Ὁ ἀθεόφοβος...! - ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

Ὁ ἀθεόφοβος...!

ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

          
Τήν   Κυριακή τῶν «Ἀπόκρεω»,  τό «Εὐαγγέλιο» καί τά τροπάρια,  κάνουν λόγο γιά τή  μέρα τῆς Κρίσεως. Τό θέμα εἶναι, κατά πόσο  ἡ μέρα αὐτή ἐπηρεάζει τήν προσωπική μας ζωή, καί κατευθύνει  τά διαβήματά μας.
 
Ὁ  Χριστός εἶπε, ὅτι  γιά κάθε ἀργό, ἐπιζήμιο  λόγο, θά λογοδοτήσουμε ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως (Μτ.12:36).   Καί ὁ   Μ. Βασίλειος σχολιάζει: Ὅσοι δέν  προσέχουν τά λόγια τους,   δείχνουν ὅτι δέν πιστεύουν  παντελῶς στόν Κύριο, «ἐοίκασι  παντελῶς ἀπιστεῖν τῷ Κυρίῳ». (Ἐπιστολή ΝΑ΄ Βοσπορίῳ Ἐπισκόπῳ P.G. 32:389).
Ὑπερβολή; Καί πῶς θά ἀποδειχθεῖ  ἡ πίστη  μας  στό Θεό; Μέ τό νά  κατακρίνουμε, ἐμπαίζουμε  τό συνάνθρωπό  μας, ἀδερφό μας καί  τέκνο τοῦ Θεοῦ;!    
 Ἀσφαλῶς, ὁ  ἀθεόφοβος δέν εἶναι ἄπιστος. Πιστεύει στόν Κύριο,  μπορεῖ καί νά κοινωνεῖ  πάλιν καί πολλάκις (τί θά τόν ἐμποδίσει;), ἀλλά  δέν ὑπολογίζει τό Θεό·   δέν Τόν σέβεται·  δέν Τόν φοβᾶται.  Καί γι'αὐτό καταφρονεῖ τίς  ἐντολές Του, μέ πρώτη «μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῇτε» (Μτ. 7:1).
 
«Τῷ δέ φόβῳ Κυρίου ἐκκλίνει πᾶς ἀπό κακοῦ» (Παρ. 15:27). Στά Φάρασα, χωριό τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, ὡς διηγεῖτο ὁ ἴδιος ὁ Ὅσιος, ὅσοι ἤθελαν νά κάνουν ἐλεημοσύνες,  ἔθεταν τόν ὀβολό τους στήν ἐξωτερική κόγχη τοῦ  «Ἱεροῦ».  Ὅποιος εἶχε ἀνάγκη, πήγαινε στήν κόγχη, καί  μέ τό σκεπτικό, ὅτι τόν βλέπει ὁ  Θεός, ἔπαιρνε μόνο   ὅσα χρειαζόταν γιά  ἐκείνη τή  μέρα.   Ἄσκοπη χρήση, τοῦ ἱεροῦ  αὐτοῦ χρήματος, ξένη μέ τόν σκοπό, πού ἐτέθη στήν κόγχη τοῦ Ἱεροῦ,  ἦταν  πρᾶγμα ἀδιανόητο. Εἶχαν θεῖο φόβο!
                                                                                                                                                                              
    Ὁ  Ἰωσήφ  ὁ πάγκαλος, ἦταν μόνος του στό σπίτι μέ γυναῖκα. Ἡ γυναῖκα  τόν προκαλοῦσε,  τοῦ τράβηξε τό  χιτῶνα,  τόν ξεγύμνωσε, ἀλλά τό παλικάρι τοῦ Θεοῦ  εἶπε ὄχι στήν ἁμαρτία. «Πῶς ἁμαρτήσω ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ;» (Γέν. 39:9). Ἡ συναίσθηση ὅτι τόν βλέπει ὁ Θεός, ἦταν ἀρκετή νά τοῦ βάλει φρένο!  Τότε, πρό Χριστοῦ...!
       Ὁ ἀθεόφοβος, ὅποιος καί ἄν εἶναι αὐτός,   ἐν ὥρᾳ ἁμαρτίας, τήν  παρουσία ἑνός ἀνθρώπου, ἀκόμα καί ἠλιθίου, τήν ὑπολογίζει, καί μπορεῖ νά μαζευθεῖ καί νά μήν ἁμαρτήσει, ὅμως τήν ἀόρατη παρουσία τοῦ παντοδύναμου καί κριτοῦ Θεοῦ, δέν τήν ὑπολογίζει..!
       Ἕνας Θεός ξέρει τί γίνεται στά «κρυφά»  ἀπό τόν ἀθεόφοβο, λαϊκό ἤ κληρικό, ἐξ οὗ καί ἡ παροιμία  «νά φοβᾶσαι τόν ἄνθρωπο, πού δέν φοβᾶται τό Θεό!». Ἰσχύει καί τό ἀντίστροφο: «Ἄνθρωπο  θεοφοβούμενο, μήν τόν φοβᾶσαι· νά τόν  ἐμπιστεύεσαι!».