"Υπέρ της του κόσμου ζωής". - Πέτρος Θωμαΐδης

"Υπέρ της του κόσμου ζωής".

Ήταν Μάρτιος του 2020,όταν είδε το φως της δημοσιότητας ένα κείμενο που έπρεπε κανονικά να έχει γίνει αντικείμενο συζητήσεων, μαθημάτων,
κηρυγμάτων, διαλέξεων,
σεμιναρίων και, κυρίως, εφαρμογών στην ποιμαντική πρακτική της Εκκλησίας.
Ο πλήρης τίτλος του ήταν: "Υπέρ της του κόσμου ζωής: Το κοινωνικό ήθος της Ορθόδοξης Εκκλησίας" και με αυτό ερχόταν στο προσκήνιο η κοινωνική πράξη," με την επισημότητα και τη βαρύτητα που έχει ο φορέας του, δηλαδή το Οικουμενικό Πατριαρχείο", αφού το εν λόγω κείμενο είχε εγκριθεί από τη Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ο λόγος του κειμένου αυτού είναι "κριτικός,αυτοκριτικός,
απελευθερωτικός,
ελπιδοφόρος και όχι
γκρινιάρικος", σχολιάζει ο Papathanasiou Athanasios.
"Επιχειρεί με στιβαρό θεολογικό λόγο να αφουγκραστεί τις προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου, σε διάλογο με ποικίλα ρεύματα και κρίσιμα θέματα, όπως, μεταξύ άλλων, η κοινωνική αδικία, η φτώχεια, η κλιματική αλλαγή, η προσφυγική κρίση, οι σχέσεις κράτους-Εκκλησίας, τα δικαιώματα του ανθρώπου, η σχέση θρησκείας και επιστήμης, ο οικουμενικός και διαθρησκειακός διάλογος, ο εθνικισμός, ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας κ.ά", σημειώνει ο Pantelis Kalaitzidis.
Δυστυχώς το κείμενο αυτό πέρασε σχεδόν απαρατήρητο.
Η επίκληση της πανδημίας covid ως αιτίας της αγνοήσεως του δεν μπορεί να είναι πειστική• μπορεί πράγματι να εγκλωβιστήκαμε ανάμεσα στην αμυντική ανησυχία να υπερασπιστούμε τη Θεία Κοινωνία και τον τρόπο της Θείας Μετάληψης από τη μιά και στον εσωτερικό θεολογικολογιζόμενο εμφύλιο για τα μέτρα, τη μάσκα και το εμβόλιο από την άλλη, αυτό όμως δεν μπορεί να συνιστά επαρκή δικαιολογία.
Και καλά οι πολλοί. Μα να μην βρεθεί μία Επισκοπική Εγκύκλιος ή μια έστω ανακοίνωση κάτι περί αυτού να πει ή κάτι από αυτό να δανειστεί; Ομιλίες ολόκληρες θα μπορούσαν σε μιά μόνο παράγραφο του κειμένου αυτού να είχαν βασιστεί.
Χρειάστηκαν δύο και πλέον χρόνια ώστε μέσω του σχετικού αφιερώματος στο πρόσφατο εξαιρετικό τεύχος του περιοδικού "Σύναξη" να μάθουμε για το κείμενο και να το αναζητήσουμε ως πολύτιμη προφητική μαρτυρία ευαγγελικών κριτηρίων στην καθημερινότητα και ως άλλης ποιότητας τροφή από αυτήν που φάγαμε ως ήττα..
 

Πέτρος Θωμαΐδης