ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΕ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΕΤΣΙ  ΑΡΧΙΣΕ  Η  ΚΟΙΝΩΝΙΑ  ΤΗΣ  ΑΓΑΠΗΣ  Η  ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       Τόσο απλά, τόσο γραφικά μπήκε στην ιστορία «το Ευαγγέλιον της Βασιλείας», «η νέα Κοινωνία της Αγάπης», η Εκκλησία! Με έναν περίπατο του Χριστού στην παραλία της Γαλιλαίας και συναντήσεις δυο. Η πρώτη με τους ψαράδες, αδελφούς Πέτρο και Ανδρέα, «βάλοντας αμφίβληστρον εις την θάλασσαν», έτοιμους «να καλάρουν», να ρίξουν τα δίχτυα για ψαριά. «Ελάτε μαζί μου και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων», τους είπε. Ποιος; Δεν ξέρω πόσοι το έχουμε προσέξει αυτό, αλλά είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Ένας άνθρωπος απλός, όπως οι δυο τους, και όλοι εμείς, ένας περαστικός! «Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ»! Και παρατούν τα δίχτυα παρευθύς κι ακολουθούν ξοπίσω τον περαστικό! Λίγο πιο πέρα, έτεροι δυο, επίσης ψαράδες αδελφοί, Ιάκωβος και Ιωάννης, πάνω στο ψαροκάικο με τον πατέρα τους Ζεβεδαίο, «καταρτίζοντας τα δίκτυα αυτών», τα τακτοποιούν, τα ετοιμάζουν για ψαριά. Η πρόσκληση η ίδια και σ’ αυτούς. Κι η ανταπόκριση το ίδιο άμεση, πρόθυμη και ριζοσπαστική, γιατί αφήνεται και ο πατέρας εδώ.. «Οι δε ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ»-Μτ.4,22. «Κι αυτοί παρευθύς παρατούν το ψαροκάικο, τα δίχτυα και τον πατέρα κι ακολουθούν ξοπίσω τον περαστικό»!

    Μένουμε λίγο εδώ και αναλογιζόμαστε γύρω από αυτό το διπλό περιστατικό. Γιατί δεν είναι ο Χριστός που ξέρουμε εμείς δυο χιλιάδες χρόνια μετά, ο περιβεβλημένος με την αίγλη του θείου Διδάσκαλου, θείου Αρχιερέα, θείου των ψυχών μας Βασιλιά. Όλα αυτά θα έρθουν μετά, ύστερα από ποτάμι αίμα μαρτυρικό και άλλα πολλά συν πλην θαυμαστά. Είναι ένας απλός άνθρωπος, όπως κι αυτοί και όλοι εμείς, ένας απλός περαστικός, για τον οποίο ενδεχομένως κάτι ακαθόριστο έχει ακουστεί. Τίποτα όμως εξωτερικά δε δείχνει, και κανείς δεν ξέρει, και ούτε μπορεί να υποψιαστεί, πως αυτός ο απλός διαβάτης είναι συνάμα και μένει μέσα του κρυμμένος ο Θεός, ο Υιός και Λόγος του Θεού! Ωστόσο παρευθύς οι δυο πρώτοι παρατούν δίχτυα και ψάρεμα, κι οι δεύτεροι, επίσης παρευθύς παρατούν δίχτυα, ψαροκάικο, και πατέρα, οικογενειακό δεσμό, και τον ακολουθούν σ’ αυτή την «άλλη» κι «αλλιώτικη» που τους υπόσχεται ψαριά!

       Δεν είναι τυχαίο, δεν είναι όποιο κι όποιο αυτό ! Είναι απορία μεγάλη, είναι έκπληξη, κάτι ανεξήγητο, είναι θαύμα θαυμαστό! Τι να είχε αυτός ο απλός άνθρωπος όπως οι ίδιοι, τι άλλο αυτός περαστικός! Τι που τους ακτινοβόλησε, ή τι ακτινοβολήθηκε μέσα τους, κι οι τέσσερις τα παράτησαν όλα με μιας, και πήραν να το ξοπίσω του, προφανώς χωρίς και να έχουν πολυκαταλάβει για πού και πώς!!

       Επιμένουμε και μένουμε ακόμα λίγο εδώ, στη μεγάλη απορία, την έκπληξη, το ανεξήγητο, το μέγα θαύμα και θαυμαστό με τους τέσσερις πρώτους μαθητές και το Χριστό ! Το Χριστό για τον οποίο ο Εβραίος ιστορικός των αμέσως επόμενων χρόνων Φλάβιος Ιώσηπος(37-100) γνωρίζοντας και όσα στο μεταξύ έχουν γίνει ή ακουστεί, και άνωθεν πιεστικά συγκαλυφτεί, γράφει. «Γίνεται δὲ κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον Ιησοῦς σοφὸς ἀνήρ, εἴ γε ἄνδρα αὐτὸν λέγειν χρή· ἦν γὰρ παραδόξων ἔργων ποιητής, διδάσκαλος ἀνθρώπων». «Εμφανίζεται ετούτα τα χρόνια και γίνεται λόγος πολύς για κάποιον Ιησού, ένα σοφό άνδρα-άνθρωπο, καθώς λένε, αν αυτό το λεκτικό δίδυμο αρκεί, για να καταλάβει κανείς κάτι γι αυτόν πιο πολύ. Κι αυτό το λέω γιατί ήταν και παράδοξων-ανεξήγητων-θαυμαστών πραγμάτων δημιουργός-«ποιητής»- πέρα από διδάσκαλος ανθρώπων σοφός».

******   ***   ******

       Με αυτούς τους τέσσερις πρώτους μαθητές, ο Χριστός «περιοδεύει όλη τη Γαλιλαία. Διδάσκει στις συναγωγές τους, κηρύττει το «Ευαγγέλιον της βασιλείας», το χαρμόσυνο μήνυμα για τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού, δηλαδή, για τον εγκαινιασμό μιας νέας κοινωνίας, της κοινωνίας της Αγάπης ! Αυτό που και ήθελε να είναι, και κάνει το παν για να είναι η Εκκλησία! Και, γιατρεύει τους ανθρώπους από κάθε αρρώστια και κάθε αδυναμία»-Μτ.4,23. Δε λέει ωραία λόγια μοναχά, δε μιλάει μόνο για τη νέα κοινωνία της Αγάπης, τους δίνει και δείγματα γραφής χειροπιαστά, ταιριαστα στα πνευματικά δεδομένα των τότε ανθρώπων για το πώς και πόσο, και ξέρει, και μπορεί να αγαπά! «Διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου», είναι το καταληκτικό γι αυτόν. «Παντού όπου περασε ευεργετούσε και γιάτρευε όλους όσους κατατυραννούσε ο διάβολος»-Πρξ.10,38

      Τρία ολόκληρα χρόνια στην ίδια γραμμή, σταθερά, ακαταπόνητα! Λόγος για την Αγάπη του Θεού που είναι ανοιχτή αγκαλιά, συν πράξη από την πιο απλή ως την πιο θαυμαστή, ως απόδειξη της ανεξιχνίαστης Αγάπης Του! Έχει συμπληρώσει στο μεταξύ τον αριθμό των Δώδεκα μαθητών. Ανάμεσα τους κι εκείνος που θα πουλούσε Αυτόν! Θα πουλούσε την ατίμητη Αγάπη, την Αγάπη του Θεού, που δεν αφήνει κανέναν εκτός! Για «τριάκοντα αργύρια», γύρω στα δέκα χιλιάδες ευρώ, τόσο ευτελώς !

     Και ν’ ακούει πολλά τε, και υποτιμητικά, κι εξευτελιστικά του Ίδιου, και του λόγου Του, και του έργου Του. Από Φαρισαίους, Ραβίνους, Γραμματείς, και λοιπούς! Κι απόπειρες να συλληφθεί και … Ως εκείνη την ώρα που και ήξερε πού, στον κήπο της Γεθσημανή, και έμεινε να τους περιμένει εκεί … Για να υπογράψει και σφραγίσει μόνος κατάμονος με θάνατο Σταυρικό την προοπτική ζωής των αυριανών μελών της κοινωνίας της Αγάπης, της Εκκλησίας Του, «ην περιεποιήσατο δια του ιδίου αίματος»-Πρξ.20,38. «Διό και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε, και εχαρίσατο όνομα το υπέρ παν όνομα, ίνα εν τω ονόματι αυτού παν γόνυ κάμψη, επουρανίων, επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται, ότι Κύριος Ιησούς εις δόξαν Θεού πατρός»-Φλπ.2,9

******   ***    ******

      Ιδού ο δικός μας σήμερα Χριστός! Κληρονομιά, Παράδοση αιώνων πολλών! Όχι απλός άνθρωπος όπως τότε, θείος Διδάσκαλος, θείος Αρχιερέας, θειος Βασιλιάς ψυχών! Ημών των βαπτισμένων ως ιδιαίτερα πιστεύουμε ορθόδοξων χριστιανών. Και να κρατάει ένα από εκείνα τα παλιά, πάντα διαβάτης, πάντα περαστικός, που προσκαλεί διακριτικά! «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω. Εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν, και δειπνήσω μετ’ αυτού, και αυτός μετ’ εμου»-Απ.3,20 Και που χτες, Κυριακή των Αγιορειτών Πατέρων εκκλησιαστήκαμε, κι ακούσαμε αυτά τα ωραία με τους τέσσερις μαθητές. Και ως εκκλησιασθέντες σαν να είπαμε άμεσα και πρόθυμα ναι στην πρόσκλησή Του όπως κι αυτοί. Τι απάντηση όμως θα έπαιρνε καθένας, αν μέσα του ρωτούσε εαυτόν. Πώς, και πιο πολύ πόσο αυτό το ναι, είναι ναι της Αγάπης που θέλει ο Χριστός! Ή είναι ένα ναι με ένα καλάθι από αγάπης καρπό αδειανό!

Υ.Γ. Παραπλήσιο κηρύγματος Κυριακής 26 Ιουνίου !965 στην Παναγία Αγιάσσου Λέσβου.       

Αθανάσιος Κοτταδάκης