ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (Ματθ. 1, 1-12)
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή Εγκυκλίου Χριστουγέννων 1998)

Τι περισσότερο θέλεις;

Χριστός γεννάται. Δοξάσατε!

Πανηγυρίζει σήμερα η Εκκλησία του Χριστού. Σε όλον τον κόσμο. Πανηγυρίζει! Γιατί δύο χιλιάδες χρόνια πριν, έγινε το πιο μεγάλο γεγονός στην ιστορία όλου του κόσμου. Το ένα και μοναδικό. Ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος. Για μας. Για την σωτηρία μας. Και γεννήθηκε. Σε ένα σπήλαιο. Σε ένα σταύλο. Στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας.

Πρώτοι κατέφθασαν, και Τον προσκύνησαν, μερικοί βοσκοί. Βοσκοί αλόγων ζώων. Οδηγημένοι από άγγελο Κυρίου. Και μετά, το βροντοφώναξαν παντού: «Σήμερα γεννήθηκε ο σωτήρας του κόσμου!».

Και από τότε, κάθε χρόνο, η μάλλον ολοχρονίς, άλλοι ποιμένες, ποιμένες λογικών προβάτων, μας καλούν και μας, στο νοητό σπήλαιο, στην Εκκλησία. Να εορτάσουμε. Να Τον δοξάσουμε.

Χριστός γεννάται. Δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών. Απαντήσατε.

Ο Κύριος της Δόξης, ο Δημιουργός του κόσμου, ασχολείται με μας. Ταπεινώνεται για μας. Οσφραίνεται τις βρώμες και την κοπριά των ζώων, για μας. Πάσχει για μας.

Για να μας πει: Μη φοβείσθε. Δεν είσθε στον κόσμο μόνοι. Δεν είσθε ορφανά. Είμαι μαζί σας. Είμαι κοντά σας. Είμαι για σας. Έγινα άνθρωπος για σας.

«Και ποιμήν υπάρχων, ως Θεός, δι’ ημάς εφάνη καθ’ ημάς» (όμοιος με εμάς), ''άνθρωπος''. «Και ο Λόγος σαρξ εγένετο. Και εσκήνωσεν εν ημίν».

Ακόμη και σκοτάδι πηχτό και μαυρίλα απελπισίας να είναι γεμάτη η σκέψη σου και η ζωή σου, ειπέ μου, δεν γεμίζει στην σκέψη αυτή με ελπίδα και φως;

Ω! Ναι, αδελφοί! Ωκεανός ελπίδας και παρηγοριάς αναβλύζει, από την αίσθηση, ότι ο Θεός των όλων έγινε άνθρωπος για μας.

Τι περισσότερο περιμένεις;

Τι περισσότερο θέλεις;

Χριστός γεννάται. Δοξάσατε.

Η αληθινή σοφία

Όμως την αγία εκείνη νύχτα, ο Θεός δεν έδωσε σημείο μόνο στους απλοϊκούς ποιμένες. Έδωσε και σε τρεις ''μάγους'', «ώσπερ στόμα τον αστέρα προβαλλόμενος». Σοφοί ήσαν οι μάγοι. Αληθινά σοφοί. Και σαν σοφοί δεν περιφρόνησαν το σημείο. Αντίθετα «ως λύχνον κρατούντες αυτό, δι’ αυτού ηρεύνων».

Με οδηγό το αστέρι, έψαχναν να βρουν τον ''κραταιόν άνακτα''. Και Τον βρήκαν. Και Τον ανεγνώρισαν. Και Τον επίστευσαν. Και Tον προσκύνησαν. Με οδηγό πάντοτε το αστέρι, το σημείο του Θεού.

Και ‘μείς, πλασθήκαμε με το ίδιο μυαλό. Και με τις ίδιες δυνατότητες. Μπορούμε σε κάθε στιγμή, να δειχνόμαστε σοφοί. Δεν κάνει, να αντιμετωπίζουμε, τα γύρω μας συμβαίνοντα, σαν νήπια, και σαν ανεγκέφαλοι.

Ο Θεός ζει. Ο Θεός δεν παύει ποτέ να ενεργεί. Ο Θεός είναι πάντα κοντά μας. Ο Θεός σκορπίζει συνεχώς γύρω μας σημεία. Και μας προσκαλεί.

Οι σοφοί μάγοι, το αστέρι του Θεού, σημείο - λυχναράκι του Θεού, το κράτησαν αναμμένο. Και το ακολούθησαν. Και «ως λύχνον κρατούντες αυτό, δι’ αυτού ηρεύνων!».

Μερικοί σήμερα, τα ψάχνουν όλα. Ψάχνουν για όλα. Αλλά δεν ψάχνουν για τον Θεό.

''Σοφοί'', σε έργα που γεννούν τον θάνατο και σβήνουν την ελπίδα, αφήνουν στην άκρη, και μυαλό και έρευνα, γύρω από τα λυχνάρια, που ανάβει ο Θεός γύρω μας!

Όμως σοφία δεν είναι, να λες και να κάνεις εξυπνάδες! Σοφία είναι, να ψάξεις να δεις πώς νικιέται ο θάνατος, από πού πηγάζει η ζωή, η ελπίδα, η ανάσταση, η αιώνια χαρά.

Η Εκκλησία του Χριστού, ουρανός νοητός, δείχνει τον δρόμο. Μας φωνάζει: Χριστός γεννάται. Δοξάσατε.

Μιμηθείτε, ή τους ποιμένες, ή τους μάγους.

Αγωνισθείτε, να ενωθείτε με τον Χριστό, που είναι η ΖΩΗ, η ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ.

            Ας παρακαλέσουμε τον Σωτήρα και Κύριό μας, να γεμίσει τη ζωή μας με την γλύκα της ελπίδας, με την ομορφιά της αγάπης, με την ζεστασιά της χαράς, με τον ανεξάντλητο πλούτο της ευλογίας Του.-

Πηγή: Ι. Μ. Πρ. Ηλιού