Τη επιφωσκούση εκείνη ημέρα - Του Β. Χαραλάμπους

Τη επιφωσκούση εκείνη ημέρα

Του Β. Χαραλάμπους

______________

Ώρα ωσεί έκτη

και το σκότος την οικουμένην εκάλυψεν.

 

Ο φυλακτήρ της οικουμένης

ησφαλισμένος εν τω Τάφω.

 

Ο Φωτοδότης Κύριος

εν τω μνημείω σωματικώς.

Κουστωδία τηρεί τον Τάφον

μετά Λογγίνου του Κεντυρίωνος.

 

Ο Ζωοδότης Κύριος

εν τω Τάφω σωματικώς ημέρας τρείς.

 

Οψέ των Σαββάτων

το έλεος Αυτού

τας μυροφόρους προήγεν

τον Τάφον θεωρήσαι.

 

Τη επιφωσκούση εκείνη ημέρα

η των Προφητών πρόρρησις εβεβαιώθη

ο Δεσπότης πάντων ηγέρθη.

 

Ο Κεντυρίων ουκ ακούει τας εντολάς του Πιλάτου

εκ νυκτός αγνωσίας εξέρχεται

τοις πάσι καταγγέλλων ότι ηγέρθη ο Κύριος.

 

Ο αντιμετρών τας προθέσεις* ημών Κύριος

την του Λογγίνου πρόθεσιν ιδών

το έπαθλον της χαράς Αυτού εδωρήσατο αυτώ.

Ο ξενίσας αυτόν Τάφος Ζωοδόχος γέγονεν.

Ανέστη ο Ζωοδότης Κύριος

χαρά εν όλω τω  κόσμω γέγονεν.

 

Ανέστη ο του θανατου νικητής

της λύπης ο όλεθρος μέγας.

 

Ανέστη ο Κύριος.

Ανέστη ο Κύριος.

Ανέστη ο Κύριος.

 

 

*«Κατά τας προθέσεις ημών αντιμετρεί τα έπαθλα και τα του Πνεύματος εκάστου χαρίσματα» (Αγίου Συμεών – Λόγος περί της του Χριστού Αναστάσεως, ‘’Λόγος ΙΓ’’)