Μνήμη των Αγίων Αδριανού και Ναταλίας (26 Αυγούστου)

 Η Αγία μας Εκκλησία τιμά σήμερα τους ομοζύγους Αγίους Αδριανό και Ναταλία, που κατάγονταν από τη Νικομήδεια και έζησαν περί τα τέλη του 3^ου αιώνα μ.Χ.
Ο συγκινητικός βίος των δύο αυτών Αγίων αποτελεί ζωντανή απόδειξη ότι ο γάμος και η συζυγία δεν πρέπει να θεωρούνται εμπόδια προς τη σωτηρία και την αγιότητα. Αντίθετα, είναι μια ελεύθερη επιλογή συμπλήρωσης της ελλειμματικότητας του Νυμφίου και της Νύμφης. Αναδεικνύονται ως ένα σωτήριο αγώνισμα τελείωσης των ομοζύγων εν Χριστώ και εντός της Εκκλησίας, ως «κατ’ οίκον Εκκλησία», όπως ο Απ. Παύλος χαρακτηρίζει την οικογένεια: Το ζεύγος Αδριανός και Ναταλία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς οι σύζυγοι, οφείλουν να συμβάλλουν στην κατά Θεό επιτυχία της συζυγίας, δηλαδή στη θέωση όλων των μελών της οικογένειας.
Ο Άγιος Αδριανός υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της σύλληψης και των βασανιστηρίων στα οποία είχαν υποβληθεί από τους διώκτες τους 23 Χριστιανοί. Η πίστη και η αυταπάρνηση που επέδειξαν οι υποψήφιοι μάρτυρες κατένυξαν την ψυχή του, σε σημείο να προσέλθει και ο ίδιος στους δημίους και να δηλώσει, με θάρρος, ότι είναι Χριστιανός και επιθυμεί να μαρτυρήσει για την αγάπη του Χριστού.
Η Ναταλία όχι μόνο δε δειλίασε από το τραγικό αυτό γεγονός, αλλά πήγε στη φυλακή και ενεθάρρυνε το σύζυγό της, ο οποίος και παρέμεινε πιστός μέχρι τέλους και δέχθηκε μαρτυρικό θάνατο. Τα λείψανα του ιδίου και άλλων μαρτύρων μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν στην Αργυρούπολη. Στον ίδιο χώρο ήρθε αργότερα και μαρτύρησε η αγία Ναταλία, όπου και παρέδωσε το πνεύμα, παραμένοντας κυριολεκτικά για πάντα κοντά στο σύζυγό της.
Η πνευματική υποταγή και η αφοσίωση των συζύγων κάτω από την οικογενειακή εστία, είναι τα θεμέλια της ευτυχίας, της ωρίμασης της αγάπης και της αρμονίας ανάμεσα στους συζύγους και κατ’ επέκταση ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, η οποία καταξιώνεται ως «κατ’ οίκον Εκκλησία».
Επιπλέον, σύμφωνα με τον Άγιο άσκητή Ισαάκ το Σύρο: «Ο δρόμος του Θεού είναι καθημερινός σταυρός. Κανένας με άνεση δεν ανέβηκε στον ουρανό». Είτε μέσα στον έγγαμο βίο είτε τη μοναστική πορεία προς την αγιότητα.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου