Οι αυταπάτες μας - π. Βασίλειος Θερμός

Υπάρχουν τόσα περιθώρια αυταπάτης, υπάρχουν άνθρωποι που θα ορκίζονταν ότι αγαπούν, αλλά οι άλλοι υποφέρουν κοντά τους, όσοι δέχονται την "αγάπη" τους. Ή υπάρχουν άνθρωποι που είναι απολύτως βέβαιοι ότι έχουν συγχωρέσει κάποιον και αρκεί να συμβεί κάτι έκτακτο οπότε έρχεται στην επιφάνεια όλο το κύμα της μνησικακίας.
Ακριβώς επειδή υποκείμεθα σε αυταπάτες, λοιπόν, γι' αυτό χρειαζόμαστε βοηθούς μέσα στην πνευματική πορεία. Θα είναι ο πνευματικός αυτός ο βοηθός, αλλά θα είναι και άλλοι άνθρωποι. Θα ακούσουμε και θα δούμε πολύτιμα στοιχεία και από άλλους ανθρώπους.
Ή μερικές φορές όχι με τη μορφή της συμβουλής ή της γνώμης. Αν εγώ έχω την αυταπάτη ότι συγχώρεσα την γυναίκα μου για κάτι που έγινε προχθές μεταξύ μας που με ενόχλησε, αλλά σήμερα με κάποια μικρή λεπτομέρεια ένιωσα να βγαίνουν οι εκκρεμότητες πάλι στην επιφάνεια, μου είναι πολύτιμος συνεργάτης, παρόλο που δεν το έκανε ίσως σκόπιμα ότι μου αποκαλύπτει αυτή την κρυμμένη πλευρά. Δηλαδή μπορούμε πράγματα να αξιοποιούμε ευκαιρίες που προέρχονται από την ίδια την ζωή.
Και η πνευματική καθοδήγηση που υπάρχει στην Εκκλησία, οι μελέτες, οι προσευχές, τα μυστήρια, η Θεία Ευχαριστία, στον κάθε άνθρωπο γίνονται το αντίστοιχο φάρμακο ανάλογα σε ποιο στάδιο βρίσκεται. Δηλαδή, ο Χριστός συγκαταβαίνει ώστε με τη Θεία Ευχαριστία πηγαίνοντας στον αρχάριο τον κάνει να προχωρήσει λίγο παραπάνω, πηγαίνοντας στον προχωρημένο τον οδηγεί σε πρόοδο, πηγαίνοντας στον τέλειο τον πάει πιο πάνω. Όλο αυτό το πλέγμα καταστάσεων και παραγόντων είναι εκείνο το οποίο μας προφυλάσσει από τις αυταπάτες - που και πάλι δεν θα τις αποφύγουμε εντελώς.
 

π. Βασίλειος Θερμός

Από το βιβλίο " Ο έρωτας του απολύτου " 

• εκδόσεις Αρμός