Ἡ ἱερότης τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος - π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου
Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Ἡ ἱερότης τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος

 «Οὐκ οἴδατε, ὅτι τό σῶμα ὑμῶν ναός τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματος ἐστιν;» (Α΄Κορ. στ΄19)

 

 Του μακαριστού

Αρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

(†11/01/2021)

Ἀρχιγραμματέως  Ἱεράς Συνόδου

τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου

 
Δέν ξεύρετε ὅτι τό σῶμα σας εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού κατοικεῖ μέσα σας καί τό ἔχετε λάβει ἀπό τόν Θεό; Αὐτός ὁ λόγος τοῦ θείου Παύλου ἀποτελεῖ, ἀδελφοί μου τόν ὡραιό­τερο ὕμνο, τό μεγα­λύτερο ἐγκώμιο, τοῦ ἀνθρω­πίνου σώματος. Τοῦ προσδίδει ἀξία ἀνυπο­λόγι­στη καί ὑπο­γραμ­μίζει τήν ἱερότητά του. Ἀξία καί ἱερότητα πού δέν στηρίζεται στήν ἐξωτερική ἐμφάνιση, τήν ὑγεία, τήν συμμετρία καί τά ἄλλα στοιχεῖα πού ἐξυψώνει καί τιμᾶ ἡ ἀνθρώπινη ματαιοδοξία, ἀλλά σέ κριτήρια καί προσόντα πού εἶναι κοινά μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ἄς δοῦμε λοιπόν σήμερα γιατί ἔχει τόση ἀξία τό ἀνθρώπινο σῶμα καί ποιές ὑποχρεώσεις ἔχουμε ἀπέναντί του.

****

«Οὐκ οἴδατε, ὅτι τό σῶμα ὑμῶν ναός τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματος ἐστιν;»

          Τό ἀνθρώπινο σῶμα,ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι καί αὐτό θεόπλαστο, ὅπως ἡ ψυχή. Προέρ­χεται κατ’ εὐθεῖαν ἀπό τόν Θεόν. Ἐκεῖνος τό δημιούργησε «χοῦν λαβών ἀπό τῆς γῆς»(Γεν. β΄7) καί στήν συνέχεια «ἐνεφύσησεν εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς» καί ἔκαμεν ἔτσι τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου κατοικητήριο τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του.  Αὐτό λοιπόν τό σῶμα, πού πλάστηκε μέ εἰδική παρέμβαση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, πλά­σθηκε σύμφωνο πρός τήν εὐγένια τῆς ψυχῆς καί ἐπί πλέον κατάλληλο νά ἐκτελεῖ τίς ἐντολές της. Τό σῶμα εἶναι τό ὄργανο μέ τό ὁποῖο ἐνεργεῖ ἡ ψυχή. Ὅλες τίς σκέψεις, τίς ἐπιθυμίες, τούς πόθους, ὅλα τά αἰσθήματα καί τά θελήματά της ἡ ψυχή τά ἐκδη­λώνει καί τά φέρει εἰς πέρας διά τοῦ σώμα­τος.
          Ὅταν ἡ Ἁγία Γραφή κάμνει λόγο γιά «παλαιόν ἄνθρωπο» πού φέρουμε μέσα μας ἤ γιά τήν «σάρκα» τήν ὁποία οἱ πιστοί καλοῦνται νά σταυρώσουν ποτέ δέν ἐννοεῖ τό ἀνθρώπινο σῶμα.
Τό ἀνθρώπνιο σῶμα ποτέ δέν εἶναι «παραίτιον ἁμαρτίας», ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων, «οὔτε ἁμαρτάνει τό σῶμα καθ’ ἑαυτό», ἀλλά διά τοῦ σώματος ἁμαρτάνει ἡ ψυχή. Αἰτία τῆς ἁμαρτίας δέν εἶναι τό σῶμα μας. Αἰτία τῆς ἁμαρτίας εἶναι κατά τούς πατέρες ἡ κακή προαίρεση καί ἡ ἀκολασία τῆς ψυχῆς. Αἰτία τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἡ ἐλεύθερη θέλησή μας. Τό σῶμα μας ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι οὔτε μπορεῖ νά εἶναι «φύσει κακόν». Ὁ Θεός δέν ἐδημιούργησε τίποτε τό κακό ἤ ἡμιτελές. Τά ἔργα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλα καλά καί ἄρτια καί ὄμορφα. Τό σῶμα μας ὠς ὀντολογική ὕπαρξη εἶναι φίλος μας, τόν ὁποῖο ἡ ψυχή διά τῆς ἀρετῆς καλεῖται νά ὁδηγήσει στή θέωση.
          Τό ἀνθρώπνιο σῶμα τό ἐτίμησε μέ τήν θεία Του Ἐνανθρώπηση ὁ ἴδιος ὁ Υἱός καί λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος πῆρε τό ἴδιο σῶμα μ’ ἐμᾶς ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία καί τίς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας. Τό «ἐμεγάλυνε» δηλ. τό τίμησε καί τό δόξασε «ὑπεράνω ἀγγέλων καί ἀρχαγγέλων».
Ὁ Θεός γιά νά μᾶς ἀνοίξει τό δρόμο τῆς ἐπικοινωνίας μαζί του δέν χρησιμοποίησε ἄλλα μέσα, ἀλλά ἀνέλαβε τή δική μας φθαρτή σάρκα καί ἔτσι μᾶς ἀνέπλασε.
          Τό ἀνθρώπινο σῶμα τό ἐτίμησεν ὁ Θεάνθρωπος Κύριος κατά τήν ἐπί γῆς παρουσία Του, μέ τό ὅτι τό περιέθαλψε καί τό ἐφρόντισε μέ πολλή στοργή καί ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον. Ἔθρεψε χιλιάδες σώματα θαυματουργικά κατά τόν πολλαπλασιασμό τῶν πέντε ἄρτων. Ἐπίσης μαζί μέ τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς ἐχάρισε τήν ὑγεία σέ ἀμέτρητα πλήθη ἀσθενῶν ἀνθρώπων.
          Ἡ ἀξία πού δίνει ὁ Χριστός στό σῶμα μας φαίνεται καί ἀπό δυό θαύματα πού ἔκαμε στόν ἴδιο τό Σῶμα Του. Ἀπό τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή Του. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ τήν ἀπαρχή τῆς ἀνάστασης καί τῶν ἰδικῶν μας σωμάτων. Ὅπως δέν ἄφησε τό δικό Του ζωηφόρο Σῶμα μόνιμα μέσα στόν τάφο, ἔτσι θά ἀναστήσει καί τά δικά μας σώματα ἄφθαρτα καί δοξασμένα. Καί ὅπως ἀνελήφθη στούς οὐρανούς μέ τό θεωμένο σῶμα Του ἔτσι θά παραλάβει κι ἐμᾶς στή βασιλεία Του, ἀνακηρύσσοντάς μας συμβασιλεῖς μαζί Του.
          Ἀκόμη ὁ Κύριος τιμᾶ τό ἀνθρώπινο σῶμα καί τό καθιστᾶ «θεοφόρο» διά τῆς συμμετοχῆς μας στά ἱερά Μυστήρια. Μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα ἁγίασε καί τό σῶμα μας, ἀφοῦ τό νερό τῆς Κολυμβήθρας ἦταν πλῆρες Πνεύματος Ἁγίου. Ἀλλά καί τό Μυστήριο τοῦ Χρίσματος πού ἀκολύθησε τό Βάπτισμα καί αὐτό πρόσθεσε ἁγιασμό καί στό σῶμα μας. Μέ ὅλως ἰδιαίτερο τρόπο ἁγιάζει ὀ Κύριος τό σῶμα μας καί τό τιμᾶς διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἐκεῖ τό Αἷμα Του ρέει στίς φλέβες μας. Γινόμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ. Κατοικεῖ μέσα μας, ὅπως ὁ ἴδιος τό ἐβεβαίωσε κι ἐμεῖς μένουμε μέσα του.
Ὅπου ὅμως εἶναι ὁ Χριστός εἶναι καί τό Πανάγιο Πνεῦμα τό ὁποῖο καθιστᾶ τό ἀνθρώπινο σῶμα ναό ἰδικό Του, καί τό κινεῖ σέ κάθε καλό ἔργο.
****
          Ἀφοῦ λοιπόν σέ τέτοιο ὕψος ἀνεβάζει ὁ Χριστός τό ἀνθρώπινο σῶμα, ἀντιλαμβανόμαστε πώς ἀνάλογη πρέπει νά εἶναι ἡ ἀντιμετώπισή του ἀπό μέρους τῆς ψυχῆς μας. Ὅπως ὁ πιστός προστατεύει καί ἁγιάζει τήν ψυχή του, ἔτσι ὀφείλει νά προστατεύει καί νά ἁγιάζει καί τό σῶμα του.
          Ὀφείλει νά τό φροντίζει καί νά τό ἐπιμελεῖται. Νά μή τό ἐκθέτει σέ κινδύνους ὅπως εἶναι ὁ ὑπερβολικός κόπος, ἡ ἐξάντληση σέ πολλές ἐργασίες, ἡ βιοτική μέριμνα, ἡ μεγάλη λύπη, ἡ ἀπογοήτευση, ὁ μαρασμός. Καί οἱ κίνδυ­νοι τοῦ σημερινοῦ πολιτισμοῦ εἶναι πολλοί καί μεγάλοι. Μή περιφρονοῦμε λοιπόν τό σῶμα, μή ἀμελοῦμε τήν ὑγεία μας. Νά τό ἀσκοῦμε ὄχι ὅμως νά τό καταδυναστεύουμε. Οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί μέ τήν ἄσκηση γινόμαστε παθοκτόνοι ὄχι σωματοκτόνοι. Τό σῶμα μας δέν εἶναι «ρυπαρόν κέλυφος» ὅπως τό ἤθελαν οἱ Ἐπικού­ρειοι φιλόσοφοι. Τό ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι μέλος τοῦ Χριστοῦ.
          Μή τό ἀφήνουμε ἐπίσης ἔκθετο στίς ὁρμές του. Εἴπαμε πώς ἡ ψυχή ἔχει τίς ὁρμές καί αὐτή ἐκβιάζει καί τό σῶμα. Εἶναι οἱ ὁρμές τῆς γαστέρας μέ τήν λαιμαργία καί τήν γαστριμαργία, τήν τρυφή καί τήν ἄνεση. Εἶναῖ καί οἱ ὁρμές τῆς  σάρκας μέ τά ψυχικά πάθη καί τίς πονηρές ἐπιθυμίες. Αὐτά τά πάθη εἶναι ἐξευτελισμός, εἶναι θάνατος γιά τήν ψυχή καί γιά τό σῶμα. Ποτέ δέν πρέπει νά ὑπερισχύουν καί νά μολύνουν τό σῶμα καί τήν ψυχή.
          Τέλος τό θεόπλαστο σῶμα μας ὀφείλουμε νά τό ἁγιάζουμε διά τῶν ἱερῶν Μυστηρίων. Μέ τήν προσευχή, τήν μελέτη, τήν μετάνοια καί Ἐξομολόγηση.

****

«Οὐκ οἴδατε, ὅτι τό σῶμα ὑμῶν ναός τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματος ἐστιν;»

Ἀδελφοί! Ἔχουμε σῶμα θεόπλαστο. Τήν ἀξία του, τόν προορισμό μου καί τήν δόξα του μᾶς τά φανερώνει ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου καί τό φωτοστέφανο τῶν Ἁγίων μας. Λοιπόν ἀγώνας νά μένουμε μακριά ἀπό τήν ἁμαρτία. Νά τό κρατᾶμε καθαρό ἀπό κάθε ἁμαρτία, νά τό ἁγιάζουμε μέ πράξεις ἔνθεες, γιά εἶναι καί νά μένει ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιά νά λάμψει θεοποιημένο στήν ἀνέκφραστη χαρά τοῦ «καινοῦ οὐρανοῦ» καί τῆς «καινῆς γῆς», στήν ἄληκτη εὐφροσύνη τοῦ φωτεινοῦ κόσμου τῆς αἰώνιας ἀνάστασης.