ΙΕΡΩΣΥΝΗ: Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ - Βάσσος Ελευθέριος

ΙΕΡΩΣΥΝΗ: Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

 
Η Ιερωσύνη των Μυστηρίων γεγονός ποιητικό. Πάντα σε ξεπερνά και συνεχώς αποκαλύπτεται. Μια Χριστοκέντητη τελετουργία, μια ατελεύτητη δημιουργία. Στο χωρόχρονό της σταματά ο κόσμος να λεηλατείται, επανέρχεται πρωτόπλαστος. Στα ίχνη της βρίσκεις αρχοντιά. Εκεί που η σιωπή γίνεται μεγαλείο, οι στιγμές στεντόρειες. Γυρεύει να σαγηνεύει, πασχίζει να σε ξανά - κερδίζει. Η αλήθεια της βρίσκεται στο μέλλον και μόνο ποθώντας, σαν τη Βασιλεία του Πολικού Αστέρος.
 
Είκοσι αιώνες άνθρωπο-Θεοκοινωνίας πάνω στη γη. Πώς αναδύεται η σύγκορμη του Λειτουργού λαχτάρα; Πόσοι νέοι προείδαν το Θυσιαστήριο με τόλμη; Τι είδους Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες συνάντησαν στον πηγαιμό για την Ιερατική Ιθάκη; Με ποιο προπαρασκευής μόχθο σχοινοβάτησαν; Πόσα φεγγάρια σαν ιππότες αγρύπνησαν στο άκουσμα τέτοιας ευθύνης; Τι λεπτότητα φροντίδας του γνωμικού θελήματος χρειάστηκαν; Με τι δάκρυα ατένισαν το ένδυμα της μετάνοιας; Ποια σημαινόμενα τύλιξαν την επικείμενη μυσταγωγία; Πόσα μύχια όνειρα σμίλευσαν τις ψυχές; Κάθε πόθος φιλότιμος χειροτονίας κι ένας καημός για το άληκτο θαύμα στο νάρθηκα των προσκλαιόντων. Πηγαία η ματιά του φυσικού θελήματος. Κλίση αγνότητας, κλήση θυσίας για την Αγία Τράπεζα, μικρογραφία των γαλαξιών. Αμύθητο κάλλος θωρεί την υποδοχή της Χάρης που θεραπεύει και αναπληρώνει. Οι ιερατικοί δρόμοι είναι τόσοι όσοι και οι υποψήφιοι.
 
Δεν ξέρω, δε γνωρίζω, δε φαντάζομαι πιο ισχυρό συγκλονισμό της ανθρώπινης ύπαρξης από το άγγιγμα και το διαμελισμό του Αναστημένου Σώματός Του... Ορθόδοξη Ιερωσύνη είναι ο ευαφής παλμός ορμητήριο της ελπίδας. Η ιλλιγγιωδών διαστάσεων υπόσχεση πατρότητας. Στα ρήγματα του πόνου το περιβόλι των απόκληρων. Ξεδιπλώνεται φελώνιο δικαιοκρισίας πάνω στο πετραχήλι συγκατάβασης. Μια έγχρωμη συγχορδία συγχώρεσης. Ένα παραθυρόφυλλο ανοιχτό να δεις τον εαυτό σου. Να υφάνεις τη ζωή σου με το μετάξι των εκκλησιαστικών Μυστηρίων. Μέσα στο κοινό Δείπνο με τον Αδάμ έως και τον έσχατο απόγονό του. Η λατρεία της ενορίας ο τρόπος του σύμπαντος. Οδοδείκτης των Βαπτισμένων και των νοημάτων. Η Ωραία Πύλη της απροσμενότητας των Χρισμένων με ειδικές χαρισματικές δυνάμεις κατά του αόρατου κοινού εχθρού, του λιποτάκτη των αγγελικών ταγμάτων. Αποτελεί μονόγραμμα των πιο αγαπητικών προτάσεων. Επική κρηπίδα εκτόξευσης προς το Προσωπικό Αναπάντεχο. Ένα Μεγάλο Βήμα για έναν άνθρωπο, ένα ασύλληπτο άλμα για την ανθρωπότητα! Η συμπαντική σταθερά στον αντίποδα της εντροπίας.
 
Μετριότητες ρασοφορίας δε θα αντέξουν. Θα συντριβούν πάραυτα, μέσα στα αδιέξοδα που στο πέρασμά τους αφήνουν. Παραμελούν τη μόρφωση του Πνεύματος για τις σειρήνες του αιώνος τούτου: λησμονούν την αυτοκένωση για τα μάτια της αυτοπροβολής, παραβλέπουν την αμοιβαία της αγάπης υπακοή πλειοδοτώντας σε πειθαρχία στρατιωτική, φυγαδεύουν τη δίχως εξάρτηση εμπιστοσύνη καθότι συνοδεύουν την αδιέξοδη κομμπορρημοσύνη. Αποφεύγουν την έμπονη διάκριση καθώς καταφεύγουν στην άπονη κατάκριση. Από το Βωμό της ελευθερίας στο βωμό της ασυδοσίας ως ζηλωτές επιτιμίων. Επιρριπτάρια αστικής αποταγής επιβάλουν αλαζονεία υποταγής. Πασχίζουν για ιεραρχική αναρρίχηση αφότου διασχίζουν την κοσμική απήχηση. Αντιστρέφουν την αρχιερατική σεμνότητα σε διοικητική βαρβαρότητα, απαξιώνουν τα χαρίσματα εκάστου των μελών εν Χριστώ εφόσον καθιερώνουν αυτάρεσκα το νεποτισμό, αποθέτουν την ωμοφορική πατρότητα καθώς τη μεταθέτουν με ανυπόληπτη κυνικότητα. Καταπατούν την αναγωγική Συνοδικότητα ενώ προαπαιτούν με θεολογική ιδιωτικότητα. Αδειάζουν τα ασκητικά κελιά της εσχατολογικής προσευχής όταν γεμίζουν το διαδίκτυο της διάτρητης διαμονής. Ο Αθωνικός αποφατισμός του μυστικού ησυχασμού τρεμοσβήνει στα στιγμιότυπα του εφήμερου που αντηχούν. Δύο ανέραστα συνωστίζονται άκρα: ασύγγνωστοι Δον Κιχώτες της Παράδοσης ή της Ανανέωσης, σε μονομαχίες αμετροέπειας, γραφίδες άπνευστες στον αστερισμό της αφέλειας, ομιλίες άγευστες στο χρωματισμό της προπέτειας. Κουβαλούν αναίτια διλήμματα φτιάχνοντας λαβύρινθους ταλαιπωρίας. Αποκλίνουν από την εράσμια χορεία όσο συγκλίνουν στην αδιάφορη μωρία. Κατακλυσμός αδόκητων Δώρων και να ψαχουλεύουν ψίχουλα. Να τα έχουν μπροστά τους όλα και να μην υποψιάζονται τίποτα. Από τα άμφια του Παντός στο απόλυτο προκτησιακό μηδέν.
 
Μαζικής αποστασίας εποχή από τον Νυμφίο της Εκκλησίας. Υπεράνθρωπος ο επανευαγγελισμός στις σημερινές συνθήκες. Ο κόσμος εξελίσσεται, προοδεύει, θέλει να προφτάσει. Με ποιο ήθος θα τα αφουγκραστεί; Με τι πυξίδα θα νοηματοδοτήσει τα επιτεύγματά του; Να γίνει ο κληρικός πρωτοπόρος στη βάσανο των αρχέγονων ερωτημάτων. Μια πλησμονή σοφίας στα ειδωλολατρικά μυθεύματα.  Της ησυχίας φίλος στα χρόνια του διαδικτύου, όπου το κήρυγμα ξεθωριάζει από τη συχνή του χρήση. Να παραμείνει το άλας που δε χάνει την αρμύρα του. Να πληθαίνει την αλησμόνητη Αλήθεια. Μύστης μυστηρίων στα σμήνη των αγγέλων. Συνεπιβάτης του Ακτίστου στη γένεση άκτιστων θεών. Η αποστολική διαδοχή το κόσμημα των έλλογων όντων. Ο εφημέριος στο πρωτείο της αυτοθυσίας, με την πρεσβυτέρα στην ανταπόκριση της πιο γλυκιάς συνοδοιπορίας. Ο διάκονος στην αυταπάρνηση της φιλαυτίας των γενναίων, ύστατη δύναμη των αδύναμων. Τελικά, κάθε ποιμένας να ξεβολεύεται και να ρισκάρει: εγκαταλείποντας τα ενενήντα εννέα πρόβατα ώσπου να βρει με κάθε κόστος το ένα που χάθηκε. Η ιερατική προσευχή δεν μπορεί παρά να είναι το πάσχα από την προσωπική μετάνοια υπέρ της μετάνοιας όλης της ανθρωπότητας.
 
Ένας ήλιος απαλός πάλι ξεπροβάλλει. Οι ηλιαχτίδες του κραυγάζουν τη ζωή. Ένας Ήλιος Ευχαριστιακός πάλι ξανοίγεται. Οι ιερείς του κραυγάζουν τη Ζωή και την Ανάσταση.
 
(πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό Αχιλλίου Πόλις το Μάιο του '23) 

Βάσσος Ελευθέριος 

Θεολόγος - Φιλόλογος