Ο επικήδειος προς τον Κώστα Γανωτή, του φιλολόγου Νίκου Δ. Τριανταφυλλόπουλου

"Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων, όταν του ανήγγειλα ότι εκοιμήθη ο κουμπάρος μου Κώστας, είπε: “ ήταν χαριτωμένος άνθρωπος”. Και όσα ακούσαμε να λέγει σήμερα για τον προκεκοιμημένον αδελφό μας καθιστούν περιττό κάθε άλλο εγκώμιο.

Εντούτοις ο πατήρ Γεώργιος, που είναι βαπτιστικός μου, όπως βαπτιστικός του μακαρίτη πατέρα του είναι ο γιος μου Διονύσιος, με παρακάλεσε να πω λίγα λόγια.

Κάνω υπακοή.

Με τον Κώστα, λοιπόν, ήμασταν συμφοιτητές στα τέσσερα χρόνια της φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλη της Χριστιανικής Φοιτητικής Ενώσεως. Αναπόφευκτα συνδεθήκαμε και, μολονότι διαφορετικοί χαρακτήρες, συμπορευθήκαμε αδελφικά στα τέσσερα φοιτητικά μας χρόνια.

Κλειστός χαρακτήρας εν λόγω μου και ο Κώστας οικείος προς όλους, δίχως προκαταλήψεις. Και δίχως προστατευτικό καβούκι.

Ο Κώστας ήταν φτωχός, αλλά δεν κλαιγόταν. Ούτε ντρεπόταν να κατεβαίνει στο Μοναστηράκι, να κατέρχεται στο υπόγειο του Νασιώτη, να διαλέγει φιλολογικά βιβλία, να τα παζαρεύει και κατόπιν να τα μεταπωλεί στο αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής. Θαύμαζα την ανοιχτή προς όλους καρδιά του και την έλλειψη δειλίας. Κάποιο απόγευμα, ύστερα από μία εξαιρετική παράδοση του καθηγητή Διονυσίου Ζακυθηνού, με άρπαξε από το μπράτσο και πήγαμε να τον συγχαρούμε στη μικρή αίθουσα Θεοφίλου Βορρέα.

Εκμεταλλεύτηκα σφόδρα στα φοιτητικά και τα μετέπειτα χρόνια την αγάπη του και την προθυμία του. Και ποτέ δεν μου είπε ορθά-κοφτά ότι είναι παράλογα τα αιτήματα μου. Και ήσαν.

Στην τελευταία περίοδο της ζωής του έδινε πια, τουλάχιστον σε εμένα, την εντύπωση ενός παπουλάκου.

Κουμπάρα μου Ειρήνη, “Μαμά Γραμματική”, δοκιμάστηκες επωδύνως σε μικρό διάστημα με την εκδημία του υιού σου Σταύρου και του ομοζύγου σου Κωνσταντίνου.

Ωστόσο ο Κύριος ευδόκησε να σε δορυφόρουν κύκλω της τραπέζης σου τέκνα ως νεόφυτα ελαιών και τέκνα τέκνων πάμπολλα.

Την ευλογία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να έχετε όλοι, ικεσίαις και του απερχομένου ανδρός σου."

Ν.Δ.Τ.

 

Νίκος Δ. Τριανταφυλλόπουλος

(Γεννήθηκε το 1933 στο Διδυμότειχο, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του ως φιλόλογος. Μεγάλωσε και μένει στη Χαλκίδα. Σπούδασε φιλολογία στο Παν/μιο Αθηνών, με αρχαιοελληνιστές το Στυλιανό Κορρέ, Αντώνιο Χατζή, Κων/νο Βουρβέρη και Ιωάννη Σταματάκο. Εργάστηκε από το 1959 ως το 1990 στη μέση εκπαίδευση (τα τρία πρώτα χρόνια στην Κύπρο). Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Το λαγούμι", Δόμος, 1979, και "Για το θαλασσινό αηδόνι", Δόμος, 1984 (έκδοση εκτός εμπορίου), τα πεζά "Τρία θαλασσινά ειδύλλια", Δόμος, 1985, ""Επισείουσα Ανέμου"", Δημόσια Βιβλιοθήκη Χαλκίδας, 1989, "Λιμενάρχης Ευρίπου", Κέδρος, 1993, Νεφέλη, 2002, "Ανύπαρχτο λιμάνι", Διάμετρος, 1998, και το "μικτό είδος" "Το βαθύ πηγάδι ή εκρήξεις συναφών φωτοβολίδων", Στιγμή, 1989. Ασχολείται με την έκδοση και τη μελέτη του έργου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη.)