Ανάμνηση της θαυμαστής διάσωσης του Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου (24 Ιανουαρίου)

 Η Εκκλησία σήμερα επιτελεί ανάμνηση της θεοσημείας, της θαυμαστής δηλαδή, διάσωσης, του Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου από την πτώση μεγάλου βράχου από την εγκλείστρα.
Ο Άγιος Νεόφυτος γεννήθηκε το 1134 μ.Χ. στα Λεύκαρα. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών οι γονείς του θέλησαν να τον παντρέψουν. Για ν’ αποφύγει το γάμο κατέφυγε στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, κοντά στο χωριό Κουτσοβέντης στη νότια πλαγιά του Πενταδάκτυλου, για να ασκητέψει. Εκεί υπηρέτησε και έμαθε τα πρώτα γράμματα και γρήγορα αποστήθισε όλο το Ψαλτήρι του Δαυίδ. Την έφεσή του αυτή διαπίστωσε ο ηγούμενος και του όρισε ως νέο διακόνημα εκείνο του βοηθού εκκλησιάρχη.
Πήγε να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να αναζητήσει χώρο, για να ασκητέψει. Γρήγορα όμως απογοητεύτηκε, γιατί η περιοχή είχε προ καιρού κατακτηθεί από τους Μουσουλμάνους.
Επιστρέφοντας από τους Αγίους Τόπους ο μοναχός Νεόφυτος κατέπλευσε στην Πάφο. Αντιλαμβανόμενος τη θεία απόφαση, αναζήτησε χώρο κατάλληλο να παραμείνει έγκλειστος. Τον τόπο εκείνο ονόμασε «Εγκλείστρα».
Έζησε σ’ αυτήν εξήντα ολόκληρα χρόνια. Ο ενάρετος βίος του και η φήμη του οδήγησαν τον τότε επίσκοπο Πάφου Βασίλειο Κίνναμο να έρθει σε επαφή μαζί του και να τον πείσει να χειροτονηθεί ιερέας. Άρχισε να κηρύττει και να συνεχίζει το συγγραφικό έργο. Αυτή η προσφορά όμως απαιτούσε προσήλωση. Έτσι δεν εγκατέλειψε την Εγκλείστρα του. Αντίθετα, όταν μοναχοί και πιστοί εμπόδισαν την απομόνωσή του, ανέβηκε πιο ψηλά στο βράχο και λάξευσε μια νέα πιο μικρή Εγκλείστρα που την ονόμασε «Άνω Σιών». Στις 24 Ιανουαρίου του 1198 μ.Χ., ενώ ο Νεόφυτος λάξευε μονοπάτι προς το χώρο της «Άνω Σιών», κατρακύλησε βράχος από  την περιοχή της, ο οποίος τον εγκλώβισε τραυματίζοντάς τον. Τη διάσωσή του από ενδεχόμενο θανάσιμο τραυματισμό την απέδωσε σε θαυμαστή επέμβαση του Θεού. Αυτό το  θαυμαστό γεγονός τιμά σήμερα η Εκκλησία μας.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου