Γεώργιος Λιάλιος, ο Νοσηλευτής της προσφοράς και της θυσίας

Σήμερα που εορτάζουμε την Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου πορεύθηκε προς τα ουράνια σκηνώματα

 ο  Γεώργιος Λιάλιος

Μέλος της Αδελφότητας Θεολόγων «Ο Σωτήρ».

Ο οποίος 72 χρόνια συμπαραστάθηκε στους πάσχοντες αδελφούς ως Νοσοκόμος.

Όσοι τον γνωρίσαμε διδαχθήκαμε πολλά από τον σεμνό χαρακτήρα του, την ταπεινή ψυχή του, την αγία βιωτή του, την αυταπάρνησή του για να προσφέρει αγάπη και να απαλύνει τον πόνο στον ασθενούντα αδελφό.
Για τον μεταστάντα θα γράψει η Αδελφότητα, στην οποία έζησε και πρόσφερε τις υπηρεσίες του.
Προσωπικά δοξάζω τον Θεό που τον γνώρισα και με δίδαξέ από την πολυετή νοσηλευτική του εμπειρία. Πολλά από τα όσα με είχε διδάξει τα μεταφέρω στην νέα γενιά των νοσηλευτών-τριών.
Θα παραθέσω στην μνήμη του, μερικά αποσπάσματα από κάποιες σημειώσεις που είχε χαράξει, ο μακαριστός Νοσοκόμος Γεώργιος Λιάλιος.
 
Για τον πόνο που συναντάς στα νοσηλευτικά ιδρύματα και για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσεις στον ασθενή έλεγε:
«Ὁ σημερινός κόσμος ἔχει γεμίσει κλινικές καί νοσοκομεῖα. Καί ἔχουν γεμίσει ὅλα καί περισσεύουν. Ὁ πόνος πολύς καί οἱ ἀσθενεῖς ἐκατομμύρια. Κι αὐτοί οἱ ἀσθενεῖς θέλουν ἀνθρώπους γιά νά τούς ἀνακουφίσουν τόν πόνο, γιά νά τούς περιποιηθοῦν τίς πληγές, γιά νά δέσουν τά αἱμοσταγῆ τραύματα. Καί ὅλα αὐτά πρέπει νά γίνουν ἀπό ἀνθρώπους προσφορᾶς καί θυσίας. Πρέπει νά βρεθοῦν ψυχές γεμάτες συμπόνοια καί διάθεση προσφορᾶς καί συμπαράστασης. Τοῦτα δέν θέλουν πολύ σκέψη, λογική καί ὑπολογισμό. Αὐτά ἐμποδίζουν στήν προσφορά. Θέλουν τόλμη, ἀπόφαση, αὐτοθυσία. Μόνον αὐτά θά σέ φτάσουν κοντά στό κρεβάτι τοῦ ἀσθενοῦς, μόνον αὐτά θά σοῦ προσφέρουν τή χαρά τῆς αὐταπάρνησης καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς προσφορᾶς.»
 
Για την αξία της νοσηλευτικής προσφοράς και ιδιαιτέρα του Νοσηλευτή – Νοσηλεύτριας δίδασκε:
 «Νοσοκόμος! Αὐτός πού σηκώνει μέρος τοῦ βάρους τοῦ ὅποιου ἀσθενή πού ἀξιώνεται νά ὑπηρετεῖ μ᾿ αὐτήν τήν εἰδικότητα. Νοσοκόμος λοιπόν, κοντά στούς ἀσθενεῖς. Στόν κάθε ἀσθενή μέ τό δικό του περιστατικό τῆς δικῆς του ἀσθένειας. Τόν νοσοκόμο δέν τόν ἐνδιαφέρει τό πρόσωπο, ἡ καταγωγή, ἡ ἡλικία, τό φύλο, ἡ ἰδιότητα. Τόν ἐνδιαφέρει τό περιστατικό τῆς ἀσθένειας καί μέ τί τρόπο θά ἀνακουφίσει τόν πάσχοντα. Γιά τόν νοσοκόμο καί ὁ γέρος καί ὁ νέος καί ὁ πλούσιος καί ὁ φτωχός καί ὁ ἀγράμματος καί ὁ σοφός  γραμματισμένος καί ὁ ἤρεμος καί ὁ ἐκνευρισμένος εἶναι τό ἴδιο. Αὐτός θά ὑπηρετήσει τό περιστατικό τῆς ὅποιας ἀσθένειας στόν ὅποιο ἀσθενή. Γι᾿ αὐτόν προέχει προπαντός ἡ ἀνακούφιση τοῦ πόνου τοῦ πάσχοντος ἀσθενή. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ νοσοκόμου καί αὐτό ἔβαλε σάν ἰδανικό τῆς ζωῆς του: τήν ἀνακούφιση τοῦ πόνου! Ναί, δέν εἶπα ὅτι θά σηκώσει τόν πόνο. Εἶπα ὅτι θά προσπαθήσει νά μοιραστεῖ μέρος ἀπό τόν πόνο. Θά κάνει ὅ,τι καλύτερο μπορεῖ νά ἀνακουφίσει τόν πόνο τοῦ ἀσθενοῦς. Δέν εἶναι πάντα εὔκολο. Μερικές φορές εἶναι ἀδύνατο. Δέν ἀρκοῦν μόνον οἱ τεχνικές ἐφαρμογές στήν ἀνακούφιση τοῦ πόνου. Εἶναι βέβαια ἀπαραίτητο νά ἐφαρμοστοῦν κι αὐτές μέ ἀκρίβεια, ὅμως δέν φτάνουν μόνον αὐτές. Χρειάζεται καρδιά! Χρειάζεται κατανόηση, στοργή, ἁπαλοσύνη, διάκριση. Χρειάζεται εἰλικρινής, αὐθόρμητη, ὁλόκληρη ἀγάπη! Πιό πολύ ἀνακουφίζει ὁ ζωντανός τρόπος τῆς συμπόνιας καί τῆς ἀνοχῆς παρά τό …φάρμακο. Μερικές φορές ὁ ἄρρωστος ἔχει ἀπογοητευθεῖ ἀπό τή δράση τῶν φαρμάκων καί ἀποζητᾶ κάτι ἄλλο, ζεστό καί σίγουρο, γιά νά ἀκουμπήσει τόν πόνο του. Καί αὐτό τό βρίσκει στήν ἀγάπη, τό ἐνδιαφέρον καί τή στοργική συμπόνια τοῦ νοσηλευτή. Γι᾿ αὐτό ὁ ἄνθρωπος αὐτός, πού ὑπηρετεῖ, πρέπει τίς ὧρες αὐτές νά ξεχνᾶ τόν ἑαυτό του. Νά παραμερίζει τά δικά του προβλήματα καί τίς δικές του στενοχώριες καί νά ζεῖ μόνο γιά τόν ἀσθενή καί τήν ἀσθένειά του.»

 Σε μια προσευχή του προς την "Παναγία Βοήθεια" έγραφε μεταξύ των άλλων:
«Θεομήτωρ ὑπέραγνε! Θεομῆτωρ ἀειπαρθένε. Ἁγνή καί πάναγνε καί ὑπέραγνε Θεοτόκε πανάχραντε, Θεοτόκε πανύμνητε, Κυριώνυμε, πολυώνυμε καί ὑπερμεγαλώνυμε, χαριτωμένη Παναγία μας. Παναγία Βοήθεια.
…..
Καταδέξου Παναγία μου νά μεσιτεύσεις στόν Κύριό μου νά λυτρώσει τήν πολύ ἁμαρτωλή ψυχή μου. Ἀ μ ή ν»

Με την σοφή εμπειρία του μας διδάσκει:
«Τό ἰδανικό τῆς προσφορᾶς δέν ζητᾶ ὑπολογισμούς καί λογική. Ζητᾶ ζεστές καρδιές καί ἀποφασιστική θέληση γιά νά προσφερθεῖ ἡ βοήθεια. Ὁ προσφέρων δέν τό κάνει γιά νά εἰσπράξει χειροκροτήματα. Προσφέρει τόν κόπο του γιά νά ἀνακουφίσει τόν πόνο.»
Αυτός ήταν ο μεταστάς βετεράνος Νοσοκόμος Γεώργιος Λιάλιος.

Όλα αυτά είναι βιώματα και εμπειρίες που έζησε στη νοσηλευτική του πορεία επί 72  σχεδόν χρόνια. 
 

Ταπεινά ζητώ την ευχή του και τον παρακαλώ, 

τώρα που θα αξιωθεί να απολαύσει την Ουράνια Πατρίδα, 

να μην ξεχνά και εμένα τον επιλήσμονα.

Αιωνία του η μνήμη.

Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος

 
 
Η Εξόδιος Ακολουθία θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 29 Δεκέμβριου 2022 και ώρα 10.30 π.μ. στον Ιερό Ναό Κοιμητηρίου  Ζωγράφου.