Με λαμπρότητα και κατάνυξη εορτάσθηκε την
Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2022 η μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου στον ομώνυμο
πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Λουσικών Αχαΐας. Του πανηγυρικού Εσπερινού και
της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ.
Χρύσανθος, ο οποίος και εκήρυξε τον θείο λόγο.
Στις ομιλίες του ο Θεοφιλέστατος αναφέρθηκε στο βίο του εορταζομένου Αγίου, τονίζοντας ότι υπήρξε ουρανοδρόμος και ουρανοπολίτης, αγωνιζόμενος με όλες του τις δυνάμεις, ως ποιμένας της Αγίας μας Εκκλησίας, για την ορθόδοξο πίστη και την σωτηρία του ποιμνίου του.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
γεννήθηκε το 329 μ.Χ στην Αριανζώ, ένα μικρό χωριό της Καππαδοκίας, κοντά στη
κωμόπολη Ναζιανζώ, εξ ου και η ονομασία του Ναζιανζηνός. Οι γονείς του
Γρηγόριος και Νόννα ήταν άνθρωποι ευγενείς και δίκαιοι. Απαρνήθηκαν την πλάνη
των ειδώλων και βαπτίστηκαν χριστιανοί, ανατρέφοντας τον Γρηγόριο μέσα σε ένα
ευλογημένο χριστιανικό περιβάλλον. Ο πατέρας του μάλιστα έγινε αρχιερέας της
Ναζιανζού. Από την παιδική του ηλικία ο Άγιος φανέρωσε τα σπάνια χαρίσματα του.
Ήταν απλός, ταπεινός και ιδιαίτερα φιλομαθής. Αγάπησε με πάθος τα γράμματα και
σπούδασε στα πιο φημισμένα σχολεία της εποχής του.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Αθήνα γνώρισε το Μέγα Βασίλειο και στην Αλεξάνδρεια συνάντησε για πρώτη φορά το Μέγα Αθανάσιο και το Μέγα Αντώνιο. Ασκήτεψε στην έρημο του Πόντου κοντά στο φίλο του Μ. Βασίλειο, αφιερωμένος ολοκληρωτικά στην προσευχή και στη συγγραφή.
Περί τα τέλη του 360 μ.Χ., μετά από παράκληση του πατέρα του άφησε την έρημο του Πόντου και πήγε στην πατρίδα του. Χειροτονήθηκε ιερέας και διακόνησε το λαό του Θεού μεριμνώντας ιδιαίτερα για τους φτωχούς και τους αρρώστους. Την περίοδο εκείνη ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης κήρυξε σφοδρό διωγμό εναντίον των χριστιανών. Ο Άγιος Γρηγόριος με κίνδυνο της ζωής του αγωνίστηκε με ζήλο, κηρύττοντας σθεναρά κατά του χριστιανομάχου αυτοκράτορα.
Μετά το θάνατο του Ιουλιανού και το τέλος του διωγμού ο Γρηγόριος συνέχισε να εργάζεται δίπλα στον πατέρα του και τον βοηθά στο κοινωνικό του έργο. Η φήμη του απλώθηκε σε όλο το χριστιανικό κόσμο και έτσι όταν η Εκκλησία κλυδωνίστηκε από την απειλή του Αρειανισμού ο Γρηγόριος κλήθηκε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη για να στηρίξει τους χριστιανούς στην ορθή πίστη. Στην Κωνσταντινούπολη ο Άγιος εκφώνησε πύρινους λόγους και υπερασπίστηκε την ορθόδοξη πίστη με σθένος. Οι περίφημοι πέντε λόγοι του για τη θεότητα του «Υιού και Λόγου του Θεού» εκφωνήθηκαν στον Ι.Ν. της Αγίας Αναστασίας, τον μοναδικό ναό που είχε απομείνει στους ορθοδόξους, και εκεί διά των φλογερών του κηρυγμάτων κατατροπώθηκαν οι ασεβείς Αρειανοί και αναστήθηκε η Ορθοδοξία.
Όταν ο αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος καθιέρωσε με διάταγμα την ορθοδοξία, ο Γρηγόριος αναδείχτηκε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Συνέχισε να διακονεί και από αυτό το υψηλό αξίωμα την Εκκλησία και να στερεώνει στην ορθόδοξη πίστη το ποίμνιό του. Το 381 μ.Χ. προέδρευσε της Β' Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συμπλήρωσε το Σύμβολο της Πίστεως
Το πλούσιο έργο του Γρηγορίου προκάλεσε την κακία και τον φθόνο μιας μερίδας εκκλησιαστικών ανδρών οι οποίοι αναίσχυντα αντέδρασαν στην εκλογή του. Ο Άγιος τότε, με την χαρακτηριστική του απλότητα και ταπείνωση προτίμησε να παραιτηθεί από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο για να εξασφαλίσει την ειρήνη της Εκκλησίας για την οποία τόσο είχε αγωνιστεί σε όλη του τη ζωή. Επέστρεψε στην πατρίδα του, τη Ναζιανζό και πρόσφερε τις υπηρεσίες του από το βαθμό του επισκόπου περνώντας την υπόλοιπη ζωή του με προσευχή, πνευματική μελέτη και συγγραφή βιβλίων.
Ο Άγιος κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 25 Ιανουαρίου το 391 μ.Χ. και αναδείχθηκε διαχρονικό πρότυπο ποιμένος και ιεράρχου. Η Εκκλησία μας τον τίμησε με τον τίτλο του Θεολόγου για τα υψηλά θεολογικά του κηρύγματα και τα συγγράμματα πνευματικής οικοδομής.
Ο Θεοφιλέστατος έκλεισε την ομιλία του με το ιερόν Απολυτίκιο του Αγίου Γρηγορίου:
"Ὁ ποιμενικὸς αὐλὸς τῆς θεολογίας σου, τὰς τῶν ῥητόρων ἐνίκησε σάλπιγγας· ὡς γὰρ τὰ βάθη τοῦ Πνεύματος ἐκζητήσαντι, καὶ τὰ κάλλη τοῦ φθέγματος προσετέθη σοι. "
Τέλος ο Θεοφιλέστατος μετέφερε προς κλήρο και λαό τις θερμές εγκάρδιες ευχές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου για έτη πολλά, ευλογημένα και αγιασμένα.
Στις ομιλίες του ο Θεοφιλέστατος αναφέρθηκε στο βίο του εορταζομένου Αγίου, τονίζοντας ότι υπήρξε ουρανοδρόμος και ουρανοπολίτης, αγωνιζόμενος με όλες του τις δυνάμεις, ως ποιμένας της Αγίας μας Εκκλησίας, για την ορθόδοξο πίστη και την σωτηρία του ποιμνίου του.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Αθήνα γνώρισε το Μέγα Βασίλειο και στην Αλεξάνδρεια συνάντησε για πρώτη φορά το Μέγα Αθανάσιο και το Μέγα Αντώνιο. Ασκήτεψε στην έρημο του Πόντου κοντά στο φίλο του Μ. Βασίλειο, αφιερωμένος ολοκληρωτικά στην προσευχή και στη συγγραφή.
Περί τα τέλη του 360 μ.Χ., μετά από παράκληση του πατέρα του άφησε την έρημο του Πόντου και πήγε στην πατρίδα του. Χειροτονήθηκε ιερέας και διακόνησε το λαό του Θεού μεριμνώντας ιδιαίτερα για τους φτωχούς και τους αρρώστους. Την περίοδο εκείνη ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης κήρυξε σφοδρό διωγμό εναντίον των χριστιανών. Ο Άγιος Γρηγόριος με κίνδυνο της ζωής του αγωνίστηκε με ζήλο, κηρύττοντας σθεναρά κατά του χριστιανομάχου αυτοκράτορα.
Μετά το θάνατο του Ιουλιανού και το τέλος του διωγμού ο Γρηγόριος συνέχισε να εργάζεται δίπλα στον πατέρα του και τον βοηθά στο κοινωνικό του έργο. Η φήμη του απλώθηκε σε όλο το χριστιανικό κόσμο και έτσι όταν η Εκκλησία κλυδωνίστηκε από την απειλή του Αρειανισμού ο Γρηγόριος κλήθηκε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη για να στηρίξει τους χριστιανούς στην ορθή πίστη. Στην Κωνσταντινούπολη ο Άγιος εκφώνησε πύρινους λόγους και υπερασπίστηκε την ορθόδοξη πίστη με σθένος. Οι περίφημοι πέντε λόγοι του για τη θεότητα του «Υιού και Λόγου του Θεού» εκφωνήθηκαν στον Ι.Ν. της Αγίας Αναστασίας, τον μοναδικό ναό που είχε απομείνει στους ορθοδόξους, και εκεί διά των φλογερών του κηρυγμάτων κατατροπώθηκαν οι ασεβείς Αρειανοί και αναστήθηκε η Ορθοδοξία.
Όταν ο αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος καθιέρωσε με διάταγμα την ορθοδοξία, ο Γρηγόριος αναδείχτηκε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Συνέχισε να διακονεί και από αυτό το υψηλό αξίωμα την Εκκλησία και να στερεώνει στην ορθόδοξη πίστη το ποίμνιό του. Το 381 μ.Χ. προέδρευσε της Β' Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συμπλήρωσε το Σύμβολο της Πίστεως
Το πλούσιο έργο του Γρηγορίου προκάλεσε την κακία και τον φθόνο μιας μερίδας εκκλησιαστικών ανδρών οι οποίοι αναίσχυντα αντέδρασαν στην εκλογή του. Ο Άγιος τότε, με την χαρακτηριστική του απλότητα και ταπείνωση προτίμησε να παραιτηθεί από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο για να εξασφαλίσει την ειρήνη της Εκκλησίας για την οποία τόσο είχε αγωνιστεί σε όλη του τη ζωή. Επέστρεψε στην πατρίδα του, τη Ναζιανζό και πρόσφερε τις υπηρεσίες του από το βαθμό του επισκόπου περνώντας την υπόλοιπη ζωή του με προσευχή, πνευματική μελέτη και συγγραφή βιβλίων.
Ο Άγιος κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 25 Ιανουαρίου το 391 μ.Χ. και αναδείχθηκε διαχρονικό πρότυπο ποιμένος και ιεράρχου. Η Εκκλησία μας τον τίμησε με τον τίτλο του Θεολόγου για τα υψηλά θεολογικά του κηρύγματα και τα συγγράμματα πνευματικής οικοδομής.
Ο Θεοφιλέστατος έκλεισε την ομιλία του με το ιερόν Απολυτίκιο του Αγίου Γρηγορίου:
"Ὁ ποιμενικὸς αὐλὸς τῆς θεολογίας σου, τὰς τῶν ῥητόρων ἐνίκησε σάλπιγγας· ὡς γὰρ τὰ βάθη τοῦ Πνεύματος ἐκζητήσαντι, καὶ τὰ κάλλη τοῦ φθέγματος προσετέθη σοι. "
Τέλος ο Θεοφιλέστατος μετέφερε προς κλήρο και λαό τις θερμές εγκάρδιες ευχές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου για έτη πολλά, ευλογημένα και αγιασμένα.
Αλέξης Στροφύλλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου