«Παραμένοντας γήινοι... στο φεγγάρι» - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

 «Παραμένοντας γήινοι... στο φεγγάρι»

 

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

6 Αυγούστου 2022
Μεταμόρφωση του Σωτήρος
 
Αυτή η γιορτή η τόση ιδιότυπη, η αποκαλυπτική, η απρόβλεπτη, που μας ανοίγει προοπτικές και δυνατότητες, που μας μαθαίνει να βλέπουμε «κοιτάζοντας στην κάμπια, την πεταλούδα» και μας ζητάει να μάθουμε με την προσευχή «να μπορούμε να σκεπτόμαστε και κάτι άλλο εκτός από τον εαυτό μας» για να υπάρξει πιθανότητα «να συμβεί και σε μένα», μας βγάζει από την έλξη της γης, μας ξεκολλά και μας ανοίγει όλους τους ορίζοντες... ορατούς και μη. Αλλοίμονο σ’ όσους εξαντλούν τον κόσμο τους «μέσ’ στον υπνόσακκο των ορατών».
Πήρε ο Χριστός τρεις μαθητές (Πέτρο – Ιάκωβο – Ιωάννη) και απομονώθηκε στο βουνό του Θαβώρ (που σημαίνει ύψος!). Και εκεί, όπως και κάτω από το βουνό στον συνήθη βιότοπο της καθημερινότητάς τους, παρέμεναν «γήινοι» με τις ανάγκες και αντιλήψεις που κουβαλούσαν. Η ανάβαση στο Θαβώρ δεν ήταν αθέλητη αλλαγή, αλλά φανέρωση πρότασης, τι μπορεί να γίνει κάθε άνθρωπος.
Βεβαίως το τι μπορεί να γίνει ο άνθρωπος, είναι προσθήκη ποιότητας, όχι αλλαγή δεδομένων! Σε μας τους σημερινούς, οι κοσμοναύτες μας δίδαξαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει «εγκαταλείποντας» την ατμόσφαιρα, μονάχα «αν πάρει μαζί του» τις συνθήκες της γης! Αν εκείνοι (οι κοσμοναύτες) δεν είχαν εφοδιαστεί με οξυγόνο και αν δεν μπορούσαν να φάνε γήινη τροφή, δεν θα είχαν επιβιώσει. Έβλεπαν εκστατικοί το μεγαλείο της Δημιουργίας και του διαστήματος, παρέμεναν όμως γήινοι... στο φεγγάρι!!
Έτσι και οι απόστολοι. Έβλεπαν το πρόσωπο του Χριστού «ἀνεκφράστως ἐξαστράπτον» και συγχρόνως δεν μπορούσαν να ελευθερωθούν από την αγωνία της διαμονής (... ποιήσωμεν τρεῖς σκηνάς...!). Έτσι είναι ο άνθρωπος, κράμα μεγαλείου και πεζότητας.
Η έντονη συγκίνηση που αισθάνονται οι απόστολοι μπροστά στην «εισβολή» του απρόβλεπτου, τους αφήνει άναυδους. Αυθόρμητα εκφράζουν ό,τι περνάει από το μυαλό τους. Είναι ευτυχισμένοι, ενθουσιασμένοι, ευχαριστημένοι, και εννοούν να συνεχίσει αυτή η ευτυχία τους. Να διαρκέσει, να μη σταματήσει στο τόσο και στο εκεί! Ο Χριστός όμως δεν θέλει να είναι η υπόθεση μια εγωκεντρική ευφορία, ακόμα και στη λογική «όλοι μαζί στο κουκούλι μας»! Σκέφτεται και τους άλλους. Αυτούς τους τρεις τους πήρε μαζί του όχι γιατί ήταν οι καλύτεροι, αλλά γιατί ήταν οι... δυνατότεροι. «Ἠδύναντο...» έστω και εν μέτρω. Ο Χριστός ήθελε να ελευθερώσει τον Πέτρο από την λογική τού να συμβιβάζει κανείς τα πράγματα, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι ανέσεις και η βολή και οι συνηθισμένοι ρυθμοί! Αυτό δεν έκανε ο Πέτρος όταν προέτρεπε τον Χριστό να μη πάει στα Ιεροσόλυμα και να μη πεθάνει;; Γι’ αυτό το σκεπτικό δεν τον αποκάλεσε ο Χριστός... σατανά; Να λοιπόν τώρα, μεταμορφώνεται ο Χριστός δείχνοντας την μεγαλοπρεπή και αστραφτερή του παρουσία... στον «σατανά»!!. Του ανατρέπει το «προστατευτικό» σκεπτικό de facto. Του μαθαίνει (και σε μας μαζί μ’ εκείνον...) ότι είναι λάθος, ζημιά, και αδικία για τον εαυτό μας, όταν εγκαταλείπουμε την απότομη ανηφόρα της στιγμής, στο όνομα των ανέσεων του σώματος, στο όνομα του ενστίκτου αυτοσυντήρησης και των πιθανών κινδύνων, που απειλούν την σαρκική και την κοινωνική ζωή μας.
Ο Χριστός φανερώνει και δείχνει, σε ποια ποιότητα μεταλλάσσεται ο άνθρωπος, μένοντας άνθρωπος. Χωρίς να γίνει «πνευματικό ζόμπι», αλλά εξασφαλίζοντας (με τον τρόπο και την ποιότητα ζωής κατά το θέλημα του Χριστού) την απόκτηση «ενός... σπινθήρος» από αυτό το φως της Μεταμορφώσεως του Χριστού. Όσο αυτό γίνεται (Αυτό είναι ο λόγος και ο σκοπός ύπαρξης της Εκκλησίας), τόσο ο άνθρωπος αποχτάει μεγαλύτερη επικοινωνία με τον Θεό! Και όσο περισσότερους «...σπινθήρες» αποχτήσει, και μάλιστα αν τους συνενώσει, τόσο μεγαλύτερο γίνεται το φως του Θεού.
Η προσευχή και η μελέτη ακονίζουν την ύπαρξή μας να επιδιώξει και να αντέξει την συνάντηση. ΟΜΩΣ και στην Μεταμόρφωση, οι λέξεις από τον ουρανό είναι μετρημένες. Η νεφέλη... φεύγει. Ο Μωυσής και ο Ηλίας εξαφανίζονται. Η γοητεία της χαράς ατονεί... Πρέπει όμως όλα αυτά να γίνουν και να είναι τροφή μας στην συνήθη καθημερινή πεζοπορία.
Ο Χριστός με την Μεταμόρφωσή Του μας έδειξε αμυδρά και για λίγο, το Ποιός είναι, για να συνειδητοποιήσουμε ότι... «Μια τεράστια ΑΓΑΠΗ μας περιμένει».

Με αγάπη και ευχές

π. Θεοδόσιος

www.enoriako.info