Ο Ιωάννης Βατάτζης,
Αυτοκράτορας της Νίκαιας, ο οποίος εορτάζει σήμερα, υπήρξε ένας εξαιρετικά
ιδιοφυής πολιτικός και διπλωμάτης.
Την εποχή εκείνη το βασίλειο της Νίκαιας κινδύνευε από πολλούς εχθρούς. Τους Λατίνους, τους Σελτζούκους, και τους Μογγόλους (μην ξεχνάμε και τον Δεσπότη της Ηπείρου - Δεσπότης ήταν ο τίτλος του Βυζαντινού πολιτικού άρχοντος- ο οποίος με την βοήθεια των Φράγκων είχε καταλάβει την Αδριανούπολη).
Ο Βατάτζης κατάφερε με πλούσια δώρα να συνάψει συνθήκη με τον Αυτοκράτορα Frederick Hohenstaufen της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Συνήψε συνθήκη με τον Σουλτάνο της Αιγύπτου al-Malik al-Kamil Naser ad-Din Abu al-Ma'ali Muhammad και έτσι αντιμετώπισε επιτυχώς τους Σελτζούκους. Η συνθήκη που συνήψε με τους Σελτζούκους έφερε την Νίκαια σε πλεονεκτική θέση έναντι της μεγάλης Μογγολικής απειλής αφού μεταξύ του Βασιλείου της Νίκαιας και των Μογγόλων υπήρχε το Σουλτανάτο των Σελτζούκων.
Με την εκμετάλλευση χρυσωρυχείου στην Μαγνησία της Μικράς Ασίας, το οποίο φρουρούσαν Βάραγγοι (Αυτοκρατορική Φρουρά), και την οικονομική πολιτική που εφάρμοσε κατάφερε να ενισχύσει την αξία του χρυσού νομίσματος και να το φέρει στα επίπεδα πριν το 1204.
Οχύρωσε τις πόλεις φοβούμενος Μογγολική επίθεση. Στις πόλεις έδωσε εντολή να κατασκευασθούν όπλα και να υπάρχουν αρκετές προμήθειες τροφίμων. Μάλιστα από το 1243 επέβαλε στα γαμήλια συμβόλαια να αναφέρονται και τα όπλα που κατείχαν οι άνδρες.
Το κορυφαίο: το 1251 ο Μογγόλος Χαν στέλνει πρεσβευτές στην Νίκαια. Αυτό ουσιαστικά σήμαινε και την προαναγγελία επιθέσεως. Ο ικανώτατος Βατάτζης κατάφερε να εξαγοράσει τους πρεσβευτές και μάλιστα να στείλει στην αυλή του Χαν δικούς του πρεσβευτές. Η διπλωματική αυτή κίνηση έσωσε το Βασίλειο της Νίκαιας από μία κατά μέτωπον πολεμική σύγκρουση με τους Μογγόλους. Ο Βατάτζης κατάφερε να μην δεχθεί επίθεση από τους Μογγόλους και να μην γίνει υποτελής σε αυτούς.
Ένα ακόμα δείγμα της πολιτικής ιδιοφυΐας του ήταν και η εγκατάσταση προσφύγων Κουμάνων στα σύνορα του Βασιλείου της Νίκαιας με τους Μογγόλους. Οι Κουμάνοι προέρχονταν από τις στέπες και ήσαν καλά εκπαιδευμένοι και γνώριζαν τον τρόπο πολέμου των Μογγόλων. Οπότε μπορούσαν να διαχειρισθούν τις συνοριακές μικροδιενέξεις χωρίς να χρειάζεται η επέμβαση του στρατού.
Την εποχή εκείνη το βασίλειο της Νίκαιας κινδύνευε από πολλούς εχθρούς. Τους Λατίνους, τους Σελτζούκους, και τους Μογγόλους (μην ξεχνάμε και τον Δεσπότη της Ηπείρου - Δεσπότης ήταν ο τίτλος του Βυζαντινού πολιτικού άρχοντος- ο οποίος με την βοήθεια των Φράγκων είχε καταλάβει την Αδριανούπολη).
Ο Βατάτζης κατάφερε με πλούσια δώρα να συνάψει συνθήκη με τον Αυτοκράτορα Frederick Hohenstaufen της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Συνήψε συνθήκη με τον Σουλτάνο της Αιγύπτου al-Malik al-Kamil Naser ad-Din Abu al-Ma'ali Muhammad και έτσι αντιμετώπισε επιτυχώς τους Σελτζούκους. Η συνθήκη που συνήψε με τους Σελτζούκους έφερε την Νίκαια σε πλεονεκτική θέση έναντι της μεγάλης Μογγολικής απειλής αφού μεταξύ του Βασιλείου της Νίκαιας και των Μογγόλων υπήρχε το Σουλτανάτο των Σελτζούκων.
Με την εκμετάλλευση χρυσωρυχείου στην Μαγνησία της Μικράς Ασίας, το οποίο φρουρούσαν Βάραγγοι (Αυτοκρατορική Φρουρά), και την οικονομική πολιτική που εφάρμοσε κατάφερε να ενισχύσει την αξία του χρυσού νομίσματος και να το φέρει στα επίπεδα πριν το 1204.
Οχύρωσε τις πόλεις φοβούμενος Μογγολική επίθεση. Στις πόλεις έδωσε εντολή να κατασκευασθούν όπλα και να υπάρχουν αρκετές προμήθειες τροφίμων. Μάλιστα από το 1243 επέβαλε στα γαμήλια συμβόλαια να αναφέρονται και τα όπλα που κατείχαν οι άνδρες.
Το κορυφαίο: το 1251 ο Μογγόλος Χαν στέλνει πρεσβευτές στην Νίκαια. Αυτό ουσιαστικά σήμαινε και την προαναγγελία επιθέσεως. Ο ικανώτατος Βατάτζης κατάφερε να εξαγοράσει τους πρεσβευτές και μάλιστα να στείλει στην αυλή του Χαν δικούς του πρεσβευτές. Η διπλωματική αυτή κίνηση έσωσε το Βασίλειο της Νίκαιας από μία κατά μέτωπον πολεμική σύγκρουση με τους Μογγόλους. Ο Βατάτζης κατάφερε να μην δεχθεί επίθεση από τους Μογγόλους και να μην γίνει υποτελής σε αυτούς.
Ένα ακόμα δείγμα της πολιτικής ιδιοφυΐας του ήταν και η εγκατάσταση προσφύγων Κουμάνων στα σύνορα του Βασιλείου της Νίκαιας με τους Μογγόλους. Οι Κουμάνοι προέρχονταν από τις στέπες και ήσαν καλά εκπαιδευμένοι και γνώριζαν τον τρόπο πολέμου των Μογγόλων. Οπότε μπορούσαν να διαχειρισθούν τις συνοριακές μικροδιενέξεις χωρίς να χρειάζεται η επέμβαση του στρατού.
Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ
Νεκτάριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου