ΡΩΜΑΝΟΥ ΤΟΥ ΜΕΛΩΔΟΥ ΚΟΝΤΑΚΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΣΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΡΩΜΑΝΟΥ  ΤΟΥ  ΜΕΛΩΔΟΥ  ΚΟΝΤΑΚΙΟ  ΣΤΗΝ  ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

ΣΕ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

        Η Ορθόδοξη Υμνογραφία είναι μεγάλος και πολύτιμος πνευματικός θησαυρός ! Άγνωστος όμως λόγω γλώσσας-Ελληνιστική κοινή-στο ευρύ εκκλησιαστικό πλήρωμα. Και αν εδώ προστεθεί ότι, οι σχετικοί ύμνοι ψέλνονται στον Εσπερινό και τον Όρθρο, Ακολουθίες ολιγάριθμης προσέλευσης πιστών, κυρίως όμως και πιο πολύ, το πώς αυτοί ψέλνονται, το συναγόμενο θα είναι λίαν αρνητικό και δυσάρεστο και για την εκκλησιαστική τελετουργική,  και για το ποιόν και επίπεδο μετοχής των πιστών βίωσης των τελούμενων!

      Έχουν,  βέβαια γίνει και εκδοθεί αρκετές «μεταγραφές»- αυτή τη λέξη διάβασα τελευταία προτιμά ο Γ. Σεφέρης-ύμνων σε ομιλούμενα σήμερα Νεοελληνικά. Και δεκτό κατ’ αρχήν ότι και η καλύτερη μεταγραφή -είναι- ως γράφει- όχι λίγο κατώτερη από την πρωτότυπη, αλλά συντελεί και βοηθά τον αναγνώστη να καταλάβει τι ο ύμνος θέλει να πει. Δεν φαίνεται όμως να κερδίζουν σε προτίμηση αναγνωστική, αποκομμένες απ’ το φυσικό χώρο τους-Ναός, Ακολουθία, Μουσική …

      Τώρα, από σχετικές αναρτήσεις είναι γνωστό ότι ο υπογράφων έχει προβεί σε νεοελληνική «μεταγραφή» σειράς 27 Κοντακίων του κορυφαίου στο είδος Ρωμανού του Μελωδού με τον τίτλο. «Στο Χριστό με Ρωμανό το Μελωδό»,* ένα απ’ τα οποία είναι και το αφιερωμένο στην από τις κορυφαίες Εκκλησίας γιορτή της Πεντηκοστής που ακολουθεί.

******   ***   ******

       Δέκα μέρες μετά την Ανάληψή του ο Χριστός εκπληρώνει την υπόσχεση, στέλνει στους Μαθητές «δύναμιν εξ ύψους», το Άγιο Πνεύμα σε μορφή πύρινων γλωσσών. Όλα μέσα τους αλλάζουν ριζικά, οι φόβοι εξαφανίζονται, οι κλειστές πόρτες του υπερώου ανοίγουν, αρχίζει η δυναμική πορεία στο κήρυγμα. Κλητοί και χρισμένοι από το Άγιο Πνεύμα οι Απόστολοι, γίνονται οι διαπρύσιοι κήρυκες της Αλήθειας Του. Διαλαλούν δια στόματος Πέτρου το θαύμα στα έκπληκτα πλήθη που σύναξε έξω ο ξαφνικός ορμητικός άνεμος. Καλούν τους ανθρώπους να πιστέψουν στο Χριστό και να βαπτιστούν. Τρεις χιλιάδες ψυχές ανταποκρίνονται. Η Εκκλησία κάνει ιστορική αρχή !

     Σ’ αυτό το κορυφαίο γεγονός και θαύμα ο Όσιος Ρωμανός ο Μελωδός έχει αφιερώσει το θαυμάσιο Κοντάκιο που ακολουθεί. Απαρτίζεται από 18 Οίκους-Ύμνους-στροφές, απλά. Έχει «Ακροστιχίδα», τη φράση. «Του Ταπεινού Ρωμανού»-δηλαδή, κάθε γράμμα της είναι αρχικό γράμμα της πρώτης λέξης του πρώτου στίχου κάθε Οίκου, στο πρωτότυπο βέβαια, και Εφύμνιο-ίδιο τελευταίο στίχο κάθε Οίκου με το κύριο μήνυμα, εδώ. «Και συμφώνως δοξάζομεν, το Πανάγιον Πνεύμα», σε μικρές παραλλαγές. Σήμερα στην Εκκλησία ψέλνεται ως έχει συντεθεί-στην πρωτότυπη γραφή- μόνο το Προοίμιο ή Κουκούλιο αυτού, που είναι το ακόλουθο. «Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο Ύψιστος. Ότε δε του πυρός τας γλώσσας διένειμε, είς ενότητα πάντας εκάλεσεν, και συμφώνως δοξάζομεν το Πανάγιον Πνεύμα» ! Το Κοντάκιο αυτό είναι μια ποιητική έκφραση, απόδοση, και αναγωγή της περικοπής των «Πράξεων των Αποστόλων», έργο του Ευαγγελιστή Λουκά-2,1κε- που ακούμε να διαβάζεται στη Λειτουργία την Πεντηκοστή.

Κοντάκιο της Πεντηκοστής

σε Νεοελληνική μεταγραφή.

 
α.   Π  ρ  ο  ο  ί  μ  ι  ο.

      Όταν κατέβηκε και στις γλώσσες σύγχυση επέφερε- -το ένα από το άλλο τα έθνη ο Ύψιστος διαχώρισε.- -Μα όταν τις πύρινες γλώσσες διαμοίρασε- -σε ενότητα τους πάντες κάλεσε.- -Έτσι με μια φωνή το Πανάγιο Πνεύμα δοξάζουμε.

 

β.   Ο    ί    κ    ο    ι.

1.   Ενίσχυε ταχύ τους δούλους σου Ιησού κι ενδυνάμωνε,- -όταν το πνεύμα μας είναι ράθυμο.- -Στη θλίψη τις ψυχές μας μην αποχωρίζεσαι,- -μην ξεμακραίνεις τις δύσκολες ώρες απ’ τη σκέψη μας- -πλάι μας μένε ασταμάτητα- -και την πτώση μας προλάβαινε.- -Έλα κοντά μας να σε νιώσουμε- -έλα κοντά μας Εσύ που παντού βρίσκεσαι.- -Και όπως ενωμένος κρατιέσαι με τους Αποστόλους σου- -μένε και με όσους σ’ αγαπούν, Εύσπλαχνε.- -για να μπορούμε όλοι ενωμένοι μαζί σου- -με μια φωνή το Πανάγιο Πνεύμα να υμνούμε και δοξάζουμε.

2.   Τους Μαθητές σου, Σωτήρα, δεν αποχωρίστηκες,- -όταν στους ουρανούς αναλήφθηκες.- -Εκεί ως έφτασες, ουράνια κι επίγεια απ’ το χέρι τους κρατείς. -Χωρίς την παρουσία σου τόπος δε μένει, Αχώρητε.- -Αν μια μόνο στιγμή τούτο συμβεί,- -θα χαθεί αυτός, θ’ αφανιστεί--Σόδομα και Γόμορα θα γενεί.- -Εσύ στεριώνεις τα σύμπαντα, η παρουσία σου τα πάντα πληρεί- -Εσένα ένιωθαν μέσα τους οι Απόστολοι.- -Γι αυτό όταν στους ουρανούς αναλήφθηκες,- -χορεύοντας απ’ το όρος των Ελαιών κατέβηκαν,- -και με μια φωνή το Πανάγιο Πνεύμα δοξολογούσαν και έψαλλαν.

3.   Χαρούμενοι κατέβηκαν απ’ το όρος των Ελαιών οι ένδεκα Μαθητές.- -Και ως γράφει ο ιεροφάντης Λουκάς, στα Ιεροσόλυμα γύρισαν,- -σ’ εκείνο το ανώγι ανέβηκαν, μπήκαν, κάθισαν, κι έμειναν,- -κι ο Πέτρος κι οι άλλοι Μαθητές,- -και ο Κηφάς ως αρχηγός τους μίλησε και τους είπε:- -«Εραστές της Βασιλείας του Θεού, ‘άνω σχώμεν τας καρδίας,’- -Σε Αυτόν που μας υποσχέθηκε και ρητά δήλωσε. - -‘Εγώ θα σας στείλω το Πανάγιο Πνεύμα’».

4.   Τέτοια στους Αποστόλους ο Πέτρος ως είπε,- -να εγερθούν να προσευχηθούν ζήτησε.- -Στο μέσον του δωματίου στάθηκε- -με δύναμη καρδιάς μίλησε, και αυτά να τους λέει ακούστηκε.- -«Στα γόνατα όλοι ας πέσουμε- -κι ας δεηθούμε κι ας τον παρακαλέσουμε- -αυτό το δώμα Εκκλησία να μας αξιώσει να κάνουμε.- -Είναι, βέβαια, Εκκλησία του Θεού, συνάμα και γίνεται.- -Ας ψάλλουμε στο Χριστό με θέρμη ψυχής, τούτο ας τον παρακαλέσουμε.- -‘Στείλε μας, Κύριε, το Πνεύμα σου το άγιο και αγαθό,- - στην αληθινή γνώση να οδηγήσει όλους μας- -σ’ αυτήν που Εσύ ετοίμασες και χαρίζεις,- -σε όσους τιμούν και δοξάζουν το Πανάγιο Πνεύμα’».

5.   Υπάκουσαν αυτοί, κλητοί του Χριστού ως εκείνος,- -και γύρω του συνάχτηκαν ως στον ποιμένα τα πρόβατα,- -ευχαριστημένοι απ’ τα λόγια που άκουσαν.- -Άρχισαν όλοι σιωπηρά να προσεύχονται,- -να αναπέμπουν δεήσεις στον Παντοκράτορα, αυτά λέγοντας.- -«Σ’ Εσένα τον Πρύτανη των αγγέλων και Βασιλιά,- -το Δημιουργό των ανθρώπων και Άνακτα,- -σ’ Εσένα που μ’ ένα σου νεύμα μοναχά,- -κρατάς στη ζωή όλα που υπάρχουν σε στεριά και σε θάλασσα- -οι φίλοι και δούλοι σου κράζουν.- -‘Μην αργείς, το ταχύ το Πανάγιο Πνεύμα στείλε μας’».

6.   Κι όταν τις δεήσεις ολοκλήρωσαν,- -τις υπέγραψαν με πίστη, τις σφράγισαν,- -κι απάνω στους ουρανούς τις απέστειλαν.- -Εκεί ως τις διάβασε ο Διδάσκαλος, είπε:- -«Δε σε προστάζω, Παράκλητε, από δική σου βουλή και εξουσία,- -παρακαλώ Σε στη γη να κατέβεις ταχύ.- -Σε προσμένουν οι Μαθητές,- -που στο Όνομά Σου και Αυτό του Πατέρα σύναξα,- -εκπαίδευσα, και στο κήρυγμα απέστειλα λέγοντας:- -«Πηγαίνετε να κηρύξετε, και να διδάξετε όλα τα έθνη- -να πιστεύουν στον Πατέρα, τον Υιό, και το Πανάγιο Πνεύμα».

7.   Μόλις άκουσε Θεός ο Παράκλητος που αυτοί τον παρακαλούσαν,- -σπεύδει αμέσως, και τους επισκέπτεται, την ώρα που ακόμα προσεύχονταν,- -χωρίς ο Απερίγραπτος να μετακινηθεί από τη θέση του.- -Δεν έκανε, πάει να πει, κατάβαση, έκανε συγκατάβαση,- -χωρίς να υποστεί την παραμικρή μείωση,- -είναι βλέπετε πάνω και κάτω και παντού,- -ως θεία Φύση απερίγραπτη και ανέγγιχτη.- -Με φυσικά μάτια δεν βλέπεται, με πίστη από καρδίας κατανοείται,- -με φυσικά χέρια δεν αγγίζεται, με καρδιά που αγαπά το Πανάγιο Πνεύμα ψηλαφίζεται.

8.   Ήταν όλοι μαζί συναγμένοι,- -όταν έφτασε η μέρα της θείας Πεντηκοστής,- - αφοσιωμένοι  στις προσευχές οι ένδεκα Μαθητές.- -Και όπως το ανάγνωσμα των Πράξεων περιγράφει,- -«βουή απ’ τον ουρανό ξαφνικά ήρθε,- -σαν άνεμος που φυσάει ορμητικός.- -Όλο το δώμα φωτιά γέμισε,- - εμβρόντητοι οι αγαπητοί έμειναν,- -φώναζαν ως έβλεπαν το σπίτι να σαλεύει σαν πλοίο στα κύματα:- -«Γαλήνεψε, Κύριε, την τρικυμία,- -και το Πανάγιο Πνεύμα Σου στείλε μας».

9.   Θαρρώντας οι σοφοί, πως ο βίαιος άνεμος- -όλο το ανώγι στο χάος βύθιζε,- -φοβήθηκαν και τα μάτια τους έκλεισαν.- -Μα τα θαυμαστά, κι ακόμα πιο φοβερά που ακολούθησαν,- -αυτόν τον αρχικό φόβο τους σε τρόμο τους ανέβασαν.- -Καθώς πύρινες γλώσσες τώρα τους άγγιζαν,- -κι απάνω στα κεφάλια των αγαπητών κάθονταν,- -χωρίς τα μαλλιά τους να φλογίζουν ποσώς,- -παρά μόνο το νου τους να φωτίζουν τέλεια- - ως καθαρτικές και φωτιστικές, από το Πανάγιο Πνεύμα σταλμένες.

10.  Μόλις που είδε και πρόσεξε καλά ο Πέτρος τα συμβαίνοντα,- -φωνή μεγάλη έβγαλε, και τα ακόλουθα είπε:- -«Αυτό, αδελφοί. που βλέπουμε, με πίστη βαθιά ας τιμήσουμε,- -λογικά διερευνώντας το, ας μη το διυλίσουμε.- -Κανένας μας, ας μην κάνει την ερώτηση:- -‘Τι είναι Αυτό που βλέπουμε’,- - ξεπερνά το νου μας το τελούμενο,- -νικάει και την κάθε άλλη σκέψη μας.- -Πνεύμα με πυρά συζευγμένο, θαύμα ολοκάθαρο !- -Αύρα με φλόγα αρμοσμένη, θέαμα εκπληκτικό.- -Λαμπάδες με άνεμο, σπινθήρες με δροσιά !- -Ποιος είδε ποτέ, και ποιος άκουσε;- -Ποιος μπορεί λογικά να δεχτεί- -αυτό που μας παρέχει το Πανάγιο Πνεύμα;»

11.  «Σταθείτε, αγαπητοί, και παρατηρείστε καλά,- -και εντελώς απερίεργα αυτή την πυρά,- -που έστειλε σ’ εμάς απ’ τα ύψη,- -Αυτός που είναι και μένει στον ουρανό τώρα.- -Καθόλου μην τη φοβόσαστε, τα κάρβουνά της δε φλέγουνε.- -Καθόλου μην εκπλήττεσθε, που αυτή η πυρά- -στάχτη δεν κάνει αυτό που καίει.- -Θυμηθείτε όλοι, συνετοί ως είσαστε,- -εκείνη την πυρά την παλιά, που τους τρεις παίδες δέχτηκε.- -Πώς ούτε στο σώμα, ούτε σε μια τρίχα τους δεν κάηκαν;- -Πώς το καμίνι τρεις δέχτηκε, μα τέσσερις να είναι έδειχνε;- -Πιο πολλούς από όσους παράλαβε- -γιατί όλοι τους σέβονταν το Πανάγιο Πνεύμα».

12.  «Ας διώξει τώρα, αδερφοί, καθένας μας,- - από την ψυχή τον κάθε λογής φόβο του,- -ας δείξουμε όλοι αφοσίωση στον αναληφθέντα Κύριο,- -Αυτόν που τόσο πολύ αγάπησε, εμάς που κάλεσε,- -και όλα όσα μας προέλεγε εκπλήρωσε,- - και όπως ακριβώς τα έλεγε, πραγματοποίησε.- -Γιατί τη φλόγα που δεν κατακαίει να φοβόμαστε;- -Τριανταφυλλιά αυτή την πυρά ας θεωρήσουμε,- -απ’ όπου στεφάνια στα κεφάλια μας επέθεσε,- -το Πανάγιο Πνεύμα και μας στόλισε και μας λάμπρυνε».

13.  Αυτά ως είπε στους Αποστόλους Κηφάς ο Πέτρος,- -και ησύχασε, το Άγιο Πνεύμα, όπως κι εκείνοι δέχτηκε.- - Ως λέει η Γραφή είχε φτάσει βραδύτερα.- -Τα δυο θαύματα, του ανέμου και της πυράς είχε δει- -και προάγγελους της καθόδου του θεωρήσει.- -Ως έπρεπε, πριν το Άγιο Πνεύμα κατεβεί,- -άλλο θαύμα όφειλε να προηγηθεί,- -η φλόγα να περάσει πριν το Φωτιστή,- -κι ο άνεμος σαν σάλπιγγα στον κόσμο να προμηνύσει,- -πως με τρόπο που καλά γνωρίζει, και αυτεξούσια ορίζει,- -το Πανάγιο Πνεύμα κατεβαίνει στη γη.

14.  Μεγάλα και θαυμαστά ήταν όλα αυτά τα γεγονότα- -και την πίστη σε όλων τους στο νου στέριωσαν.- -Γιατί καθώς ξαφνικά από το Άγιο Πνεύμα όλοι φωτίστηκαν,- -με όσους τους άκουγαν μιλούσαν,- - στη γλώσσα που αυτοί να καταλάβουν μπορούσαν.- -Στους Ρωμαίους, όχι σε βαρβαρική,- -στους Πάρθους σαν όμοιοι κι αυτοί, στους Μήδους σαν ίδιοι.- -Στους Ελαμίτες εμφανίστηκαν περίτρανα λαλίστατοι,- -με τους Άραβες βρέθηκαν παρευθύς γνωστοί,- -στους Ασιάτες και τους Φρύγες μεγαλόστομοι κι εύγλωττοι,- -γενικά σε όλα τα έθνη μιλούσαν,- -όπως το Πανάγιο Πνεύμα τους φώτιζε.

15.  Μα όταν τους είδαν να μιλούν σε όλων τις γλώσσες,- -αυτοί που εκεί από όλα τα μέρη είχαν συναχτεί,- -έμεναν έκπληκτοι και ρωτούσαν:- -«Τι τάχα να σημαίνουν όλα αυτά;- -Γαλιλαίοι ξέρουμε πως είναι οι Απόστολοι,- -ναι αλλά τώρα πώς βλέπουμε να έγιναν- -συμπατριώτες με τους κατοίκους όλων των εθνών;- -Πότε ο Πέτρος, ο λεγόμενος Κηφάς, πρόλαβε να γνωρίσει την Αίγυπτο;- -Πότε ο Ανδρέας στη Μεσοποταμία κατοίκησε;- -Και του Ζεβεδαίου οι γιοί, από πού και πώς είδαν την Παμφυλία;- -Πώς να τα μάθουμε αυτά, και πώς να τα πούμε;- -Ασφαλώς όχι αλλιώς ή διαφορετικά,- - παρά μόνο όπως θέλει το Πανάγιο Πνεύμα».

16.  Οι πρώην ψαράδες σοφοί έγιναν.- -Αυτοί που πριν στις παραλίες της λίμνης περιδιάβαιναν,- -ρήτορες μεγάλοι και τρανοί τώρα φάνηκαν.- -Αυτοί που μπάλωναν τα δίχτυα πριν λίγο καιρό,- -τώρα διαλύουν των ρητόρων τα διφορούμενα,- -αξίας μηδαμινής τα βγάζουν με λίγα κι απλά λόγια.- -Ένα λόγο μοναχά λένε, κι αξίζει όσο λόγια πολλά. - -‘Ένας Θεός υπάρχει, κηρύττουν, όχι πολλοί.- -Αυτόν τον Έναν προσκυνούν, ως Πατέρα ακατάληπτο,- -Ομοούσιο με τον Υιό και αχώριστο- - και ισότιμο με Αυτούς το Πανάγιο Πνεύμα ! 

17.  Σ’ αυτούς η δύναμη να νικούν όλους δόθηκε,- -με τις γλώσσες που μπορούν να ομιλούν.- -Γιατί, λοιπόν, οι μη χριστιανοί ερίζουν και παραληρούν;- -Γιατί οι Έλληνες-ειδωλολάτρες- φυσούν, ξεφυσούν και θορυβούν;- - Γιατί καμαρώνουν τον Άρατο-διάβολο-τον τρισκατάρατο;- -Γιατί παραπλανούνται από τον Πλάτωνα;- -Γιατί περιβάλλουν με στοργή, το Δημοσθένη τον ασθενή;- -Γιατί δεν εννοούν, πως είναι όνειρο απατηλό του Ομήρου το Δωδεκάθεο;- -Γιατί τιμούν τον Πυθαγόρα, που δίκαια φιμώθηκε,- -και δεν καταφεύγουν με πίστη,- -σ’ αυτούς που το Πανάγιο Πνεύμα εμφανίστηκε;

18.  Ας υμνήσουμε, αδελφοί, κι ας τιμήσουμε το χάρισμα- - γλώσσες πολλές να μιλούν οι Μαθητές.- -Ότι όχι με λόγο περίτεχνο, παρά μόνο με θεία δύναμη- -όλους τους ανθρώπους στα δίχτυα τους έπιασαν.- -Ότι το Σταυρό του Χριστού σαν καλάμι ελαφρύ σήκωσαν.- -Ότι τα ρήματα Του σαν αλιευτικά νήματα χρησιμοποίησαν- -και μ’ αυτά τον κόσμο στην Αλήθεια Του αλίευσαν.- -Ότι το λόγο του Χριστού αγκίστρι διεισδυτικό έκαναν,- -και για δόλωμα το Σώμα του Κυρίου των όλων έβαλαν,- -αυτό που δεν κάνει τους ανθρώπους αλιεύματα στο θάνατο,- -αλλά ελκύει στη ζωή, όσους το Πανάγιο Πνεύμα υμνούν και σέβονται ! 

Αθανάσιος  Κοτταδάκης

·        «ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕ ΡΩΜΑΝΟ ΤΟ ΜΕΛΩΔΟ», 27 Κοντάκια Αναφοράς στη ζωή του Χριστού-Έκδοση Ι.Ν. Αγίου Αντωνίου Σπετσών 2013, Πρόλογος από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών … Εφραίμ.
Τα 27 Κοντάκια σε κατάταξη.
Ι.    Ο   ΛΟΓΟΣ   ΕΓΙΝΕ  ΑΝΘΡΩΠΟΣ
1.     Ο  Ευαγγελισμός  της  Θεοτόκου
2.      Η  Γέννηση του Χριστού
3.      Η  Υπαπαντή  του Χριστού
4.      Η   Βάπτιση  του Χριστού
ΙΙ.    Η  ΚΑΙΝΗ  ΔΙΔΑΧΗ  ΚΑΙ  ΤΑ «ΣΗΜΕΙΑ»
1.   Η  Παραβολή  του  Ασώτου Υιού
2.   Η  Παραβολή του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου
3.   Ο  Χριστός και η γυναίκα της Σαμάρειας
4.   Το  θαύμα  στο γάμο  της Κανά
5.    Ο  πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων
6.    Η   θεραπεία της γυναίκας με την αιμορραγία
7.    Η  θεραπεία  του λεπρού
8.     Η  θεραπεία του δαιμονισμένου των Γεργεσηνών
ΙΙΙ.    ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ  ΤΟΥ  ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΥ  ΘΡΙΑΜΒΟΥ
1.   Η  Ανάσταση  του Λαζάρου
2.   Η   Κυριακή   των Βαΐων
ΙV.     ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ:  ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
1.   Στον  Πειρασμό  του Ιωσήφ
2.   Η  Παραβολή των Δέκα Παρθένων
3.   Η  Συγχώρεση της πόρνης
4.   Ο Νιπτήρας  και η Προδοσία
5.   Η  Άρνηση  του Πέτρου
6.   Ο Θρήνος της Παναγίας
7.   Οι Μυροφόρες Ευαγγελίστριες της Ανάστασης
8.   Η  Δυσπιστία  του Θωμά
V.     Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
1.    Η  Ανάληψη του Χριστού
2.    Η   Πεντηκοστή
3.    Οι  Απόστολοι  του Χριστού
4.    Οι  Μάρτυρες  του Χριστού
5.    Ο  Ερχόμενος  μετά  δόξης