Έψαξα για τραγουδιστές και για
προφήτες
που περιμένουν κοντά στην κλίμακα
που ανεβάζει στους ουρανούς
βλέπουν σημάδια του μυστηριακού τέλους,
τραγουδούν ασύλληπτα για μας τραγούδια.
Και βρήκα ανθρώπους ανήσυχους, ορφανούς, φτωχούς,
μεθυσμένους, απελπισμένους, άχρηστους,
χαμένους σ' όποιο δρόμο κι αν τράβηξαν,
άστεγους, γυμνούς, πεινασμένους για ψωμί.
Δεν υπάρχουν προφητείες. Μόνο η ζωή
παίζει διαρκώς τον ρόλο του προφήτη.
Το τέλος πλησιάζει, οι μέρες μικραίνουν.
Πήρες τη μορφή δούλου. Ωσαννά.
(για την αντιγραφή: π. Παναγιώτης Ρόδης).
Ευχαριστούμε τον π. Παναγιώτη για τη δημοσίευση του ποιήματος μιας σχετικά άγνωστης στο πλατύ κοινό αγίας: της Οσίας Μαρίας Σκομπτσόβα του Παρισιού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Οσία Μαρία ήταν μια ξεχωριστή, έντονη, πολύπλευρη προσωπικότητα, ελεύθερη κι ασυμβίβαστη, αφοσιωμένη ολοκληρωτικά στην αγάπη για τον πλησίον.
Ήταν ποιήτρια, ζωγράφος, αγιογράφος, δήμαρχος, σύζυγος και μητέρα τριών παιδιών, μετέπειτα μοναχή, λαμπρή θεολόγος και προστάτιδα χιλιάδων κατατρεγμένων, συγγραφέας θεατρικών έργων, ακόμη και σεναρίου ενός φίλμ.
Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στους διά Χριστόν σαλούς, γιατί, όπως έλεγε, “ο δρόμος τους είναι μεν δύσκολος, αλλά μας προσφέρει την απέραντη ευτυχία να νιώθουμε το χέρι του Θεού σε ό,τι κάνουμε”.
Το τέλος της ήταν απόλυτα ταιριαστό με τον τρόπο που έζησε:
Σύμφωνα με προφορική παράδοση, πήρε τη θέση μιας Εβραίας με παιδιά και οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρουκ όπου πέθανε στα κρεματόρια το 1945.
Υπ.