Η ‘’αρωγή’’ του άλατος εις τον
λεγόμενον αγιασμόν των Παπικών
Του Β. Χαραλάμπους,
θεολόγου
Η παραδοχή του παπικού ιερέα, έδωσε την αφορμή στον π. Γεώργιο Μεταλληνό στη ομιλία του εκείνη, να αναφερθεί στο μεγάλο αυτό θαύμα του Αγιασμού του ύδατος, που επιτελείται με τη χάρη της Ιερωσύνης των Ορθοδόξων Ιερέων, όσο και στο γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
‘’Υπέρ του καταφοιτήσαι τοις ύδασι τούτοις την καθαρτικήν της υπερουσίου Τρίαδος ενέργειαν, του Κυρίου δεηθώμεν’’, αναφέρεται σε Ιερατική Ευχή εις την Ακολουθία του Μεγάλου Αγισμού. ‘’Σήμερον η χάρις του Αγίου Πνεύματος, εν είδει περιστεράς, τοις ύδασιν επεφοίτησεν’’, συμπληρώνει η Ιερατική αυτή Ευχή.
Ποια Θεία Χάρις; Η άκτιστος Θεία Χάρις. ‘’Επεί δε άκτιστος εστιν η χάρις αύτη και δωρεά του Αγίου Πνεύματος, συμφυής εστι και αχώριστος αυτού, ως και η του ηλίου ακτίς αχώριστος εστιν αυτού, δώρον ούσα και αύτη του ηλίου, καθ’ ην ηλιοειδή τα μετέχοντα ποιεί’’, λέγει ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς.
Εις την Ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού αναφέρεται το εξής : ‘’Υπέρ του αγιασθήναι το ύδωρ τούτο, τη δυνάμει και ενεργεία και επιφοιτήσει του Αγίου Πνεύματος…’’. Για άκτιστη Θεία Ενέργεια ομιλεί. Δια κτιστής Θείας Χάριτος θα αγιασθεί το ύδωρ;
Οι θεωρούντες κτιστή και όχι άκτιστο τη Θεία Χάρη, επόμενο είναι να προσθέτουν το συντηρητικό άλας. Και φυσικά με την προσθήκη άλατος θα επιτευχθεί μερική συντήρηση του ύδατος και περιορισμένου χρονικού διαστήματος.
Έχουν διερωτηθεί οι Παπικοί αν η ‘’αναγκαστική’’ αυτή πρακτική εφαρμοζόταν στην Εκκλησία πριν το 1054μ.Χ; Στην Εκκλησία πριν το 1054μ.Χ. και μέχρι σήμερα ο αγιασμός του ύδατος ετελείτο και τελείται χωρίς την προσθήκη άλατος. Ο Αγιασμός ετελείτο σε Ανατολή και Δύση με τον τρόπο που η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία τελεί μέχρι σήμερα. Αυτή η ‘’αναγκαστική’’ πρακτική της προσθήκης άλατος, εφευρέθηκε στους κόλπους τους Παπισμού μετά το 1054μ.Χ.
Εργάζομαι στον Δήμο και πολλές φορές πρέπει να καθαρίσουμε τα σιντριβάνια. Θα προτείνω να γίνουν φιάλες αγιασμού όπως στα μοναστήρια για να μην πιάνουν μούχλα και ο κόσμος να αγιάζεται. Γιατί όμως την πρωτάγιαση που διαβάζουν αγιασμό σε λίμνες οι λίμνες δεν έχουν καθαρά νερά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλώ την παρατήρηση να την δεχθείτε με θετικό λογισμό από μέρους μου.
Πολλοί λένε ότι οι δυτικοί είναι σχισματικοί αλλά έχουν ιεροσύνη. Από την άλλοι λένε ότι είναι αιρετικοί και δεν έχουν ιεροσύνη. Πότε θα μας δώσουν απάντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή« ο Αγιασμός που τελούν οι Ορθόδοξοι Ιερείς δεν χαλά, ενώ των Παπικών χρειάζεται την αρωγή άλατος»
ΑπάντησηΔιαγραφήἈξιότιμε κ. Καθηγητά,
σᾶς εὐχαριστοῦμε γιά τό ἐν λόγω ἄρθρο σχετικά μέ τήν ἁγιαστική δύναμη πού ἀποκτᾶ τό νερό, μετά τήν τέλεση εἰδικῆς Ἀκολουθίας ἀπό Ὀρθόδοξο Ἱερέα μετατρέποντάς το σέ Ἁγιασμό.
Καί ὅπως προκύπτει ἀπό τό κείμενο τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἁγιασμοῦ, ὅσοι πιστοί ἐπιθυμοῦν, τόν φυλάσσουν στό εἰκονοστάσι τῆς οἰκία τους μέ κάθε εὐλάβεια καί ἀναμμένο πάντα τό καντηλάκι, «ἵνα πάντες οἱ ἀρυόμενοι καί μεταλαμβάνοντες ἔχοιεν αὐτό πρός ἰατρείαν παθῶν, πρός ἁγιασμόν οἴκων, πρός πᾶσαν ὠφέλειαν ἐπιτήδειον».
Καί βέβαια ὁ Ἁγιασμός (Μικρός ἤ Μεγάλος) δέν χαλάει ὅσο καιρό καί νά τόν κρατήσουμε.
Ἡ ἐνοικοῦσα ἐν αὐτῶ ἄκτιστη Θεία Χάρις τόν κρατᾶ ἀναλλοίωτο.
Δέν ξέρω ἄν εἶναι ὑπερβολή ἤ λάθος μου νά τόν συγκρίνω μέ τά χαριτόβρυτα καί εὐωδιάζοντα λείψανα τῶν Ἁγίων μας.
Διότι καί σ’αὐτά ἡ Θεία Χάρις εἶναι πού τά κρατᾶ ἄφθαρτα καί τά μεταβάλλει σέ ἀνεξάντλητες πηγές θαυματουργικῶν ἰάσεων καί εὐλογίας τῶν πιστῶν.
Αὐτά τά συνεχῆ θαύματα πού ἐπιτελοῦνται καί λαμβάνουν ὑπόσταση μόνο στήν Ὀρθόδοξη Πίστη εἶναι καί ἀδιαμφισβήτητα πειστήρια περί τῆς γνησιότητας καί τῆς μοναδικότητας τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Κι αὐτό γιατί ἡ Ὁρθόδοξη Ἐκκλησία τηρεῖ ἀναλλοίωτα, χωρίς ἀφαιρέσεις καί προσμίξεις, ὅλα τά δόγματα καί τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί παραμένει ἑδραῖα καί ἀμετακίνητη «τῆ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει» (Ἰουδ. α΄ 3).
Εἶναι ἡ μία καί μοναδική, ἀπαραχάρακτη καί αὐθεντική Ὀρθόδοξη Πίστη, ὅπου μόνο αὐτή μᾶς παρέχει τή δυνατότητα καί τά ἐχέγγυα τοῦ ἁγιασμοῦ μας, τῆς σωτηρίας μας.
Μέ ἐκτίμηση.
Θεόδωρος Σ.