Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος: Τά βασανιστήρια συνεχίζονται

Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος χουντικός;

Παρά τό πλευρόν τῶν πολιτικῶν κρατουμένων 4^ο

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἱερωνύμου «Το δράμα ἑνός Ἀρχιεπισκόπου» (ΣΤ΄ Ἔκδοση 2003, σελ. 138-143)

 Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος:

Τά βασανιστήρια συνεχίζονται

᾿Εν τῷ μεταξύ καί συγκεκριμένα περιστατικά καί ἄλλαι γενικώτεραι πληροφορίαι ἐδείκνυαν ὅτι καί με­τά ἀπό αὐτήν τήν ἐπιστολήν ἡ κατάστασις δέν εἶχε βελτιωθῆ. Συγκεκριμένως εἶχα πληροφορηθῆ, ὅτι ὁ στρατηγός Βαρδουλάκης, συλληφθείς τήν 6ην ᾿Ι­ουνίου 1969 εὑρίσκετο ἐπί ἑπτάμηνον εἰς Δροσιάν ἐν πλήρει ἀπομονώσει. ῞Οτι ἡ σύζυγός του μόλις πρό τε­τραμήνου ἀφ᾿ ὅτου εἶχα λάβει τήν πληροφορίαν, εἶχε λάβει τήν ἄδειαν νά τόν βλέπῃ ἅπαξ τῆς ἑβδομάδος καί μόνον ἐπί 20΄, καίτοι αὕτη μετέβαινεν εἰς τό κρα­τητήριον καθημερινῶς. ῾Ο στρατηγός ἦταν κλεισμένος εἰς τό δωμάτιόν του μέ τά ἔξω παράθυρα συνεχῶς κλειστά μέ ἁλυσίδες. ῾Ο συνταγματάρχης Ζερβο­γιάν­νης, περίπου εἰς τήν ἰδίαν κατάστασιν. ῾Η μόνη δια­φορά ὑπέρ αὐτοῦ ἦταν, ὅτι τοῦ ἐπέτρεπαν νά ἀνοί­γῃ τά ἐξώφυλλα τοῦ παραθύρου του καί νά ἔχῃ ἑβδο­μαδιαίαν ἐπίσκεψιν 30΄! ῾Ο ἀντισυνταγματάρχης Σω­μαράκης, ὁμοίως πρός τούς προηγουμένους. ῾Ο τα­γματάρχης Καβρουδάκης, φυλακισμένος εἰς Βα­ρυμπόπην. Εἰς αὐτούς ἐπετρέπετο νά κάμουν ἕναν πε­ρίπατον 10΄ εἰς τήν ταράτσαν, ἀλλά ἀνά εἷς, ἤτοι ὅταν ἐτελείωνε τόν περίπατόν του ὁ ἕνας, ἐπέτρεπαν νά ἐξ­έλθῃ ὁ ἄλλος.

῾Ο λοχαγός Γρίβας, ὁμοίως, τό ἐξώ­φυλλον τοῦ παραθύρου ἐπετρέπετο νά τό ἀνοίγῃ! ῾Υ­πό παρομοίας ὡς οἱ ἀνωτέρω συνθήκας εἶχα πληρο­φορηθῆ, ὅτι εἰς ξενοδοχεῖα τῆς Βαρυμπόπης καί τῆς Δροσιᾶς ἐκρατοῦντο 31 ἀξιωματικοί καί 2 πολῖται, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ ἕνας ἦταν ὁ κ. ᾿Ι. Βαρβιτσιώτης. Εἰς αὐτόν ἐπέτρεπαν νά ἀνοίγωνται τά ἐξώφυλλα τοῦ παρα­θύ­ρου ἐπί μίαν ὥραν ἡμερησίως, ὡς ἐπίσης καί νά ἔχῃ ἐπίσκεψιν 10΄ καθ᾿ ἑκάστην.

᾿Εκτός τοῦ κ. Βαρβιτσιώτη, ἐνθυμοῦμαι, ὅτι εἶχα ἐν­εργήσει καί διά τούς ἄλλοτε βουλευτάς καί ῾Υπουρ­γούς κ. κ. Εὐάγγελον Σαββόπουλον καί Χρ. ᾿Α­ποστολᾶκον, πού εἶχαν ἐπικαλεσθῆ τήν παρέμβασίν μου.

Πλέον λεπτομερεῖς πληροφορίας μοῦ ἔδωσε τό ἀν­τίγραφον μιᾶς ἐπιστολῆς, ἡ ὁποία ἀπηυθύνετο πρός τούς κ. κ. Π. Κανελλόπουλον καί Γ. Μαῦρον, ὡς καί πρός τούς διατελέσαντας ἀρχηγούς καί ὑπαρχηγούς τῶν ᾿Επιτελείων τῶν τριῶν ὅπλων, ᾿Αντιστρατήγους: Κωνσταντῖνον Τσολάκαν, Θρασ. Τσακαλῶτον, Σόλ. Γκίκαν, ᾿Αθαν. Φροντιστήν, ᾿Ιωάν. Πιπιλῆν, Θ. Γρηγο­ρόπουλον, Δ. ᾿Αρμπούζην, Π. Δημόπουλον, ᾿Ανδρ. Σιαπκαρᾶν, Π. Νικολόπουλον, Σ. Καλλικούρδην, ᾿Α. Σακελλαρίου, τούς ᾿Αντιναυάρχους καί ῾Υποναυάρ­χους: Κ. ᾿Εγκολφόπουλον, Σ. Αὐγέρην, ᾿Α. Παναγιω­τόπουλον, ᾿Ι. Μασουρίδην, ῾Ιπ. Δέδεν καί τούς ᾿Αντι­πτεράρχους: Δ. Θεοδοσιάδην, Μ. ᾿Αντωνάκον, Κ. Μαργαρίτην.

῾Η ἐπιστολή ἐκείνη εἶχεν ὡς ἑξῆς:

«25 χλμ. βορείως τῶν ᾿Αθηνῶν, εἰς τά προάστεια Βαρυμπόπη καί Δροσιά, δύο γνωστά ξενοδοχεῖα, με­τατραπέντα εἰς φυλακάς “φιλοξενοῦν” ἕνα σημαντικόν ἀριθμόν ἐξεχουσῶν προσωπικοτήτων ἐκ τῶν ἀρί­στων τοῦ στρατοῦ καί τῆς κοινωνίας τῆς Χώρας. Οὗ­τοι, ἀπό 8 περίπου μηνῶν, ὑφίστανται μίαν ἀπάνθρωπον μεταχείρισιν, ἀπαράδεκτον δι᾿ οἱανδήποτε πολιτισμένην Χώραν.

Οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν εἶναι στρατηγοί καί ἄλ­λοι ἀνώτεροι ἀξιωματικοί, ἀποστρατευθέντες μετά τήν ἐπανάστασιν τῆς 21.4.67 ἤ τό ἀποτυχόν βασιλικόν πραξικόπημα τῆς 13.12.67. Μαζί μέ αὐτούς εἶναι ἀκό­μη καί μερικαί διακεκριμέναι προσωπικότητες τῆς ἑλ­ληνικῆς κοινωνίας.

᾿Εξ αὐτῶν 33 εὑρίσκονται εἰς τό ξενοδοχεῖον-φυλακή τῆς Βαρυμπόπης. Εἰς Δροσιάν πλέον τῶν 20. ῞Απαντες οὗτοι συνελήφθησαν κατά τό διάστημα ἀπό τέλους Μαΐου 1969 μέχρι καί μερικάς ἑβδομάδας μετά. Οἱ περισσότεροι ἔχουν συμπληρώσει ἤδη 8μηνον στέρησιν τῆς ἐλευθερίας των, κρατοῦνται δέ συνεχῶς ἐν τελείᾳ ἀπομονώσει.

᾿Επί ἑβδομάδας μετά τήν σύλληψίν των ὑπεβλή­θησαν εἰς ἀνακρίσεις ἀνηκούστου καί παρανοϊκῆς βαρβαρότητος, μέσα εἰς τούς ἀπαισίους χώρους τῆς στρατιωτικῆς ἀστυνομίας ὡς “ὕποπτοι” (ἁπλῶς καί μόνον) “ἀντικαθεστωτικῶν κινήσεων”, ἤ “φιλοβασιλι­κῆς συνωμοσίας”. Οἱ ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἀξιωματικοί, ἥρωες τοῦ β΄ παγκοσμίου πολέμου, τοῦ συμμοριτοπολέμου, καθώς καί τοῦ πολέμου τῆς Κορέας, ἐπιτελέσαν­τες εἰς τό ἀκέραιον τό καθῆκον των καί πλειστάκις παρασημοφορηθέντες, ὡς ἐπίσης καί οἱ εἰς τάς αὐτάς φυλακάς κρατούμενοι πολῖται, οἱ ὁποῖοι ἅπαντες εἰς ἕνα δημοκρατικόν καθεστώς θά ἐθεωροῦντο ἄξιοι παντός σεβασμοῦ, ἔτυχον βαναυσοτάτης συμπερι­φο­ρᾶς, ἐκακοποιήθησαν καί μερικοί ἐξ  αὐτῶν ὑπέστη­σαν σωματικά βασανιστήρια. ᾿Ανεκρίνοντο ἐπί ἡμερόνυκτα χωρίς διακοπήν, ἄϋπνοι καί χωρίς τροφήν, ὑποχρεούμενοι εἰς συνεχῆ ἐπί ἡμέρας ὀρθοστασίαν. Μερικοί δέ ἐξ αὐτῶν ἐδάρησαν ἤ ἐβασανίσθησαν κα­τά ἄλλους τρόπους κατά τήν διάρκειαν αὐτῶν τῶν ἀ­νακρίσεων. ῞Ολοι παρέμειναν ἐπί ἑβδομάδας εἰς μπουντρούμια καί ὑπό συνθήκας ἀπιστεύτους, χωρίς φῶς, μέ ἐλαχίστην τροφήν καί νερό, καμμίαν ἐπαφήν μέ τάς οἰκογενείας των, τίποτε διά νά διαβάζουν, ἀπό­λυτον σιωπήν, σκαιάν συμπεριφοράν τῶν δεσμοφυ­λάκων.

῞Οταν ἔληξαν αἱ ἀνακρίσεις, μετεφέρθησαν περί τά τέλη Σεπτεμβρίου 1969 εἰς τά ἀναφερθέντα ξενοδο­χεῖα-φυλακάς. ῎Εκτοτε εὑρίσκονται ἐγκάθειρκτοι ἐ­κεῖ, χωρίς νά ἔχῃ ἀπαγγελθῆ κατηγορία ἐναντίον των ἤ νά ληφθῇ οἱονδήποτε διαδικαστικόν μέτρον, χωρίς καμμίαν προοπτικήν διά τήν τύχην των, ἤ διά τό ἄν ἡ “ὑπόθεσις” θά ἀχθῇ εἰς τό δικαστήριον.

Μετά τήν βάναυσον συμπεριφοράν καί τά μαρτύρια τῶν ἀνακρίσεων, ἡ μεταχείρισις τῆς ὁποίας τυγχά­νουν εἰς τά δύο αὐτά ξενοδοχεῖα-δεσμωτήρια προκα­λεῖ τήν ἐξέγερσιν. Προσπαθοῦν νά τούς ἐξουδετερώσουν τελείως, ὑποβάλλοντες αὐτούς εἰς τό μαρτύριον τῆς πλήρους ἀπομονώσεως. Ζοῦν ὁ καθείς εἰς τό δω­μάτιον-κελλί του, ὅπου κατ᾿ οὐσίαν τό φῶς τῆς ἡμέ­ρας δέν εἰσέρχεται ποτέ, διότι τά παραθυρόφυλλα παραμένουν σφραγισμένα 24 ὧρας τό 24ωρον. Εἰς Βαρυμ­πόπην ὁ κάθε κρατούμενος ἔχει δικαίωμα εἰς 20λε­πτον ἡμερήσιον μοναδικόν περίπατον εἰς τόν διά­δρομον καί ὄχι εἰς τό ὕπαιθρον (ὁ διεθνής κανο­νισμός διά καταδίκους ἐγκληματίας ὁρίζει τοὐλάχι­στον 2ω­ρον περίπατον ἡμερησίως εἰς τό ὕπαιθρον). ᾿Επίσης, ἔχουν δικαίωμα ἑβδομαδιαίως εἰς 10λεπτον ἐπιτη­ρουμένην ἐπίσκεψιν τῶν συζύγων των καί μό­νον. ᾿Α­παγορεύεται αὐστηρῶς ἡ μεταξύ τῶν κρατουμένων συναναστροφή καί συνομιλία. ᾿Επιτρέπεται ἡ ἀ­νά­γνωσις μόνον δύο ἡμερησίων ἐφημερίδων, μερικῶν περιοδικῶν καί βιβλίων, τά ὁποῖα προηγουμένως λο­γοκρίνονται.

Διά τούς ἐγκλείστους τῆς Δροσιᾶς (οἱ ὁποῖοι καί ὑπέστησαν τά περισσότερον φρικτά βασανιστήρια κα­τά τήν διάρκειαν τῶν ἀνακρίσεων), ἡ μεταχείρισις εἶ­ναι ἀκόμη αὐστηροτέρα, κατά κυριολεξίαν βάρβαρος. Καί δι᾿ αὐτούς ἐπίσης ἰσχύει τό καθεστώς τῆς πλήρους ἀπομονώσεως. Δικαιοῦνται μιᾶς 10λέπτου ἐπισκέψεως ἑβδομαδιαίως, παρουσίᾳ ὡπλισμένων δεσμο­φυλάκων. Εἶναι ἐπί πλέον καί τό ἀντικείμενον ὕβρεων καί ἀπειλῶν καί ἄλλων ἐξευτελιστικῶν μεταχειρίσεων ἐκ μέρους τῶν δεσμοφυλάκων των, οἱ ὁποῖοι εἰσέρ­χονται αἰφνιδιαστικῶς μέ σκαιότητα, ὡς ἐπιδρομεῖς εἰς τά κελλιά των πλειστάκις κατά τήν διάρκειαν τῆς ἡμέρας καί τῆς νυκτός.

᾿Εκτός τῶν ἐγκαθείρκτων αὐτῶν τῆς Βαρυμπόπης καί τῆς Δροσιᾶς, ὑπάρχει ἀκόμη καί ἡ τραγική πε­ρίπτωσις ἑνός στρατηγοῦ (στρατιωτικοῦ ἀκολούθου ἄλλοτε εἰς ῎Αγκυραν, ὡς καί ἐκπροσωπήσαντος τήν ῾Ελλάδα εἰς τό Shape), ὁ ὁποῖος κρατεῖται εἰς ἕνα ὑπόγειον ρυπαρόν κελλί τῆς Διοικήσεως Χωροφυ­λακῆς Ν. ᾿Ιωνίας, ἡ ὁποία ἔχει ἀπαισίαν φήμην, χωρίς φῶς καί εἰς πλήρη ἀπομόνωσιν. ῾Η ὑγεία του ἔχει σοβαρῶς προσβληθῆ. Δέν γνωρίζει πλέον ἄν εἶναι ἡμέρα ἤ νύκτα, ἀγνοεῖ καί τήν ἡμερομηνίαν.

Λόγῳ τοῦ ὅτι ἡ κατάστασις αὐτή διαρκεῖ ἀπό μη­νῶν, οἱ κρατούμενοι (οἱ πλεῖστοι τῶν ὁποίων εἶναι ἄνθρωποι μιᾶς ὡρισμένης ἡλικίας, ἤ μέ παλαιά τραύ­ματα ἐκ τῶν πολέμων), ἔχουν ἀρχίσει νά αἰσθάνωνται τόν ἀντίκτυπον εἰς τήν ὑγείαν των. ᾿Επί ὁλοκλήρους μῆνας δέν ἔχουν πατήσει εἰς τό χῶμα, οὔτε ἀναπνεύσει τόν ἀέρα τῆς ὑπαίθρου. ῾Η ὅρασίς των ἔχει προσβληθῆ ἀπό τήν μακροχρόνιον διαβίωσιν ὑπό τό τε­χνητόν φῶς τῶν ἠλεκτρικῶν λαμπτήρων. Μέ τήν σιω­πήν καί τήν ἀπομόνωσιν, μερικοί ἔχουν ἀρχίσει νά χάνουν τήν εὐχέρειαν τῆς ὁμιλίας.

Δέν θά εὑρεθῇ κανείς εἰς τόν ἐλεύθερον πολιτισμέ­νον κόσμον διά νά ἀσχοληθῇ μέ τήν περίπτωσιν τῶν ἀν­θρώπων αὐτῶν (ἥτις, δυστυχῶς, εἶναι μία ἐν μέσῳ πολλῶν ἄλλων), οἱ ὁποῖοι ἔχουν καταδικασθῆ σιω­πηρῶς εἰς ἀργόν θάνατον καί δέν τούς δίδεται καμμία δυνατότης διαμαρτυρίας; Δέν ἀποτελεῖ τό γεγονός αὐτό προσβολήν διά τήν ἀνθρωπότητα;

῾Υμεῖς, τώρα, ὅπου ἐπληροφορήθητε περί τῆς τύχης των, τί προτίθεσθε νά πράξητε; Θά διαμαρτυρηθῆτε διά τό συγκεκριμένον τοῦτο γεγονός ἤ θά σιωπήσετε; Εἶ­ναι βεβαίως γνωστόν, ὅτι δέν συμφωνεῖτε μέ τάς με­θόδους τῆς κυβερνώσης ὁμάδος. ῾Η σιωπή, ὅμως, εἶναι πιθανόν νά ἐκλαμβάνηται ἀπό πολλούς ὡς ΑΝΟΧΗ».

Πηγή: Μ Α&Μ Ν.