«Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί πνεύματος ἐπιδημίαν...» - Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κινσάσας κ. Θεοδοσίου.

«Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί πνεύματος ἐπιδημίαν...»

(Ἱεραποστολική ἀποδημία στήν Μπάνταγκα τοῦ Ἑκουατέρ)

 

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κινσάσας

κ. Θεοδοσίου.

          «...Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἒθνη. Βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὂνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὃσα ἐνετειλάμην ὑμῖν...»

          Τοῦτος ὁ λόγος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, συχνά πυκνά ἠχεῖ στούς θόλους τῆς καρδιᾶς μας, καί ὣς αὒρα λεπτή ἒρχεται νά μᾶς θερμάνῃ τόν ζῆλο τόν πνευματικό, καί ὡς δρόσος ἀερμών, ἐμφανίζεται γιά νά μᾶς ἀνάψῃ μέσα μας τήν φλόγα τῆς ἱεραποστολῆς, πού πάντοτε σιγοκαίει τά ἱερατικά μας σπλάχνα.

          Μέ αὐτόν τόν λόγο τόν Εὐαγγελικό,  νά στροβιλίζῃ στήν ἡσυχία τοῦ νοῦ μου, κλέβοντας προσωρινά τήν σκέψη μου, ἀνεβήκαμε στό ἀεροπλάνο, μαζί μέ τούς συνεργάτες μου, τόν πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμ. π. Χρυσόστομο, Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου Κινσάσας, καί τόν τελειόφοιτο φοιτητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κινσάσας Ἀχίλλειο καί διεσχίσαμε τούς αἰθέρες, κάνοντας ἓνα πρωτόγνωρο ἂνοιγμα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ἱεραποστολῆς, σέ μιά ἂγνωστη ἐπαρχία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κινσάσας, τήν μακρυνή Μπάντακα, πρωτεύουσα τῆς Ἐπαρχίας τοῦ Ἑκουατέρ, πόλη δύο ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων καί γεωγραφικά σέ ἒκταση, τέσσερις φορές ἡ Ἑλλάδα.

          Λίγο καιρό πρίν τήν ἒλευσή μας, ἡ κραυγή τῶν ἀδελφῶν μας ἐκεῖ, ὡς ἀχός πνευματικός ἀνέδυσε ἀπό τά τρίσβαθα τῆς ψυχῆς τους καί ὡς κραυγή ἱκεσίας καί θερμῆς παρακλήσεως διήνεσε χιλιάδων χιλιομέτρων ἀπόσταση καί ἒφθασε στό ἱεραποστολικό μας κλιμάκιο στήν Κινσάσα. «Δέσποτα, μή ξεχάσῃς τά παιδιά σου, στήν Μπάντακα...». Τούτη ἡ φωνή, τούτη ἡ κραυγή  σήμανε πνευματικό συναγερμό στίς καρδιές μας. Ἐκάλεσα σέ Σύναξη τούς συνεργάτες μου. «Παιδιά μου,» τούς εἶπα, «σήμανε ἡ ὣρα γιά τήν Ὀρθοδοξία στήν μακρυνή Μπάντακα. Ποιός ἀπό σᾶς θέλει νά πάῃ νά προετοιμάσῃ τό ἒδαφος»; «Ἐγώ», ἀποκρίθηκε πρῶτος, προλαβαίντας ὃλους, ὁ Ἀχίλλειος. «Θά πάω ἐγώ, μέ τήν εὐχή Σας, Δέσποτα...».

          Καί νά, ὁ Ἀχίλλειος φορτωμένος μέ ζῆλο ἱερό, φεύγει τό μακρύ ταξίδι γιά τήν Μπάντακα. Ἐκεῖ, ἀναζητᾶ, ψάχνει, ρωτᾶ, κατηχεῖ, μιλᾶ σέ ραδιοφωνικούς σταθμούς γιά τόν Χριστό πού ἒχουν ξανακούσει, ἀλλά ποτέ Ἀληθινά καί Οὐσιαστικά, δέν βρῆκαν. Τούς λέει γιά μεγάλο δῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας. Τούς καλεῖ σέ ἓνα μυστηριακό πανηγύρι. Τούς παρακαλεῖ κανεῖς, μή λείψῃ ἀπό αὐτό. Οἱ μέρες πέρασαν. Ὁ σπόρος ἒπεσε σέ εὒφορο ἒδαφος. Ὁ Ἀχίλλειος γύρισε πίσω στήν Κινσάσα μέ θύμησες ἱερές καί ἃγιες. Ἐνθουσιασμένος. Μέ εἰκόνες συγκλονιστικές πού σίγουρα δέν διαγράφονται εὒκολα ἀπό τό ἡμερολόγιο τῶν προσωπικῶν του συναισθημάτων.

          «Δέσποτα, ἢλθε ἡ ὣρα. Πρέπει νά πᾶμε. Μᾶς περιμένουν. Σᾶς περιμένουν μέ λαχτάρα. Μέ πόθο, μέ ἀγάπη...» καί τά μάτια ἒτρεχαν βουρκωμένα δάκρυα, χαρᾶς.

          23 Φεβρουαρίου 2023-ὣρα 7:30 τό πρωί.

Γιά πρώτη φορά, (ποιός ξέρει τάχα πότε πάλι), πατήσαμε τό εὐλογημένο χῶμα τῆς Μπάντακα τοῦ Ἑκουατέρ, γεμάτοι προσδοκίες καί ἐλπίδες. Συναντηθήκαμε μέ τόν Κυβερνήτη τῆς Χώρας, τόν Δήμαρχο καί τίς Ἀρχές τίς τοπικές.  Σάν νά ἂνοιγαν οἱ πόρτες αὐτόματα. Ὃλα κατ’ εὐχήν. Ὃλα εὐλογημένα. Στόχος. Ἀνέγερση Ναοῦ, ἐπ’ ὀνόματι, τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ὃλα γιά νά θυμίζουν αὐτήν τήν ἱστορική ἡμέρα. Τήν Ἀνάσταση τῆς Μπάντακα. Τήν Πεντηκοστή τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, πού ἒψαχνε τό τιμημένο ράσο τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Παπά, εὐλαβικά νά ἀγγίξῃ, γιά νά λάβῃ χάρη καί εὐλογία πού τόσο ποθοῦσε.

          ὣρα 1 τό μεσημέρι.

          Τόπος συναντήσεως, τό ποτάμι τῆς περιοχῆς.

          Κόσμος συναγμένος. Ἑπτά κατηχούμενοι ξεχώρισαν. Ἒτοιμοι σάν ἀπό χρόνια. Περίμεναν ὑπομονετικά. «Ἂντε Δέσποτα, μήν ἀργεῖς...»

          Τό Μυστήριο ξεκίνησε. Ἒκλαιγαν ὂλοι.  Ἑπτά νέοι, πρώτοι χριστιανοί Ὀρθόδοξοι, στήν νέα τοπική Ἐκκλησία. Δόξα τῷ Θεῷ. Τό θαῦμα ξεκίνησε. «Δέσποτα καί ἐγώ νά βαπτιστῶ», μού φώναξε τραβῶντας μου τό ράσο ὁ μικρός Σικαοῦ. «Δέσποτα, καί ἐγώ καί τά παιδιά μου», μέ λαχτάρα ἐκραύγαζε η ὑπερπολύτεκνη μητέρα, Κλαιοῦ, κρατώντας μου σφιχτά τό χέρι.

          Τό ἒργο μας, μόλις ξεκίνησε. «Πρίν τό Πάσχα, θά ἒλθῃ Ἱερεύς νά σᾶς κατηχήσῃ καί νά σᾶς βαπτίσῃ. Ὁ Χριστός σᾶς βρῆκε. Βρῆκατε τό Χριστό. Εἶναι πιά Δικός σας...»

          24 Φεβρουαρίου 2023.

          Τελευταῖα (;) ἡμέρα τῆς ἱεραποστολικῆς μας ἀποδημίας.

          Τόπος συναντήσεως. Ἡ κεντρική Αἲθουσα τοῦ Ξενοδοχείου...Σκοπός. Ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας. Γιά πρώτη φορά. Μοναδική ὂντως στιγμή. Ἀνεπανάληπτα συναισθήματα. Ἱστορικές στιγμές. Πάσχα ἱερόν, Ἀναστάσεως ἡμέρα, Χριστός Ἀνέστη... Ναί, αὐτούς τούς πασχάλιους ὓμνους ψάλλαμε στόν Ὂρθρο. Πάσχα, πρίν τήν Ἀνάσταση στήν Μπάντακα. Καμπάνα δέν εἲχαμε. Σημάναμε τό τάλαντο.

          Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως...καί τό Ἃγιο Ποτήριο, βαστάζοντας, μέ ἐμφανῆ συγκίνηση, ἐξῆλθε, γιά νά κοινωνήσουμε τούς νεοφώτιστους χριστιανούς....

          Ὃλοι γίναμε ἓνα σῶμα. Μιά Ἐκκλησία. Μιά ψυχή. Μιά πνοή. «Σήμερα, παιδιά μου, ὁ Χριστός δέν ἦλθε ἁπλά στή ζωή σας. Ἀλλά μέ τήν Θεία Λειτουργία, μπῆκε στήν καρδιά σας. Κρατεῖστε Τον ἐκεῖ, ὡς Τόν πολύτιμο θησαυρό....μαζί μέ τήν εὐχή καί τήν εὐλογία τοῦ Πατριάρχου μας, τοῦ Μακαριωτάτου κ.κ. Θεοδώρου τοῦ Β’...».

          «Χριστός Ἀνέστη, Ἀδελφοί μου στήν Μπάντακα». Φώναξε ὁ Δεσπότης.

          Καί «ἡ Μπάντακα, Ἀνέστη...», ἀντιλαλούσε ἡ φωνή σέ ὃλη τήν περιοχή.