Ἡ αξία τής αγίας Γραφής στη ζωή μας - Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

 Ἡ αξία τής αγίας Γραφής στη ζωή μας

Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν» (Λουκ. 16,29)

«Δὲν ὑπάρχει ἄλλη ζωή. Δὲν ὑπάρχει ἄλ­λος κόσμος…». Μὴ ταραχθῆτε. Δὲν τὰ λέμε ἐμεῖς αὐτά, ἀγαπητοί μου. Τὰ λένε οἱ ἄ­θεοι καὶ ἄπιστοι. Καὶ ἕνας ἀντιπρόσωπος τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἶνε ὁ πλούσιος τῆς σημερινῆς παραβολῆς (βλ. Λουκ. 16,19-32), ὁ ὁποῖος «ἐνεδι­δύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς» (ἔ.ἀ. 16,19).
Ἀλλὰ πόσο ἔπεσε ἔξω στὸ λογαριασμό του! Ὅταν ὁ χάρος τὸν πῆρε στὸν ἄλλο κόσμο, τότε ἄνοιξαν τὰ μάτια του. Μετανόησε. Ἀλλὰ «ἐν τῷ ᾅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια». Καὶ μέσα στὸ πῦρ τῆς κολάσεως ὁ πλούσιος ὑπέβαλε δύο αἰτήσεις στὸν πατριάρχη Ἀβραάμ.
Ἡ μία. Σὲ παρακαλῶ, ἄφησε τὸ Λάζαρο νὰ μὲ δροσίσῃ μὲ τὸ νερὸ τοῦ παραδείσου. Ὁ Ἀ­βραὰμ ἀπαντᾷ, ὅτι ἡ αἴτησις ἀπορρίπτεται. Γιατὶ ὑπάρχει, λέει, μεταξὺ παραδείσου καὶ κο­λάσεως χάσμα μεγάλο, ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ τὸ γεφυρώσῃς. Εἶνε ἀδύνατο νὰ φύγῃ ὁ ἕ­νας ἀπὸ τὴ θέσι του καὶ νὰ πάῃ στὴν ἄλλη θέσι.

Ἡ ἄλλη αἴτησι. Κάτω στὴ γῆ ὑπάρχουν πέν­τε ἀδέρφια μου, πέντε οἰκογένειες, ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ ἴδιο δρομολόγιο ποὺ εἶχα κ᾿ ἐγώ. Ζοῦν βίο ὑλιστικό· πρόγραμμα τῆς ζωῆς των ἔ­­χουν «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀ­πο­θνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13 = Α΄ Κορ. 15,32). Σὲ παρακαλῶ, ἄ­φησε τὸ Λάζαρο νὰ πάῃ νὰ τοὺς φωνάξῃ νὰ μετανοήσουν. Ὁ Ἀβραὰμ ἀπαντᾷ, ὅτι δὲν εἶ­νε ἀνάγκη. Ἔχουν, λέει, τὸν «Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν» (Λουκ. 16,29). Ἔχουν τὰ βιβλία τὰ ἅγια· ἂς τ᾿ ἀνοίξουν κι ἂς διαβάσουν. Ἐάν, λέει ὁ πλούσιος, ἀναστηθῇ κάποιος ἀπὸ τὰ μνήματα, θὰ πιστέψουν. Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἀπαντᾷ· Ὄχι· ἐὰν δὲν ἀ­κοῦνε αὐτὰ ποὺ λένε τὰ ἅγια βιβλία, ἡ ἁγία Γραφὴ δηλαδή, οὔτε «ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ», θὰ πεισθοῦν (ἔ.ἀ. 16,31).

Τί μᾶς διδάσκει ἡ παραβολὴ αὐτή; Μεταξὺ τῶν ἄλλων μᾶς διδάσκει τὴ μεγάλη ἀξία ποὺ ἔχει στὴ ζωή μας ἡ ἁγία Γραφή.

* * *

Πολλοὶ λένε· Ποιός τὰ εἶδε αὐτά; ποιός ἦρ­θε ἀπὸ τὸν κάτω κόσμο;… Θέλουν ν᾿ ἀναστη­θῇ κανεὶς γιὰ νὰ πιστέψουν. Καὶ ὅμως ἦρθαν ἀπὸ τὸν κάτω κόσμο. Ποιός ἦρθε;
Ἦρθε ὁ Λάζαρος. Ὄχι αὐτὸς τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ ὁ ἄλλος Λάζαρος, ποὺ ἑορτάζουμε τὸ Σάββατο πρὸ τῶν Βαΐων. Ὁ Χριστὸς τὸν ἀνέστησε μὲ τὴ φωνὴ «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ἰω. 11,43). Κι αὐτὸς βγῆκε ἔξω, καὶ τὸν εἶδαν. Πίστεψαν οἱ γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι; Ὄχι. Ὄχι μόνο δὲν πίστεψαν, ἀλλὰ ἤ­θε­λαν καὶ νὰ τὸν φονεύσουν, γιατὶ μαρτυροῦ­σε ὅτι ὑπάρχει ἕνας ἄλλος κόσμος.
Ποιός ἄλλος ἦρθε ἀπ᾿ τὸν κάτω κόσμο; Τὴν ἡμέρα ποὺ ἐσείσθη ὁ Γολγοθᾶς, κοντὰ στὰ ἄλλα σημεῖα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, λέει τὸ Εὐαγγέλιο (βλ. Ματθ. 27,52-53) ὅτι ἄνοιξαν τὰ μνήματα καὶ βγῆκαν πολλοί, καὶ πολλοὶ τοὺς εἶδαν. Καὶ ὅμως δὲν πίστεψαν κι αὐτοί.
Ἀλλὰ παραπάνω ἀπ᾿ ὅλες τὶς μαρτυρίες, γιὰ μᾶς, εἶνε ἡ ἁγία Γραφή. Ναί! Μέσα στὴ Γραφὴ εἶνε ἡ μεγαλύτερη μαρτυρία γιὰ τὸν ἄλλο κόσμο. Δίνει ἡ ἁγία Γραφὴ ἀπάντησι στὰ πιὸ μεγάλα ἐρωτήματα, ἀπάντησι ποὺ δὲν μπο­ροῦσαν νὰ δώσουν καὶ οἱ πιὸ μεγάλοι σοφοί. Ἀπαντᾷ μὲ τὸ στόμα τῶν ἁλιέων, ἀν­θρώπων ἀγραμμάτων, ποὺ ἐφώτισε τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅγιο «τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν» (Σύμβ. πίστ. 8). Ἀπαντᾷ λοιπὸν σὲ ἐρωτήματα ὅπως τὰ ἑξῆς.
⃝ Τί εἶνε ὁ Θεός; Δὲν μποροῦν ν᾿ ἀπαντήσουν οἱ φιλόσοφοι. Ἀνοίγουμε τὴ Γραφὴ καὶ μᾶς λέει· «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Α΄ Ἰω. 4,8),  καὶ «πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ἰω. 4,24).
⃝ Τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος; Εἶνε ἁπλῶς μόνο ὕλη, χῶμα; «Γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ», λέει ἡ Γραφή (Γέν. 3,19). Μέσα ὅμως στὸ λίγο αὐτὸ χῶμα κρύβεται μιὰ ἄυλη καὶ ἀθάνατη οὐσία, μιὰ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ· «Τί ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κό­σμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Ματθ. 16,26).
⃝ Τί εἶνε ὁ κόσμος; Τὸ λέει ἡ Γραφή· «Ὁ κόσμος παράγεται» (Α΄ Ἰω. 2,17· πρβλ. καὶ Α΄ Κορ. 7,31). Ὁ κόσμος μὲ τὰ πλούτη, τὶς δόξες του, τὰ στέμματα, τὶς ἡδονές του, ὁ κόσμος «παράγεται», φεύγει σὰν σκιὰ καὶ ὄνειρο καὶ ἄνθος ἐαρινό. Τί μένει; «Ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα» (Α΄ Ἰω. ἔ.ἀ.).
⃝ Τί εἶνε ζωή; Γλέντι, ἀπόλαυσι, διασκέδασι; Ἀπαντᾷ ἡ Γραφή· «Αὕτη ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα  γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν» (Ἰω. 17,3)· ζωὴ εἶνε, νὰ γνωρίζουμε τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὸν Χριστὸ ποὺ ἐκεῖνος ἔστειλε.
⃝ Πῶς θὰ σωθῇ ὁ κόσμος; Μέσα στὴν ἁγία Γραφὴ γιὰ τὴν ἄρρωστη ἀνθρωπότητα ὑπάρχει συνταγή, ὑπάρχει καὶ φάρμακο. Ποιά εἶνε ἡ συνταγή; Δύο λέξεις· «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. 13,34). Καὶ ποιό εἶνε τὸ φάρμακο; Μία λέξι· «Μετανοεῖτε» (Ματθ. 3,2· 4,17).
⃝ Ποιός σῴζει τὸν ἄνθρωπο; Πολλά ὀνόματα λατρεύει ὁ κόσμος. Ἀλλὰ στὴν ἁγία Γραφὴ δια­βάζουμε· «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4,12). Ὅσο καὶ νὰ ψάξῃς, δὲν ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα ἱκανὸ νὰ σώσῃ παρὰ μόνο τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας.

* * *

Ἀδελφοί μου! Ἡ ἁγία Γραφὴ εἶνε ἕνα κουβάρι μεταξωτοῦ νήματος. Ἐγὼ μόνο τὴν ἄ­κρη τοῦ κουβαριοῦ ἔπιασα. Δὲν ἔχω καιρὸ νὰ ξετυλίξω τὸ κουβάρι μπροστά σας, γιὰ νὰ σᾶς δείξω τὰ ἄπειρα μεγαλεῖα της.
Ἀφοῦ ὅμως ἡ ἁγία Γραφὴ εἶνε τέτοιο βιβλίο, θά ᾿πρεπε νὰ τὸ ἀγαποῦμε, νὰ εἶνε μέσα στὰ σπίτια μας σὰν τὸ ἁλάτι καὶ τὸ ψωμί. Ὅπως δὲν ὑπάρχει σπίτι χωρὶς ἁλάτι καὶ ψωμί, ἔτσι μέσα στὰ ἑλληνικὰ σπίτια, τὶς καλύβες καὶ τὰ ἀνάκτορα, τὰ δικαστήρια καὶ τοὺς στρατῶνες, παντοῦ, ἂς ὑπάρχῃ τὸ Εὐαγγέλιο. Θά ᾿πρεπε νὰ τὸ διαβάζουμε. Τὸ διαβάζουμε; Ἀπὸ τὶς χίλιες γλῶσσες τοῦ κόσμου, ἐκείνη ποὺ διάλεξε ὁ Θεὸς νὰ γραφῇ τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ἡ ἑλληνική. Καὶ θά ᾿πρεπε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες νὰ διαβάζουμε τὸ Εὐαγγέλιο, τὴν ἁγία Γραφή, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο λαό.
Ἂς φιλοτιμηθοῦμε ἀπὸ τοὺς ξένους. Πρὸ καιροῦ ἔγραψαν οἱ ἐφημερίδες, ὅτι στὸ Λονδῖνο οἱ ἄνθρωποι ἔκαναν οὐρά. Τί ἔδιναν, ψωμί; Κάτι ἀνώτερο. Ἔβλεπες ἔξω ἀπ᾿ τὰ βιβλι­οπωλεῖα οὐρά. Τί ν᾿ ἀγοράσουνε; Τὴν ἁγία Γραφή! Μόλις εἶχε τυπωθῆ, κ᾿ ἔγινε ἀνάρπαστη. Καὶ σ᾿ ἕνα ἄλλο μικρὸ ἔθνος, τὴν Ἑλβετία, ὅταν γίνεται γάμος, ὁ δήμαρχος τῆς πόλεως ἐπισκέπτεται τοὺς νεονύμφους. Καὶ τί τοὺς προσφέρει ὡς δῶρο, χρυσάφι καὶ ἀσήμι; Ὄχι. Τοὺς προσφέρει μιὰ Καινὴ Διαθήκη. Σὰν νὰ τοὺς λέῃ· Θέλετε εὐτυχία, θέλετε νὰ περάσουν τὰ χρόνια σας μὲ ἑνότητα; βάλτε θεμέλιο στὸ σπίτι σας τὸ Εὐαγγέλιο.

* * *

Ἀγαπητοί μου! Δυὸ καράβια βγαίνουνε στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς. Τὸ ἕνα εἶνε ὑπερωκεάνιο, τὸ ἄλλο εἶνε μιὰ βαρκούλα. Ποιό θὰ φτάσῃ στὸ λιμάνι; Τὸ ὑπερωκεάνιο εἶνε ὁ πλούσιος τῆς παραβολῆς, ἡ βαρκούλα εἶνε ὁ φτωχὸς Λάζαρος. Ἀλλὰ τὸ ὑπερωκεάνιο, ὁ πλούσιος, ξαφνικὰ συνετρίβη καὶ βούλιαξε, ἐνῷ ἡ βαρκούλα, ἀφοῦ πέρασε τρικυμίες καὶ τυφῶνες, ἔφθασε κ᾿ ἔρριξε ἄγκυρα στὸν παράδεισο. Γιατί τὸ ἕνα πνίγηκε, καὶ γιατί τὸ ἄλλο ἔφτασε; Τὸ ἕνα εἶχε Θεό. Ὁ Λάζαρος διάβαζε τὰς Γραφάς, ἡ βαρκούλα του εἶχε τιμόνι. Ἔτσι ἔ­φτασε στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἄλλο; Τί νὰ τὸ κάνῃς; Κατάρτια εἶχε, πολυτέλεια εἶχε, τὰ πάντα εἶχε. Δὲν εἶχε τιμόνι. Καὶ πλοῖο χωρὶς τιμόνι θὰ πελαγοδρομῇ καὶ θὰ γίνῃ κομμάτια πάνω στὰ βράχια.
Τιμόνι, ἀδελφοί μου! Ἀγοράστε τιμόνι. Ταξιδεύουμε ἀπὸ τὴ γῆ πρὸς τὸν οὐρανό. Μακρὺ τὸ ταξίδι. Καὶ τὸ τιμόνι, ποὺ πρέπει νὰ ἔ­χουμε, εἶνε ἡ ἁγία Γραφή. Ἂς ἀγαπήσουμε τὴν ἁγία Γραφή. Σᾶς παρακαλῶ, νὰ πᾶτε στὰ σπίτια σας καὶ νὰ βάλετε φωτιὰ στὰ ἄθλια περιοδικὰ καὶ νὰ τὰ κάψετε. Νὰ πάψετε πλέον νὰ διαβάζετε ἀκάθαρτα περιοδικά. Καὶ μετά, πάρτε στὰ χέρια σας τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ Γράμμα τοῦ οὐρανοῦ, ποὺ εἶνε γραμμένο μὲ τὸ αἷ­μα τοῦ Χριστοῦ μας. Διαβάστε μικροὶ καὶ μεγάλοι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μας θὰ μείνουν αἰώνια· «Ὁ οὐ­ρα­νὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35).