Περί της «Εισαγωγής πολιτικού γάμου και υιοθεσίας παιδιών υπέρ των ομoφύλων ζευγαριών». Η Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος κ. Θεοδώρου Παπαγεωργίου

Περί της «Εισαγωγής πολιτικού γάμου και υιοθεσίας παιδιών υπέρ των ομoφύλων ζευγαριών». Η Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος κ. Θεοδώρου Παπαγεωργίου

 Δημοσιεύουμε την υπ’  αριθ. 19/2023 Γνωμοδότηση του Ειδικού Νομικού Συμβούλου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος  LLM Δικηγόρου κ. Θεοδώρου Παπαγεωργίου (φωτ.)  την αναφερομένη στο θέμα της (όλο και συχνότερα εσχάτως) συζητουμένης εισαγωγής πολιτικού γάμου και υιοθεσίας παιδιών υπέρ των ομοφύλων ζευγαριών, θεωρώντας ότι το περιεχόμενό της παρότι καθαρά νομικής κι όχι θεολογικής προσεγγίσεως είναι πολύ ενδιαφέρον για θεολόγους εκπαιδευτικούς, καθώς άπτεται ζητημάτων (γάμος, οικογένεια, σχέσεις φύλων, κ.α.) που έχουν σχέση με την ειδικότητά μας.

Στην εν λόγω Γνωμοδότηση τονίζεται και εξηγείται σχετικώς ότι από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), αλλά και από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν προκύπτει για τα κράτη καμία υποχρέωση θεσπίσεως γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων που συμβιώνουν με συνέπειες ισοδύναμες προς τον γάμο άνδρα και γυναίκας.

Η παρούσα Γνωμοδότηση / Εισήγηση (η οποία πρόκειται να δημοσιευθεί σε προσεχές τεύχος του περιοδικού “ΕΚΚΛΗΣΙΑ”) επεξεργάζεται νομικά εάν στοιχειοθετείται από κανόνες υπερνομοθετικής ισχύος υποχρέωση της Πολιτείας να προχωρήσει σε νομοθέτηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών και της υιοθεσίας παιδιών από κοινού από τα ζευγάρια αυτά ή υιοθεσίας του τέκνου του ενός μέλους ομόφυλου ζευγαριού από το έτερο μέλος του ζευγαριού.

Χάρης Ανδρεόπουλος

Πηγή: Χάρης Ανδρεόπουλος 

(…) από την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την απαγόρευση διακρίσεων κατά την απόλαυση του δικαιώματος ιδιωτικής-οικογενειακής ζωής προκύπτει ότι :

α) έχει κύρια σημασία ποιο καθεστώς νομικής αναγνωρίσεως στις εκτός γάμου συμβιώσεις ετερόφυλων προσώπων προβλέπει η νομοθεσία κάθε κράτους μέρους της ΕΣΔΑ. Καταδικάζονται για άνιση μεταχείριση – αθέμιτες διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού εκείνα τα κράτη που αναγνωρίζουν σε εκτός γάμου ετερόφυλα ζευγάρια δικαιώματα που δεν αναγνωρίζουν σε εκτός γάμου ομόφυλα ζευγάρια,

β) δεν προκύπτει από την ΕΣΔΑ καμία υποχρέωση θεσπίσεως γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων που συμβιώνουν με συνέπειες ισοδύναμες προς τον γάμο άνδρα και γυναίκας. Αναγνωρίζεται όμως από το ΕΔΔΑ υποχρέωση των κρατών να νομοθετήσουν εναλλακτικούς θεσμούς (π.χ. αστική ένωση, σύμφωνο συμβιώσεως) με διμερείς συνέπειες στην συμβιωτική σχέση ατόμων ιδίου φύλου, και όχι στη σχέση του ομόφυλου ζευγαριού με το φυσικό ή από υιοθεσία τέκνο του ενός μέρους της ομοφυλοφιλικής σχέσης, ούτε αναγνωρίζεται υποχρέωση του κράτους να νομοθετήσει δικαίωμα υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλο ζευγάρι,

γ) όταν νομοθετικά προβλέπεται σε κράτος – συμβαλλόμενο μέρος της ΕΣΔΑ θεσμός αναγνωρίσεως εννόμων συνεπειών στην ένωση ζευγαριού εκτός γάμου, τότε δεν μπορεί να αποκλείονται από αυτόν τα ομόφυλα ζευγάρια, αφού δεν πρόκειται περί γάμου,

δ) επιτρέπεται κατά την ΕΣΔΑ ο εναλλακτικός έναντι του γάμου θεσμός της αστικής ενώσεως ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών να μην είναι νομικά ισοδύναμος προς τον γάμο ετερόφυλων ζευγαριών, όπως π.χ. να μην επιτρέπεται το δικαίωμα υιοθεσίας στο ζευγάρι ή δικαίωμα στο ένα μέλος του ζευγαριού να υιοθετήσει το τέκνο του άλλου μέλους του ζευγαριού – στην Ελλάδα αυτός ο θεσμός είναι το σύμφωνο συμβιώσεως των ν. 3719/2008 και 4356/2015,

ε) το δικαίωμα ενήλικα να γίνει γονέας με υιοθεσία υποχωρεί πάντοτε ενώπιον των συμφερόντων του προς υιοθεσία παιδιού, τα οποία προβαδίζουν,

στ) η ΕΣΔΑ καταλείπει ευρύ περιθώριο εκτιμήσεως σε κάθε κράτος και δεν αποτελεί παράβαση των άρθρων 8 και 14 της ΕΣΔΑ η άποψη του κράτους ότι το περιβάλλον αναπτύξεως ενός υιοθετουμένου παιδιού πρέπει να εξασφαλίζει πατρικό και μητρικό πρότυπο και το παραδοσιακό σχήμα ρόλων – σχέσεων άνδρα και γυναίκας και ότι επομένως ένας ομοφυλόφιλος ή ζευγάρι ομοφυλόφιλων μπορούν να αποκλείονται από το δικαίωμα υιοθεσίας όχι επειδή είναι ηθικά ακατάλληλοι ως γονείς λόγω της ομοφυλοφιλίας τους, αλλά επειδή τα προς υιοθεσία παιδιά θα στερηθούν το παραπάνω κοινωνικό πρότυπο οικογένειας και σχέσεων άνδρα και γυναίκας (…)

 (…) Το άρθρο 21 παρ. 1 Συντ., το οποίο καθιερώνει θεσμική υποχρέωση του Κράτους για την προστασία –σε παρατακτική σύνδεση της οικογένειας, του γάμου, της μητρότητας της παιδικότητας, εντάσσει νοηματικά την οικογένεια μέσα στην σκοποθεσία συντηρήσεως και προαγωγής του Έθνους: «1. Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους». Είναι προφανές ότι το άρθρο 21 παρ. 1 Συντ. εννοεί την οικογένεια μέσα από τους ρόλους άνδρα και γυναίκας, όπως τους διαμόρφωσε από αιώνων η κοινωνική παράδοση του χριστιανικού γάμου, αλλά και ακόμα νωρίτερα της ελληνικής αρχαιότητας (…)

* Διαβάστε εδώ ολόκληρη την Γνωμοδότηση του Ειδικού Νομικού Συμβούλου της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος κ. Θεοδ. Παπαγεωργίου:

«Εισαγωγή πολιτικού γάμου και υιοθεσίας παιδιών υπέρ των ομόφυλων ζευγαριών («Εθνική Στρατηγική για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+»)»