Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Μάρκου, επισκόπου Εφέσου του Ευγενικού.
Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός επίσκοπος Εφέσου γεννήθηκε το 1392 μ.Χ.. Σπούδασε Θεολογία και Φιλοσοφία. Μαθήτευσε στους πλέον φημισμένους διδασκάλους της εποχής του, τον Ιωάννη Χορτασμένο και το μαθηματικό και φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα. Μεταξύ των συμμαθητών του ήταν και ο μετέπειτα άσπονδος εχθρός του, ο καρδινάλιος Βησσαρίων, που ήταν υπέρμαχος της ένωσης Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας.
Ο Μάρκος ο Ευγενικός διακρίθηκε ως δάσκαλος της ρητορικής. Μεταξύ των μαθητών του, ήταν ο Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος (ο πρώτος Πατριάρχης μετά την πτώση της Πόλεως).
Στο 25ο έτος της ηλικίας του εγκατέλειψε την εγκόσμια καριέρα και έγινε μοναχός σε Μονή στα Πριγκηπονήσια και το 1436 μ.Χ. εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Εφέσου.
Ακολούθησε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο και τον Πατριάρχη Ιωσήφ στη Φερράρα και τη Φλωρεντία, όπου πραγματοποιήθηκε Σύνοδος για την ένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας. Εκεί ο Μάρκος ανεδείχθη ο θερμότερος και στερεότερος υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, αρνούμενος να υπογράψει τον όρο της ψευδοενώσεως, αφού γνώμονάς του ήταν το καθαρό συμφέρον της φίλης Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Στις 4 Μαΐου 1440 μ.Χ. ο Άγιος Μάρκος αναγκάστηκε να δραπετεύσει από τη Βασιλεύουσα, διότι κινδύνευε η ζωή του. Πήγε στην Έφεσο που ήταν υπό την κυριαρχία των Τούρκων. Εκεί, αφού ποίμανε για λίγο το ποίμνιό του, μπήκε στο πλοίο για το Άγιο Όρος, όπου είχε αποφασίσει να περάσει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του. Όταν όμως το πλοίο στάθμευσε στη Λήμνο, ο Άγιος, κατόπιν αυτοκρατορικής εντολής, συνελήφθη και φυλακίσθηκε για δύο χρόνια.
Μετά την αποφυλάκισή του, ο Άγιος Μάρκος, λόγω της ασθενείας του, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Από το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων, διηύθυνε τον αγώνα κατά των ενωτικών, γράφοντας επιστολές και ενθαρρύνοντας τους πιστούς να κρατούν την ορθή πίστη και να μη συνεργάζονται με τους επιπόλαιους ενωτικούς.
Οι διωγμοί, οι εξουθενώσεις και οι πιέσεις επιδείνωσαν την κατάσταση της υγείας του, με αποτέλεσμα να αποδημήσει εις Κύριον μόλις 52 ετών.
Του Επισκόπου Μεσαορίας
Γρηγορίου
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως κάθε χρόνο έτσι κι΄εφέτος εορτάσθηκε χθές πανηγυρικά η μνήμη του μαχητικού Επισκόπου Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στον μοναδικό ιερό Ναό της Αχαϊας πού υπάρχει στο όνομά του και βρίσκεται στην περιοχή της Αρόης – Σαμακιάς λίγο πρίν φθάσουμε στο Ίδρυμα της Αγίας Σκέπης.
Ο μικρός αυτός Ναός πού κάθε χρόνο την ημέρα εορτής του Αγίου συγκεντρώνει πολύ κόσμο είναι ένα απλό σπίτι διαμορφωμένο σε Ναό και είναι μία ακόμη δωρεά ( πλέον των άλλων ) του αείμνηστου γέροντος λαϊκού Κατηχητού Γεωργίου Οικονόμου υπαλλήλου της Πειραϊκής Πατραϊκής πού για πάρα πολλά χρόνια δίδαξε λαϊκή Θεολογία και δογματική σε γενεές και γενεές Πατρινών πού σήμερα κατέχουν κάποιες θέσεις στην τοπική κοινωνία.
a
Προς: 20 Ιανουαρίου 2023 στις 11:13 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αείμνηστος σπουδαίος Κατηχητής Γεώργιος Οικονόμου ήταν μια από της σπουδαίες πνευματικές μορφές της πόλεως των Πατρών. Η προσφορά του στην Εκκλησία υπήρξε τεράστια. Πνευματικά του παιδιά είναι κληρικοί σε όλη την Ελληνική επικράτεια και στο Άγιο Όρος αλλά και επιστήμονες σε λαμπρές θέσεις και καλοί οικογενειάρχες με άρωμα ορθοδόξου βιώματος.
Είχα καθημερινή αναστροφή μαζί του. Πέρναγε από το βιβλιοπωλείο Ζωή σχεδόν καθημερινά προς το μεσημέρι και καθόταν στην γωνιά συναντήσεων και συνομιλούσε επεξηγώντας απορίες θεολογικές και Κανονικές. Ήταν μια πνευματική εγκυκλοπαίδεια. Έχει γράψει το πνευματικό του παιδί ο Αρχιμανδρίτης π. Τιμόθεος Παπασταύρου σχετικό βιβλίο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΞΕΝΟΦ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Ο ΚΑΤΗΧΗΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΧΗΤΗΣ ΜΟΥ (https://ekdoseistaos.blogspot.com/2008/12/blog-post_7872.html).
Έφυγε από την ζωή αυτή αιφνίδια αλλά πανέτοιμος την Βασιλεία του Θεού. Στην εξόδιο ακολουθία του στον Ναό της Αγίας Ταβιθά της Αναπλαστικής Σχολής τον έκλαψα περισσότερο και από τον πατέρα μου. Ο Γεώργιος Οικονόμου εξωτερικά φαινότανε αυστηρός όμως ήταν η προσωποποίηση της αγάπης, της καλοσύνης, της μακροθυμίας. Δηλαδή ήταν ο άνθρωπος του Θεού.
Όταν με μάλωνε ο καλός προϊστάμενός μου κ. Κωνσταντίνος Καντζιούρας του έλεγε «μην μαλώνεις το παιδίον».
Είθε να πρεσβεύει για όλους μας.