Πατήρ Αλεξάνδρου και Ρούφου
Αν απ' τον κόπο της ημέρας έχεις κύψει
κι αναζητάς το γρηγορότερο στο σπίτι σου να φθάσεις
ν αφήσεις τα σανδάλια σου στην άκρη
και ν’ απολαύσεις της απλή βιοτής την άπλα.
Αν κείνη τη στιγμή δύο στρατιώται
σε αρπάξουν κι άκοντα, στο λόφο της κατάρας
ένα σταυρό βαρύ σου δώκουνε να μεταφέρεις
Μην αρνηθείς!
ούτε για μια στιγμή να μη διστάσεις.
Άρπαξε μόνος το βαρύ το ξύλο
Θα σε θυμούνται οι γενιές
σένα και τα παιδιά σου
Καμμιά σου κούραση τέτοιο καλό δεν θα τους ματαδώσει
Όσο κείνα τα ανηφορικά τα μέτρα
κείνη η φορά που ξένο ανέβασες σταυρό
Τότε που εδέχθης
Κυρηναίος να γίνεις.
Αλεξανδρεύς
Η άλλη όψη της Ιθάκης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αλεξανδρεύς μιλά εκ πείρας, γιατί έχει γίνει και εξακολουθεί να γίνεται συγκυρηναίος πολλών. Ο Θεός να τον έχει πάντοτε καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αλεξανδρεύς πολύ καιρό τώρα κουβαλάει μαζί μου το δικό μου σταυρό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς γίνει το "ευχαριστώ" μου
ευλογία για εκείνον
από ψηλά ...
Άλλο ένα αποκαλυπτικό καθρέφτισμα της ψυχής μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάριοι όσοι χριστιανοί ή άλλοι στο πέρασμα του χρόνου ευλογήθηκαν με μια παρόμοια "ιερή αγγαρεία", τουτέστιν, έστω και με εξωτερικό αναγκασμό πέρασαν σε αντίστοιχη αυθυπερβαση, στο, "απαρνησάσθω εαυτόν" για τον πόνο ή καημό κάποιου άλλου ! Αθ. Κοτταδάκης
ΑπάντησηΔιαγραφή