Ο Αλεξανδρεύς, ως συνήθως, θεολογεί διά της ποιήσεως. Για άλλη μια φορά άγγιξε την καρδιά μου και έγραψε όσα θα ήθελα να πω, αλλά δεν έχω ούτε το τάλαντό του, ούτε -φευ!- τη θεολογική ματιά του. Ο Κύριος να τον ευλογεί πλουσιοπάροχα. Αναστάσιε, συγχαρητήρια για τους συνεργάτες σου!
Ιδιαίτερα οι τρεις τελευταίοι στίχοι-"ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο"- από παράκληση μέχρι θερμή ικεσία όλων μας. Αθανάσιος Κοτταδάκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκ βαθέων αληθινή παράκληση-εξομολόγηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαρδιακός ο λόγος του ποιήματος.
Ο Αλεξανδρεύς, ως συνήθως, θεολογεί διά της ποιήσεως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια άλλη μια φορά άγγιξε την καρδιά μου και έγραψε όσα θα ήθελα να πω, αλλά δεν έχω ούτε το τάλαντό του, ούτε -φευ!- τη θεολογική ματιά του.
Ο Κύριος να τον ευλογεί πλουσιοπάροχα.
Αναστάσιε, συγχαρητήρια για τους συνεργάτες σου!
Ωραίο... ανθρώπινο... αληθινό!
ΑπάντησηΔιαγραφή