Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος για σκοταδιστικές αντιλήψεις σε μοναστικούς κύκλους

 Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος για σκοταδιστικές αντιλήψεις σε μοναστικούς κύκλους

Ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής, κ. Ελπιδοφόρος, επισκέφθηκε το αντιπροσωπείο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου στις Καρυές του Αγίου Όρους την 28η Φεβρουαρίου 2022 μαζί με συνοδεία ιερέων και λαϊκών από την Αμερική. Την σεπτή συνοδεία υποδέχθηκαν ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου αρχιμ. Βαρθολομαίος και οι πατέρες της Μονής. Ο ηγούμενος Βαρθολομαίος απηύθυνε χαιρετισμό στον κ. Ελπιδοφόρο.
 
Στην αντιφώνησή του ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής, κ. Ελπιδοφόρος, εκτός της υποστήριξής του για την λύση της κατάληψης του κεντρικού κτηρίου της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, εξέφρασε τις απόψεις του για τις σκοταδιστικές αντιλήψεις που υπάρχουν σε μοναστικούς κύκλους και κάποιους πιστούς, όσον αφορά την αγιότητα, την υπακοή στον πνευματικό και την επιστήμη. Τέλος εξέφρασε την ελπίδα του να βρεθεί η ισορροπία «μεταξύ ενορίας και μονής», ώστε η Εκκλησία μας να μην είναι στο περιθώριο, αλλά στο επίκεντρο της κοινωνικής ζωής!
 
Μεταξύ των άλλων ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής είπε τα εξής:
 
Για τον μοναχισμό, που στην κακή του μορφή εμφανίζεται πολλές φορές και μας στενοχωρεί όλους, πολλές φορές αντικατοπτρίζεται και στην αντίληψη περί αγιότητος. Διότι επικρατεί γενικώς η αντίληψη, όλο και διαδίδεται  περισσότερο, ότι η αγιότης μπορεί να είναι ίδιον μόνο των μοναχών ή αρχιερέων. Αυτό το βλέπετε και στις τελευταίες αγιοκατάξεις. Οι περισσότεροι - να μην πω όλοι - είναι είτε μοναχοί είτε αρχιερείς. Έχει ξεχαστεί η αγιότης όπως βιώνεται μέσα στο κόσμο, μέσα στην οικογένεια, μέσα στην κοινωνία. Χρειαζόμαστε την αγιότητα μέσα στην κοινωνία. Η αγιότης δεν μπορεί να υπάρχει μόνο στα μοναστήρια. Αλλιώς στεκόμαστε μόνο με το ένα πόδι, είμαστε κουτσοί, σαν Εκκλησία, διότι έτσι απονευρώνουμε την παρουσία μας στον κόσμο...
 
(Οι άνθρωποι στον κόσμο) θεωρούνται πιστοί «δευτέρας κατηγορίας», μετά τους μοναχούς, μετά τους αρχιερείς. Αυτό βλάπτει την Εκκλησία μας, δεν ανήκει στην παράδοσή μας. Δυστυχώς, αυτό το φαινόμενο συμπορεύεται με την άρνησή μας να διαβάζουμε τους πατέρες και την υμνογραφία της Εκκλησίας.
Συνήθως διαβάζουμε μόνο νουθεσίες ή επιστολές γερόντων, που απευθύνονται από τον έναν στον άλλον, οι οποίες είναι πάρα πολύ χρήσιμες για την πνευματική μας ζωή, αλλά δεν είναι το άπαν της πνευματικότητάς μας ως ορθόδοξοι χριστιανοί.
 
Οι πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι μας άφησαν μνημεία κειμένων της ορθοδοξίας και της χριστιανοσύνης γενικότερα, σπούδασαν όποια επιστήμη υπήρχε στην εποχή τους, στα κοσμικά πανεπιστήμια, με κοσμικούς διδασκάλους και αξιοποίησαν όλα αυτά τα τάλαντα μέσα από την παράδοση, την ελληνική ή και την θύραθεν, και τα εκχριστιάνισαν και τα αφομοίωσαν μέσα στην πίστη μας και το Ευαγγέλιο και την ορθόδοξη παράδοση. Λοιπόν, αυτοί οι πατέρες έχουν αφήσει έργα στα οποία πρέπει να εντρυφήσουμε.
 
Πρέπει να επανανακαλύψουμε την πατερική θεολογία...
 
Ξαφνικά ξεχάστηκαν όλα αυτά και περάσαμε σε μια εποχή των «παππούληδων» και των «γεροντάδων» και μιας υπακοής στον κόσμο, η οποία δεν συνάδει με την ζωή στον κόσμο. Η τυφλή υπακοή στον γέροντα και στον πνευματικό, η οποία είναι φυσιολογική στο μοναστήρι και στο Άγιον Όρος και σε άλλους χώρους, που πραγματικά είναι η βάση της πνευματικής ζωής, έξω στον κόσμο δημιουργεί προβλήματα...
 
Ελπίζουμε πως θα ισορροπήσουμε στην πνευματική μας πορεία στην Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός θα επανεύρει την ισορροπία μεταξύ της μονής και της ενορίας, η οποία είναι απαραίτητη για να προχωρήσουμε στον κόσμο χωρίς να περιθωριοποιούμαστε ως Εκκλησία, και χωρίς να θεωρούμαστε γραφικοί από τους άλλους ανθρώπους, αλλά να βρισκόμαστε στο επίκεντρο της κοινωνικής ζωής, διότι αυτή ήταν πάντα η Ορθοδοξία και η θέση που της αξίζει. Και όχι στο περιθώριο της κοινωνίας, όχι στο περιθώριο της επιστήμης, όχι στο περιθώριο του κοινού βίου...
 
Η επιστήμη είναι χάρισμα, είναι η πνοή που ενεφύσησε ο Κύριος στο πρόσωπο του Αδάμ, όταν τον δημιούργησε. Είναι η πνοή Θεού η επιστήμη και για αυτό μπορούμε να την εξελίξουμε και να την αναπτύξουμε. Δεν είναι τυχαίο πως η επιστήμη και στην Δύση και στην Ανατολή αναπτύχθηκε και καλλιεργήθηκε στα μοναστήρια, σε εκκλησιαστικούς χώρους. Και ξαφνικά φτάνουμε στον 21ο αιώνα και τα μοναστήρια πηγαίνουν στην άλλη κατεύθυνση, στον σκοταδισμό, στην περιφρόνηση της επιστήμης…
 
Η επιστήμη και η λογική είναι δώρα του Θεού.