Αναστάσιος: "Μνήμη δικαίου", Γεώργιου Α. Γεωργιόπουλου

Την χρονιά που σε λίγο φεύγει, έφυγαν για τα ουράνια σκηνώματα αγαπημένα πρόσωπα τους οποίους κρατώ στην μνήμη μου και έχω στην ταπεινή προσευχή μου.

Ένας από αυτούς, ήταν και ένας άνθρωπος που με τίμησε επί σειρά ετών με το να είμαι συνεργάτης του. Ειναι ο απόστρατος αξιωματικός του Τεχνικού Σώματος Γεώργιος Α. Γεωργιόπουλος, επί σειρά ετών πρόεδρος της ΓΕΧΑ Πατρών, που σύνδεσε το όνομά του με την αναγέννηση της Κατασκήνωσης "Άγκυρα", μετά από την αποτέφρωσή της από πυρκαγιά. Μαζί πορευθήκαμε στο Διοικητικό Συμβούλιο σε μια συνεργασία μοναδική, μέσα σε ατμόσφαιρα ενθουσιασμού και σύμπνοιας που μας ενέπνεε, ξεπερνώντας με τον ενθουσιασμό και τα ηγετικά του προσόντα τις δυσκολίες. Μακαρίζω τις μέρες εκείνες. Δεν μπορούν να φύγουν από το μυαλό μου. Όταν τελείωσε το έργο που είχε αναλάβει, την παρέδωσε την κατασκήνωση στην νέα της μορφή, και αποχώρησε από το Συμβούλιο, συνεχίζοντας την προσφορά του. Ήταν ηγέτης και ακούραστος εργάτης. Μετά απο μια τριετία έφυγα και εγώ, κρατώντας έως σήμερα τις καλές αναμνήσεις των χρόνων εκείνων. Λίγα λόγια είχα γράψει στο ιστολόγιο για την προσωπικότητά του.

Προχθές έλαβα κάποιες φωτογραφίες, από τον κοιμητηριακό Ναό του Αγίου Αναστασίου του Πέρση στις Βρύσες Κυπαρισσίας, του οποίου κτήτορας ήταν ο πατέρας του Αναστάσιος, αλλά με την συμβολή του αγαπητού μας Γεώργιου Γεωργιόπουλου, ομόρφυνε ο ναός εσωτερικά και εξωτερικά. Στο κοιμητήριο αυτό και το μνήμα του μακαριστού αξέχαστου Γεώργιου Γεωργιόπουλου.

Ήταν αληθινός χριστιανός, μελωδικός ψάλτης, υπόδειγμα θερμής πίστης στον Θεό. Υπόδειγμα έμπρακτης, αληθινής αγάπης. Υπόδειγμα καρτερίας, υπομονής, ευσέβειας, ταπείνωσης, προσφοράς, διακονίας.

Πάντα θα τον έχω στην σκέψη μου και τον παρακαλώ να μην με ξεχνά όπως και εγώ.

Αιωνία η αγία μνήμη του!

Αναστάσιος Κωστόπουλος