Οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ - π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

Κυριακή Δ΄ Νηστειῶν
Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ

 «Μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας»

 (Ἑβρ. στ΄15)

 Του μακαριστού

Αρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

Ἀρχιγραμματέως  Ἱεράς Συνόδου

τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου

Ἡ ζωή μας μοιάζει μέ θάλασσα πού ἄλλοτε εἶναι ἤρεμη καί γαλήνια καί οὔριος ἄνεμος λικνίζει τό μικρό μας καράβι στήν παιχνιδιάρικη ἀγκαλιά της, κι ἄλλοτε γίνεται μανιασμένη. Τά κύματά της ἀφρισμένα καί ἄγρια ζητοῦν νά ρουφήξουν τό σκαρί μας στήν ἄβυσσο.

Σ’ αὐτό τό παιχνίδι τῆς ζωῆς, τίς ἐναλλα­γές, τίς ὀμορφιές καί τίς δυσκολίες της ἔχουμε ἀνάγκη στηριγμοῦ. Χρειαζόμαστε ἄγκυρα γερή, πού νά πιάνεται ὄχι στήν ἀμμουδιά, ἀλλά σέ βράχο ἀσά­λευτο. Τέτοιος ἀσάλευτος καί ἀκατάλυτος βράχος, στήριγμα, ἐλπίδα καί παρηγοριά μας, μᾶς εἶπε σήμερα ὁ Ἀπόστολος, εἶναι οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας. Ὑπόδειγμα πίστης καί προσμονῆς στίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ ὁ Πατριάρχης Ἀβραάμ. Ἄς δοῦμε λοιπόν, ἀδελφοί, τήν ἀλήθεια ὅτι ὁ Θεός ἐκπληρώνει τίς ὑποσχέ­σεις του καί πῶς ἐμεῖς πρέπει νά περιμένουμε τήν ἐκπλήρωσή τους.               

****

«Μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας»

Στά χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ Θεός ὑποσχέθηκε στόν Ἀβραάμ ὅτι θά χαρίσει σ’ αὐτόν καί τούς ἀπογόνους του τή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, τήν Παλαιστίνη. Ὁ Ἀβραάμ πίστεψε μ’ ὅλη του τήν καρδιά στήν ὑπόσχεση πού πῆρε ἀπό τόν Θεό καί περίμενε γιά χρόνια πολλά μέ ὑπομονή τήν ἐκπλήρωσή της. Γι’ αὐτό πέτυχε τήν εὐλογία πού τοῦ ὑποσχέθηκε ὁ Θεός.

Ὅμως ὁ Θεός δέν ἔδωσε ὑποσχέσεις μόνο στόν Ἀβραάμ. Ὑποσχέσεις ἔδωσε καί σέ ὅλους τούς χριστιανούς ὅλων τῶν αἰώνων καί ὅλων τῶν ἐποχῶν. Τίς ἔδωσε μέ τόν θεῖο λόγο του, πού καταγράφηκε μέσα στίς σελίδες τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Βέβαια οἱ ὑποσχέσεις αὐτές δέν εἶναι ὑλικές, δέν εἶναι ἐπαγγελίες πού σχετίζονται τόσο μέ τόν παρόντα κόσμο.  Ὁπωσδήποτε μᾶς δίνει καί ὑποσχέσεις καί ἐπαγγελίες σχετικές μέ τήν ἐπίγεια ζωή μας. Κυρίως ὅμως οἱ ὑποσχέσεις ( αὐτό σημαίνει ἐπαγγελίες) τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὑποσχέσεις πνευματικές καί ἀναφέρονται στή ζωή τοῦ οὐρανοῦ, στόν μέλλοντα κόσμο. Εἶναι τά ἀγαθά πού μᾶς χαρίζει ὁ Θεός διά τῆς σωτηρίας τήν ὁποία μᾶς προσφέρει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ σωτηρία αὐτή ἐξυψώνει τόν ἄνθρωπο, τόν ἁγιάζει καί τόν ὁδηγεῖ κοντά στόν Θεό. Ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ σ’ ἐμᾶς εἶναι ὅτι θά εἶναι μαζί μας κάθε στιγμή καί ὥρα τῆς ζωῆς μας. Θά μᾶς ἐνισχύει στόν ἀγώνα μας, θά μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τούς πειρασμούς μας. Θά προνοεῖ γιά τή ζωή μας τήν ὑλική καί τήν πενυματική. Θά μᾶς χαρίσει τήν αἰώνια βασιλεία Του. Τήν αἰώνια χαρά καί εὐτυχία πλησίον Του. Θά μᾶς χαρίσει τή ζωή ἐκείνη, στήν ὁποία δέν θά ὑπάρχει πόνος, λύπη, στεναγμός, δέν θά ὑπάρ­χουν πειρασμοί καί κίνδυνοι, πού χωρίζουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό. Τή ζωή ἐκείνη ὅπου ὁ σατανᾶς δέν ἔχει καμμία δύναμη, ἀλλ’ οὔτε καί ἐμφανίζεται ἐκεῖ. Μᾶς ὑπόσχεται τή ζωή στήν ὁποία κυριαρχεῖ τό φῶς, ἡ εἰρήνη, ἡ μακαριότητα, ἡ ζωή τῆς εὐφροσύνης, πού δέν τελειώνει ποτέ.

Καί ὁ Θεός δέν ἀθετεῖ τίς ὑποσχέσεις του. Ὅ,τι ὑπόσχεται τό ἐκπληρώνει. Τήν ἀλήθεια αὐτή πρέπει νά τήν γράψουμε καλά στό μυαλό μας καί στήν καρδιά μας. Καί δέν τίς ἀθετεῖ τίς ὑποσχέ­σεις του, διότι μᾶς τό ἐβεβαίωσεν ὁ ἴδιος. Τά λόγια πού βγαίνουν ἀπό τά χείλη  μου εἶπε, δέν πρόκειται νά τά ἀθετήσω. Καί δέν τά ἀθετεῖ ὁ Θεός, διότι δέν μοιάζει μέ ἐμᾶς ὁ Θεός. Ἐμεῖς καί ὅταν ἀκόμη εἴμαστε εἰλικρινεῖς, δέν εἶναι βέβαιο ὅτι θά τηρήσουμε τίς ὑποσχέσεις μας. Διότι συχνά κάμνουμε λάθη. Δίνουμε ὑποσχέσεις σέ ὥρα ἐνθουσιασμοῦ ἤ σέ καιρό ἀνάγκης, χωρίς νά ἐκτιμήσουμε καλά τά πράγματα. Καί μετά ἤ ἀναγκαζόμαστε νά ἐπανορθώσουμε τά λάθη μας ἤ παίρνουμε πίσω τούς λόγους μας, ἤ δέν τηροῦ­με τίς ὑποσχέσεις μας. Ὁ Θεός ὅμως εἶναι ἀλά­θητος. Μετρᾶ καί σταθμίζει τό κάθε τί στήν ἀκρί­βεια. Ὅ,τι λέγει, ἀνταποκρίνεται πλήρως στήν πραγματικότητα. Ὁ λόγος Του εἶναι πάντοτε ἀλήθεια.

Ἐπίσης οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ ἔχουν ὡς ἀντίκρυσμα τήν παντοδυναμία Του. Ὁ,τιδήποτε ὑποσχεθεῖ ὁ Θεός ἔχει τή δύναμη νά τό ἐκτε­λέσει. Ὅ,τι ἐπαγγέλλεται ὁ Θεός λέει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, εἶναι δυνατός νά τό ἐκτελέσει ( Ρωμ. δ΄21).

 *****

Ὁπωσδήποτε στή θεωρία ὅλοι μας πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεός δέν ἀθετεῖ τίς ὑποσχέσεις Του. Ὅμως στήν πράξη συχνά καταλαμβανόμαστε ἀπό ὀλιγοπιστία καί τά χάνουμε. Ἀλήθεια, πόσα χρόναι περίμενε ὁ Ἀβραάμ; Δοκιμάστηκε σκληρά ἡ ἐμπιστοσύνη του στό Θεό. Ἡ πραγματικότητα συνεχῶς τόν διέψευδε. Ἡ γυναίκα του ἦταν γερόντισσα πλέον καί στείρα, κι ὁ Θεός τοῦ ὑπο­σχέθηκε πώς θά ἀποκτήσει ἀπογόνους «καθώς τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ» ( Γεν. ιε΄5). Ὁ Ἀβραάμ ὅμως δέν ἀπογοητεύτηκε. Καί γι’ αὐτό ἀκριβῶς ὁ Θεός ἐβράβευσε τήν ὑπομονή του καί τήν ἀκλό­νητη πίστη του. Ἀπέκτησε δηλ. ἀπό τή Σάρρα τόν Ἰσαάκ, ἀπό τόν ὁποῖο πλήθυναν οἱ ἀπόγονοί του καί ἀπετέλεσαν ἔθνος μεγάλο.

Μέχρις ὅτου ὅμως γίνει αὐτό, πέρασαν δεκαετίες ὁλόκηρες προσμονῆς καί ὑπομονῆς. Καί μᾶς διδάσκει μέ τήν ἀκλόνητη πίστη του καί τήν ὑποδειγματική ὑπομονή του νά ἔχουμε κι ἐμεῖς μέσα μας ἄσβηστο τό καντήλι τῆς πίστης καί τῆς ἐλπίδας στήν ἐκπλήρωση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, στήν ἀγάπη του καί τή θαυμαστή πρόνοιά Του. Μᾶς τό ὑποσχέθηκε ὁ ἴδιος πώς δέν θά μᾶς ἀφήσει, οὔτε θά μᾶς ἐγκαταλείψει ( Ἑβρ. ιγ΄5).

Ὅταν λοιπόν βλέπουμε γύρω μας τήν πραγματικότητα νά μᾶς ἀπογοητεύει καί τά προ­βλήματά μας νά φαίνονται ἄλυτα, μή γογγύζουμε κατά τοῦ Θεοῦ. Ὅταν βλέπουμε νά λυγίζουν τά πόδια μας, μή χάνουμε τήν ἐλπίδα μας. Ὅταν βλέπουμε τίς δυνάμεις μας νά ἀτονοῦν, μή ξεχνᾶ­με τή μεγάλη ὑπόσχεση πού μᾶς ἔδωκεν ὁ Θεός, πώς θἆναι πάντα μαζί μας ( Ματθ. κη΄20).

Ὅταν βλέπουμε τήν οἰκογένεια πού μέ τόσες ἐλπίδες καί ὄνειρα χρυσά στήσαμε, νά σείεται ἀπό τίς θύελλες τῶν ἐγωϊσμῶν, πού συγκρούονται στούς κόλπους της καί τήν μεταβάλλουν σέ ἀρένα σκληρῆς καί πεισματικῆς ἀναμέτρησης, ἄς μή ἐπιμένουμε στήν ἁμαρτία μας. Ἄς κλίνουμε ταπεινά τόν αὐχένα κι ἄς ἀναζητοῦμε τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ μέ ἐναγώνια προσευχή. Ὅταν, ἀδελφέ, ἀδελφή, βλέπεις πώς περνᾶν τά χρόνια ἀπό τήν ὥρα τοῦ γάμου σου καί καρπός κοιλίας δέν ἔρχε­ται νά γεμίσει τήν ἀγκαλιά σου, καί νοιώθεις ἄσχημα στίς ἀδιάκριτες ἐρωτήσεις καί παρεμβάσεις τῶν ἄλλων, μήν ἀπελπίζεσαι. Μήν ἀποκά­μνεις. Μή φέρεσαι σκληρά στό ταίρι σου πού μπορεῖ νἄχει κάποιο πρόβλημα στό συγκεκριμένο θέμα. Μή τό προσβάλεις μέ τή σκληρότητά σου. Κι ἐσύ πού ἔχεις τό πρόβλημα μή βλέπεις τό ταίρι σου σάν ἐχθρό. Ταπεινώσου. Συμφιλιώσου μέ τό πρόβλημα καί σήκωσε τό σταυρό σου, μέχρι πού ἡ παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ μπήγοντας βαθιά τό ἀλέ­τρι στίς ψυχές, θά τίς κάμει νά καρποφορήσουν τήν ἀρετή, γιά νά γίνουν δεκτικές τῆς δωρεᾶς καί τοῦ θαύματος. Χρειαζόμαστε ὑπομονή, μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ ( Ἑβρ. στ΄12).

*****

«Μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας»

Ἀδελφοί, ὁ ἱερός Χρυσόστομος μᾶς λέει πώς πολλές φορές «ἐκκόπτεται» ἡ ἐπαγγελία τοῦ Θεοῦ ἐξαιτίας τῆς ὀλιγοπιστίας μας. Μήν ὀλιγο­ψυχοῦμε λοιπόν, ἀλλά ἄς παραθέσουμε ἑαυτούς καί ἀλλήλους, καί τήν ὅλη μας ζωή καί τήν ἐλπίδα στόν Κύριο καί Θεό μας. Νά περιμένουμε τήν ὥρα, πού ὡς φωνή αὔρας λεπτῆς θά ἔλθει ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ νά μᾶς ἁγιάσει, νά μᾶς λυτρώσει. Καί νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τά προβλήματα καί τά πάθη, νά μᾶς χορηγήσει τά ἀγαθά πού μέ πόνο ψυχῆς καί καύση καρδίας ἐπί ἔτη πολλά τοῦ ζητᾶμε.