηπειρωτική Φιλεκπαιδευτική ΄Ενωση.-