ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΤΟ  ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ  ΦΡΟΝΗΜΑ  ΤΟΥ  ΙΟΥΔΑ 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

      Ασφαλώς. «Νους αποστάς του Θεού ή κτηνώδης γίνεται ή δαιμονιώδης» ως γράφει Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς! Αλλά επίσης ασφαλώς στο γραφόμενο που διαβάζω σε ανάρτηση: «Όταν ο Ιούδας πήρε το ψωμί (Σώμα Χριστού) τότε μπήκε μέσα του ο σατανάς»-Ιω.13,27-αυτό το ψωμί δεν ήταν «Σώμα Χριστού», δεν ήταν Θεία Μετάληψη, Θεία Κοινωνία! Αυτό συνάγεται από το ευρύτερο κείμενο, όπου στο τελευταίο πασχάλιο δείπνο, το γνωστό σ’ εμάς «Μυστικό Δείπνο», οι απολαμβάνοντες «ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης εν υπερώω τόπω» μαθητές «δαιτημόνες οι μακαριστοί, ακούν το Χριστό να τους ανακεφαλαιώνει λόγω τε και έργω τις πιο βασικές διδαχές Του. Και, κάποια στιγμή με όχι λίγη ταραχή-«εταράχθη τω πνεύματι»-να τους αποκαλύπτει και να τους λέει-«εμαρτύρησε και είπεν»-το ακόλουθο εκρηκτικά φοβερό! «Ένας από σας θα με προδώσει στους εχθρούς μου»!

     Μετά από αυτό, να μένουν αποσβολωμένοι όλοι, ανάστατοι, ενεοί, να αλληλοκοιτιούνται, κι ο ένας μετά τον άλλο να τον ρωτά, μην είναι αυτός. Κι ο Πέτρος από την πλευρά του να ενεργεί αλλιώς. «Κάνει νόημα στον Ιωάννη, που ο Ιησούς τον αγαπούσε, να τον ρωτήσει και να μάθει ποιος … Έγειρε τότε εκείνος ο μαθητής στο στήθος του Ιησού και τον ρώτησε ... Ο Ιησούς αποκρίθηκε. «Είναι εκείνος στον οποίο θα του δώσω ένα κομμάτι ψωμί αφού το βουτήξω  στο πιάτο».

Παίρνει τότε ο Χριστός ένα κομμάτι ψωμί το βουτάει στο πιάτο και το δίνει στον Ιούδα». Πρόκειται για ένα φιλόφρον κέρασμα-ας πούμε έτσι «για ένα μεζεδάκι», πράγμα όχι ασυνήθιστο στην Ανατολή, και στα καθ’ ημάς. Συνάμα και για μια αφυπνιστική διαμήνυση ν’ αποφασίσει να συνέλθει έστω και την τελευταία ώρα!

      «Όταν ο Ιούδας πήρε το ψωμί μπήκε ο σατανάς μέσα του». Και ο Χριστός που και γνωρίζει και καταλαβαίνει τι του συμβαίνει, αλλά και πόσο κρίσιμη είναι η ώρα, επιμένει και του λέει ίσια και καθαρά. «Ό,τι έχεις να κάνεις, κάντο το ταχύτερο». Με άλλα λόγια, «δική σου η απόφαση, στο χέρι σου είναι όλα»! «Αυτό δεν του το λέει προστακτικά, ούτε συμβουλευτικά, αλλά ονειδιστικά, γιατί ήθελε να διορθωθεί. Επειδή όμως είδε ότι έμενε αδιόρθωτος τον άφησε», εξηγεί Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. «Εκείνος -Ιούδας- αφού πήρε το ψωμί, βγήκε αμέσως έξω. Ήτανε νύχτα», προσθέτει με νόημα προσφυέστατα ο Ευαγγελιστής, ήγουν, η ώρα των έργων των σκοτεινών!

     Αυτά δεν αναιρούν. Ούτε το γραφόμενο από τον Ευαγγελιστή Λουκά ότι, «πριν το Πάσχα, μπήκε ο σατανάς στον Ιούδα … Αυτός πήγε στους αρχιερείς, τους γραμματείς και τους στρατηγούς του ναού και συμφώνησε τα της προδοσίας»-22,1κε. Ούτε τη διαφαινόμενη και από Ματθαίο και Μάρκο άκρως άκρα μακροθυμία του Χριστού! Που, παρότι ως Θεός γνωρίζει τα πάντα, και κρατάει τον Ιούδα στο Δείπνο, και πλένει τα πόδια του όπως όλων, και του απαντάει ίσια και καθαρά στο θρασύ του κι αναίσχυντο ερώτημα. «Μήπως είμαι εγώ Κύριε; Κι ο Ιησούς του απάντησε. «Συ είπας». Δηλαδή, «Και βέβαια, όπως το είπες»-Μτθ.26,7κε.

     Κατά ταύτα η παράθεση από Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο. «Μάθε, λοιπόν, ότι όποιος κοινωνεί αναξίως βάζει μέσα του το διάβολο», που είναι μια πιο έντονη επισήμανση από το Μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας της σοβαρότητας του θέματος της προσωπικής Θείας Μετάληψης και Κοινωνίας, μένει μετέωρη εδώ. Έχει άλλη βάση, σχετίζεται και δένει θαυμάσια με το θέμα αυτό ως το κανονίζει ο Απ. Παύλος ρητά και καθαρά. «Δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν -«Γι αυτό πρέπει να εξετάζει κανείς προσεκτικά τον εαυτό του»- και ούτω εκ του άρτου εσθιέτω και εκ του ποτηρίου πινέτω». Διότι, συνεχίζει και επισημαίνει. «Ο εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει-κριματίζεται- μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου». Πράγμα που, ολοκληρώνει και ξεκαθαρίζει, είναι κάτι που έχει αυτήν κι αυτήν τις συνέπειες. «Δια τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί»!-Κορ.11,28-30.

******   ***   ******

       Ας μου συγχωρηθεί, λοιπόν, χωρίς να με απολείπει ο προς ον απευθύνομαι κληρικό οφειλόμενος σεβασμός, να ρωτήσω από πού και πώς συνάγεται ότι ο Ιούδας «απέκτησε νου, φρόνημα διαβόλου επειδή κοινώνησε -(Σώμα Χριστού)- έχοντας δόλο και πονηρία στην καρδιά του», που βέβαια είχε; Από πότε το απλό ψωμί στο φιλόφρον κέρασμα του Μεγάλου Οικοδεσπότη, αλλά και αφυπνιστικό επισήμανσης έσχατης ώρας, από τούτο και κρίσιμο για σοβαρές αποφάσεις, είναι κοινωνία Σώματος Χριστού; Και όλα τα άλλα, όπως: «Αν δεν κοινωνούσε -Σώμα Χριστού- ο σατανάς δε θα εισερχόταν στην ψυχή του»! «Και ίσως να μην αυτοκτονούσε»! «Και μια φορά κοινώνησε αναξίως! Αν κοινωνούσε και πάλι θα έμπαιναν στην ψυχή του λεγεώνες»-δαιμόνων! Αντί τούτων θα έλεγα πως αν ο Ιούδας και μετά την προδοσία έπαιρνε το δρόμο που ο Πέτρος μετά την άρνηση. «Και εξελθών έξω έκλαυσεν πικρώς»! Τα πράγματα δείχνουν ότι στην άκρως άκρα μακροθυμία και συνακόλουθη Αγάπη του, ο Χριστός θα συγχωρούσε κι αυτόν. Και, η αγγελική αναστάσιμη παραγγελία στις Μυροφόρες. «Είπατε τοις μαθηταίς αυτού και τω Πέτρω>…»-Μρκ.16,7- θα περιλάμβανε και το όνομα του Ιούδα !

           Τώρα, το αν τελικά ο Ιούδας έμεινε, και άκουσε και τα όσα φοβερά είπε ο Χριστός γι αυτόν που θα τον πρόδιδε -«καλύτερα να μην είχε γεννηθεί αυτός ο άνθρωπος»- επίσης αν ήταν παρών στην παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, και κοινώνησε μαζί με τους άλλους. Και, όταν τέλειωσαν και βγήκαν -«και υμνήσαντες εξήλθον»- για το όρος των Ελαιών, αυτός διολίσθησε στο έργο της προδοσίας που είχε δεσμευτεί και αναλάβει, είναι κάτι που αφήνεται να διαφανεί ευκρινώς στα κείμενα των τριών Συνοπτικών Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά, ως ενδεικτικό και αποδεικτικό της άκρως άκρας μεγαλοθυμίας του Κυρίου Ιησού Χριστού! Και επιβεβαιώνεται από το ότι σε λίγο έφτασε εκεί -στο όρος των Ελαιών- ως προπομπός και οδηγός της προς σύλληψη κουστωδίας !

      Ο Ιωάννης, που γράφει σε  βαθιά γηρατειά, έχοντας όμως μπρος στα μάτια του ζωντανά αυτά τα συγκλονιστικά, μας παραδίδει ότι μετά και παρά το φιλόφρον, συν αφυπνιστικό, συν κρίσιμο κέρασμα του Χριστού στον Ιούδα με κοινό ψωμί βουτηγμένο επίσης σε πιάτο κοινό, αυτός μένει και επιμένει στο δαιμονικό κόσμο του! Παίρνει το διάβολο αγκαζέ ή μάλλον τον σύρει έρμαιο αυτός στη διάπραξη του ασύλληπτα κι ανείπωτα φοβερά φοβερού εγκλήματος, την προδοσία και παράδοση Ιησού Χριστού του Θεού που, και αιμάτινη Αγάπη, και Ανάσταση, και «ζωή και περισσόν ζωής εστί». Για όλους όσους τον πιστεύουν-εμπιστεύονται και ξέρουν να Τον αγαπούν, αγαπώντας τους ελάχιστους αδελφούς Του. Αμήν!

Αθανάσιος Κοτταδάκης